Artist: Alphonse Osbert

Όταν το λάθος γίνεται σοφία

Μπορεί να έχετε παρατηρήσει σε αρκετές ταινίες, στο κρίσιμο σημείο όπου οι πρωταγωνιστές κάνουν τον απολογισμό της ζωής τους, να κλείνουν με τη φράση «να μη μετανιώνεις για τίποτα».

Μια φράση που έχει καταστεί να λειτουργεί ως αντίληψη της κοινής γνώμης και την έχω συναντήσει κατά καιρούς, σε βιβλία, σε άρθρα, σε διαλόγους. Η απορία μου ήταν πάντα η εξής. Γιατί να μη μετανιώνεις; Δεν είναι κάτι υγιές το να μπορείς να αλλάζεις την κρίση σου;

Για κάποιους η συγκεκριμένη είναι μια «δυνατή» φράση. Από αυτά τα αποφθέγματα που θεωρείται πως βοηθούν. Ίσως σε νεότερες ηλικίες, που όντες περισσότερο αυθόρμητοι και συναισθηματικοί, ό,τι μας παρέχει συγκίνηση, σε μικρή ή μεγάλη δόση, το «βαφτίζουμε» και κανόνα ζωής.

Βέβαια, όσο μεγαλώνουμε, το «μη μετανιώνεις», έγινε κάτι σχετικό. Η αλλαγή άποψης ή η συνειδητοποίηση είναι μια υγιής μετάβαση απ’ το «αλάθητο» ή τέλειο, που τελικά δεν έχουμε, στο φυσιολογικό, που τελικά είμαστε.

Αν το δούμε περισσότερο ρεαλιστικά, σε ένα κομμάτι της κοινωνίας μας, ανέκαθεν επιβίωνε ο ατομικισμός. Άνθρωποι, στους οποίους η αναθεώρηση ή η απλή παραδοχή ενός λάθους είναι κάτι ξένο ή δηλώνει αδυναμία. Αυτή η νοοτροπία, όμως, είναι που οδηγεί μια κοινωνία σε τέλμα.

Η νοοτροπία του αλάνθαστου και της τελειότητας, που κυνηγούν πολλοί, μετέτρεψε μια υγιή αντίδραση, όπως αυτή της παραδοχής, σε κάτι αρνητικό. Κι έτσι, η πορεία αυτών των ατόμων, κατέστη επαναληπτική. Μια κυκλική ιστορία, γεμάτη απ’ τις ίδιες κινήσεις, αφού αν δεν αξιολογείς, είναι πολύ πιθανό, ότι θα κάνεις τα ίδια.

Σε όλη μας την πορεία, όσο μεγαλώνουμε, περνάμε από διάφορα στάδια. Γεμίζουμε αναμνήσεις από δουλειές, φιλίες, σχέσεις. Σε όλο αυτό το πέρασμα λοιπόν, είναι λογικό πάνω σε αυτή τη ζυγαριά του χρόνου, με τα σωστά και τα λάθη, να έχουμε μπόλικα και απ’ τα δύο. Σωστές κινήσεις και αποφάσεις, που μας δικαίωσαν, όπως και διλήμματα με λανθασμένες επιλογές, που μας άφησαν πίσω, παρέα με πολλά μαθήματα.

Αν το σκεφτούμε, όλες αυτές οι στιγμές, είναι που διαμόρφωσαν, αυτό που είμαστε σήμερα. Προφανώς σε αυτό το πέρασμα, είχαμε και τις κακές μας στιγμές. Λάθη που επηρέασαν είτε εμάς τους ίδιους, είτε τους γύρω μας. Το να μη μετανιώνεις λοιπόν, είναι δυνατό να συνεχίσει αυτή τη σειρά λαθών. Και η ουσία στη ζωή μας, είναι να τη συνεχίζουμε ευθύγραμμα, όχι κυκλικά.

Προφανώς και ο καθένας από εμάς, έχει δικαίωμα να κάνει ό,τι θέλει, από τη στιγμή που υπάρχει η ελευθερία της επιλογής. Ταυτόχρονα όμως, του ανήκουν εξ ολοκλήρου, και οι συνέπειες των επιλογών του. Είναι σοφό, λοιπόν μέσα από σωστές ή λαθεμένες επιλογές, να μαθαίνεις.

Να μετανιώνεις για αταίριαστες προδοκίες και να τις αλλάζεις, για να μπορείς να συνεχίσεις. Σκοπός λοιπόν, αυτού του περάσματος, είναι η γνώση. Να μαθαίνουμε απ’ όσα κάνουμε, ώστε να μπορούμε να κρίνουμε ποιο μας ωφέλησε και ποιο μας ζημίωσε.

Η αλλαγή του νου, όταν αντιλαμβάνεται το λάθος είναι υγεία. Είναι ικανή να βελτιώσει την καθημερινότητά μας και τις σχέσεις μας με τους άλλους. Μες στη ζωή μας είναι πολύ πιθανό, σε κάποιο χρονικό σημείο να κάναμε μικρά ή μεγάλα σφάλματα. Ακόμα κι αν δεν έγιναν αντιληπτά από εμάς, ίσως να έβλαψαν άλλους. Μια απότομη κουβέντα, ένα άστοχο σχόλιο, μια απλή κριτική που για μας είναι ειλικρινής, σε κάποιον άλλο μπορεί να θεωρήθηκε άκομψη και άδικη.  

Αν δεν κάνεις λάθη, δεν έχεις ζήσει, ειπώθηκε κάποτε. Επειδή λοιπόν, είμαστε άνθρωποι, οι οποίοι ζουν και όχι στατικές φιγούρες «τελειότητας» που απλώς διακοσμούν, είναι λογικό να κουβαλάμε στη ζυγαριά μας, και μερικά απ’ αυτά. Έτσι κι αλλιώς, η ζωή δεν ήρθε παρέα με οδηγίες χρήσεως.

Ας αφήσουμε λοιπόν το αλάθητο στους μύθους και στις ιστορίες κι ας μάθουμε να αξιολογούμε όσα κάνουμε. Το να πούμε, ναι μετάνιωσα και για κάτι, δεν θα μας ακυρώσει, ίσα-ίσα, μπορεί να μας κάνει περισσότερο ανθρώπους.

 

Της Μορφούλας Παναγιωτοπούλου

Πηγή: mindthetrap.gr

Thessaloniki Arts and Culture 

 

 

Διαβάστε επίσης

Close