Στου δρόμου τα μισά, π.Φιλόθεος Φάρος

Στου δρόμου τα μισά, π.Φιλόθεος Φάρος

Όταν αναλαμβάνουμε πάρα πολύ ευθύνη για τη δική μας ζωή και τη ζωή των άλλων, ο Θεός μας μικραίνει.

 

– «Ζήσαμε τη ζωή κάποιου άλλου κι ύστερα πεθάναμε εμείς»

– …η μέση ηλικία είναι μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή στη ζωή του ανθρώπου και γιατί είναι η τελευταία ευκαιρία να ζήσει επιτέλους την δική του ζωή δηλαδή να ζήσει πραγματικά.

– Αν ο άνθρωπος  στη μέση ηλικία δεν εγκαταλείψει τις ναρκισιστικές  αξίες  του πολιτισού μας για επιτυχία, πλούτο, λάμψη και προβολή με τις οποίες επορεύθει το πρώτο μισό της ζωής του, για να υιοθετήσει τις πνευματικότερες  αξίες, της σχέσης, της κοινωνίας της προσφοράς, της στροφής από το εγώ στο εμείς, που παρέβλεψε στο πρώτο μισό της ζωής του, τα γεράματά του θα είναι από θλιβερά μέχρι  βασανιστικά.

– …η πολύ αντίσταση  εμποδίζει την πρόοδο και η λίγη αντίσταση επιτρέπει αλλαγές χωρίς στάθμιση των συνεπειών…εξάλλου είναι πολύ πιθανόν οι αξίες που έχουν διδάξει στα παιδιά τους  να μην είναι γνήσιες.

– …συνειδητοποιούμε έντονα την ατομικότητά μας, καθώς αρχίζουμε να χάνουμε τους δεσμούς μας με την οικογένειά μας και αυτό μπορεί να είναι μια τρομακτική εμπειρία.

– Στην ίδια οικογένεια παιδιά στην εφηβεία και οι μεσήλικες γονείς τους μπορεί να βιώνουν την ίδια αγωνία για την ταυτότητά τους.

– Αν και η κοινωνία τους θεωρεί υπεύθυνους για τα παιδιά τους, συχνά η επιρροή τους σ’ αυτά είναι πολύ περιορισμένη.

– Προσπαθώ να αποδράσω από την  προοπτική του γήρατος, του θανάτου  ή τη διαπίστωση ότι έχω αποτύχει ως άνθρωπος.

– Οι άνθρωποι στη μέση ηλικία έχουν  ανάγκη να πιαστούν από κάτι καινούργιο.

– Το σώμα μας  είναι  ο τόπος στον οποίο  ο πολιτισμός μας μας επιτρέπει να εντοπίζουμε την αγωνία μας  και την κατάθλιψή μας.

– Ο γάμος, η οικογένεια και η καθιέρωσή μας στον κόσμο τείνουν να συσκοτίσουν την συνείδηση του τέλους.

– Όπως και η εφηβεία, η μέση ηλικία είναι εποχή αλλαγών. Κάθε περίοδος κατά την οποία  υπαρξιακά ερωτήματα έρχονται στην επιφάνεια, δυνητικά είναι μια περίοδος ανάπτυξης.

– Αντί να αντιμετωπίζουμε τις ματαιώσεις μας σχετικά με τη  γήρανσή μας  ή την αυτοαξία μας τις αρνούμεθα κι αυτές επανεμφανίζονται ως συζυγικές συγκρούσεις.

– Τα παιδιά χρειάζεται να σχετιστούν και με άλλους ενήλικους εκτός των γονέων τους. Οι γονείς χρειάζεται να  ενδιαφερθούν και για  άλλα  παιδιά εκτός από τα δικά τους. Είναι αφελής η αντίληψη ότι είναι  αρκετή από μόνη της, η αγάπη ενός άντρα για μιας γυναίκας για να συντηρήσει την ένωσή τους.

– Με τη μη γνήσια ανάγκη μας για ιδιώτευση στις τόσο πολυπληθείς κοινωνίες μας, έχουμε  γίνει χειρότεροι εχθροί του εαυτού μας , επιδιώκοντας στην πραγματικότητα  την απομόνωσή μας.

