Αρετή και τόλμη δεν θέλει μόνο η ελευθερία αλλά και η αγάπη.

Η αγάπη όταν φωλιάζει μέσα σου, θεριεύει και κυριεύει όλη σου την ύπαρξη.
Σου αλλάζει ολόκληρη τη ζωή, εσύ όμως τι κάνεις γι’αυτό;

Αντί για ευλογία, την βλέπεις σαν κατάρα επειδή από μικρός σου πιπιλούσαν το μυαλό με ηλίθιες θεωρίες.
Σου έλεγαν πως ακόμα κι αν την νιώθεις, ποτέ σου να μην την εκφράσεις επειδή είναι ένδειξη αδυναμίας.
Κι εσύ τίποτα δεν έψαξες, απλά τους πίστεψες.

Κι όσο τους πίστευες τόσο έχτιζες τείχη απροσπέλαστα γύρω από εσένα.
Τείχη τσιμεντένια που αργά αλλά σταθερά σου περιχαράκωσαν και την καρδιά.

Η αγάπη έμεινε εκεί για πάντα φυλακισμένη καταδικασμένη σε μια μόνιμη χειμέρια νάρκη.
Εσύ έχεις φτερά στα πόδια και στο μυαλό αλλά αναπηρία στην καρδιά.

Μια χρόνια αναπηρία που την προκάλεσαν αμέτρητα ανόητα πρέπει και πολλά καταπιεσμένα θέλω.

«Πρέπει» να μάθεις να μην λες ποτέ σ’αγαπώ κι όταν ακούς να σου το λένε να σηκώνεσαι σαν να σε χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα και να εξαφανίζεσαι.
«Πρέπει» να μην απαντάς σε κινητά και ακίνητα, να βλέπεις μηνύματα και να τα διαγράφεις από τον φόβο μήπως και ανταποκριθείς σε μια στιγμή αδυναμίας.

Ίσως στη μοναδική στιγμή που θα αισθάνεσαι πως είσαι άνθρωπος.
Κι ας αφήνεις τον άλλο να διερωτάται αν ζεις ή αν πέθανες. Να σπάει το μυαλό του να αναλύει διάφορες φρουδικές θεωρίες για να εξηγήσει την ανεξήγητη στάση σου.

«Πρέπει» να μάθεις να μειδιάς ειρωνικά όταν σε ρωτάνε αν αγαπάς.

Εσύ άλλωστε δεν έχεις καμία συναισθηματική εμπλοκή ή έχεις πείσει τον εαυτό σου ότι δεν έχεις.
Είσαι ασφαλής μέσα στην ανασφάλεια σου και συναισθηματικά ανεπαρκής μέσα στην υλική επάρκεια σου.

Η ζωή με ημίμετρα δεν είναι ζωή αλλά σχέδιο πάνω σε πατρόν.
Αναπνέεις αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι ζεις.
Φτιάχνεις αλλά δεν δημιουργείς.

Μάθε λοιπόν πως η δύναμη ανήκει σε αυτόν που έχει το θάρρος να αγαπήσει και όχι σε εκείνον που από δειλία ή εγωισμό το γελοιοποιεί και το απορρίπτει.
Γι’αυτό ποτέ μην βάζεις φραγμούς στην έκφραση σου.

Ο Φρόυντ είπε πως αν κατορθώσεις να κόψεις τον έρωτα, δεν θα ζήσεις περισσότερο. Απλώς θα σου φαίνεται ότι η ζωή διαρκεί περισσότερο.
Το νερόβραστο φαί είναι για τους άρρωστους, η νερόβραστη ζωή όμως για κανένα.

Γιατί να κάνεις αυτό που σιχαίνεσαι;

Άρια Σωκράτους: Με βάφτισαν Αριάδνη αλλά προς μεγάλη απογοήτευση του μπαμπά μου όλοι με φωνάζουν Άρια. Ιδιόρρυθμη, ανεξάρτητη, κάποτε μυστηριώδης και πάντοτε παρορμητική. Ένα ιδιόμορφο κράμα ανθρώπου, απόρροια ενός τρομερά δύσκολου τοκετού τα χαράματα μιας υγρής μέρας κάποιου Αυγούστου. Με σπουδές Επικοινωνίας και ΜΜΕ, μεταπτυχιακό στις Διεθνείς Σχέσεις και σεμινάρια μετάφρασης, προσφάτως μετανάστευσα στις ΗΠΑ και ψάχνω τον δικό μου δρόμο κάπου μεταξύ 5ης και 6ης Λεωφόρου της Νέας Υόρκης, που είναι για μένα μια πόλη συνώνυμη του πάθος.

Όταν δεν ονειρεύομαι, μεταφράζω, γράφω, κάνω πολλή γυμναστική και διαβάζω λογοτεχνία. Οι μεγάλες μου λογοτεχνικές αδυναμίες είναι ο Ντοστογιέφσκι, ο Κούντερα και ο Γιάλομ. Μότο μου «Να κάνεις αυτά που νομίζεις πως είναι σωστά, έστω κι αν κάνοντας αυτά πρόκειται να σε κακολογήσουν. Γιατί ο όχλος είναι κακός κριτής κάθε καλού πράγματος.» (Πυθαγόρας) Πρόσφατα κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο με τίτλο «Της Μοίρας παιχνίδια» από τις εκδόσεις Δυάς. Περισσότερες πληροφορίες θα βρεις στην προσωπική μου ιστοσελίδα ariasocratous.com

Thessaloniki Arts and Culture,http://www.thessalonikiartsandculture.gr/