– …σύγκρουση ανάμεσα στην σάρκα και το Πνεύμα. Αυτές είναι οι βιβλικές λέξεις για την  αμαρτωλή φύση μας. Με έναν παρόμοιο τρόπο είμεθα σε σύγκρουση με τον κόσμο.

– …το πνεύμα της συνεργασίας που είναι απαραίτητο για την ύπαρξη της κοινωνίας. Το κόστος που έχουν για την ζωή μας οι πιέσεις του ανταγωνισμού είναι συντριπτικό …

– …ανάμεσα σ’αυτά τα ίδια τα παιδιά τους, συγκρίνοντας διαρκώς το ένα με το άλλο, οδηγώντας τους έτσι σε απομόνωση μέσα στην ίδια τους την οικογένεια, σε απόγνωση και πολύ συχνά και σε ψυχική διαταραχή.

– Η απόκτηση του πλούτου ακόμη και όταν δεν επιτυγχάνεται με ανήθικα μέσα, όπως γίνεται συχνά, πραγματοποιείται σχεδόν πάντοτε εις βάρος των ανθρώπινων σχέσεων και της εσωτερικής ανάπτυξης εκείνου που την  επιδιώκει.

– …όταν συναντώ τους άστεγους δεν λυπάμαι γι’ αυτούς ντρέπομαι για τον εαυτό  μου.

– Όμως ο τρόπος που λειτουργούμε σεξουαλικά αντανακλά  την αξία μας ως προσώπων.

– Υπάρχουν πολλοί «επιτυχημένοι» άνθρωποι που λιμοκτονούν συναισθηματικά και των οποίων οι οικογένειες υποσιτίζονται  όσον αφορά την ανάγκη τους για τρυφερότητα και θαλπωρή…

– …το προσδόκιμο ζωής των ψυχιατρικών ασθενών έχει μειωθεί κατά τουλάχιστον τρεις δεκαετίες, πιθανότατα εξαιτίας των καρδιαγγειακών  διαταραχών και του  διαβήτη που προκαλούνται από  τα ψυχοτρόπα φάρμακα.

– Πάρα πολλές συνεχίζουν να έχουν τα παιδιά τους ως το κέντρο της ζωής τους και των ενδιαφερόντων τους, με συνέπειες ολέθριες για τα παιδιά τους τις οικογένειές τους αλλά και γι αυτές τις ίδιες.

– Τρεις μεγάλες κρίσεις  του γάμου λαμβάνουν χώρα στη μέση ηλικία: Η πρώτη είναι όταν το μικρότερο παιδί πηγαίνει στο σχολείο…Η επόμενη μεγάλη  κρίση του γάμου είναι όταν  οι έφηβοι επαναστατούν κατά της γονικής εξουσίας…Η τρίτη μεγάλη κρίση  λαμβάνει χώρα όταν τα παιδιά ενηλικιωθούν και φύγουν από το σπίτι, κάτι που θα είναι βέβαια πολύ δύσκολο να συμβεί αν τα παιδιά παραμένουν το κέντρο της ζωής των γονέων και το αποκλειστικό τους ενδιαφέρον, ιδιαίτερα της μητέρας.

– Το παρελθόν σου μπορεί να εμπλουτίσει  το παρόν σου. Αλλά μπορεί  επίσης να το διαστρεβλώσει, αν γίνει εμπόδιο στην αλλαγή και στην ανάπτυξη.

– Η θυσία της οικογενειακής  κοινωνίας χάριν του επαγγέλματος…από τους μεγαλύτερους κινδύνους…στην κοινωνία μας.

– Η μητέρα που γνωρίζουν περισσότερο  πολλοί άνδρες  είναι η σύζυγός τους…

– …είχε αναθέσει σ’ αυτήν  την ανατροφή των παιδιών που λόγω της μονομέρειάς της θα ήταν οπωσδήποτε ανεπαρκής  ή και προβληματική, δεν μπορεί τώρα να παραπονείται ότι δεν εκπληρώνει άλλους ρόλους όπως αυτόν της εκστατικής συζύγου.

– Υπάρχει πολύ λίγη κοινωνική βοήθεια και υποστήριξη των νέων  να δουν και να αντιμετωπίσουν  τον ερωτισμό τους σαν την ανάγκη του ανθρώπου να κοινωνήσει  και να ενωθεί ολόκληρος με ολόκληρο τον άλλο άνθρωπο.

– …όσο περισσότερο σεξ καταβροχθίζουμε  χωρίς ολοκληρωμένη ένωση τόσο πιο  άδειοι  να αισθανόμεθα …Δεν χάνεις περιμένοντας.

– Αν δεν τους επιβάλλουν  όρια οι γονείς, θα πολεμήσουν τα όρια του σχολείου, της κοινωνίας και της ζωής, και αυτό σημαίνει επικίνδυνα  μπλεξίματα.

– Αλλά όταν υπάρχουν  πολλοί περιορισμοί στο σπίτι αντιμετωπίζουμε κινδύνους  όπως αλκοολισμό, άλλους εθισμούς, απρόσεκτη οδήγηση, πρώιμο γάμο και άλλες πράξεις απελπισίας…

– Τα παιδιά  είναι περισσότερο φιλοξενούμενοι παρά  ιδιοκτήτες.

– Αν και είμεθα πλάσματα της συνήθειας, μπορούμε να δημιουργήσουμε συνήθειες.

– …έχουμε δημιουργήσει εμείς έναν Θεό παραγγελιοδόχο από τον οποίο περιμένουμε να εκτελέσει με απόλυτη ακρίβεια τις εντολές μας… Επομένως είμεθα μια άθεη κοινωνία παρά τις θρησκευτικές μας παραστάσεις, τις φιέστες, τα κουδούνια των δεσποτάδων- κυρίως αυτά.

–  …η σοφία είναι η σωστή κατάταξη των προτεραιοτήτων. Η πραγματική σοφία είναι να ξέρεις πως να ζεις για να έχεις ποιότητα και πληρότητα ζωής…Δεν υπάρχει γι’ αυτόν θέση για τον θάνατο.

– Σοφία είναι η γνώση αξιών, που εκπηγάζει από ενός ανθρώπου την εμπειρία.

– Η διαδικασία γήρανσης όχι μόνο οδηγεί στο θάνατο, αλλά και καταλήγει στο θάνατο…διακωμωδούν την εικόνα της κοινωνίας για τους ωραίους ανθρώπους…σχεδιάζουν να βάλουν τέλος στη ζωή τους πριν την λεηλατήσουν τα γηρατειά…

– Τα παιδιά θα πρέπει να περνούν το πρώτο μισό της ζωής τους προσπαθώντας να ικανοποιήσουν  τις προσδοκίες των γονέων όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο  θα ζήσουν τη ζωή τους και το άλλο μισό να τους γηροκομούν και να ικανοποιούν  τις συχνά παράλογες και εγωιστικές απαιτήσεις τους;

– …το πιο άσχημο αληθινό είναι πιο όμορφο από το πιο όμορφο ψεύτικο.

– Μήπως  η συντροφική σχέση  είναι μια  επίφαση  για να καλύπτει το γεγονός ότι η πραγματική συντροφική τους ή γιατί όχι;- κι ερωτική τους σχέση είναι με τους γονείς των οποίων τη θέση στη ζωή τους κανείς άλλος δεν μπορεί να διεκδικήσει;

– Η ζωή  που ξέρουμε έχει ανάγκη τον θάνατο.

– Ο άνθρωπος αυτός ίσως θα είχε καλύτερα γηρατειά αν στη μέση ηλικία είχε φροντίσει καλύτερα τον εαυτό του σωματικά, ψυχολογικά και πνευματικά.

– Όπως δεν μπορούμε να θυμηθούμε τις αρχές μας, έτσι έχουμε δυσκολία να προβλέψουμε το τέλος μας. Κάτι στην αυτοσυνειδησία μας φαίνεται να υπενύσσεται ότι είμεθα αθάνατοι.

– Επειδή ο πολιτισμός μας είναι επικεντρωμένος στην νεότητα, οι αξίες που συνδέονται με τις προχωρημένες ηλικίες υποτιμόνται.

– Μια ζωή που είναι  σε επαφή με την πραγματικότητα και ταυτόχρονα θετική, είναι απαραίτητο να ευρίσκεται σε κάποιο  είδος αρμονίας  με τον θάνατο.

– Δεν μπορεί να έχει νόημα η ζωή  του ανθρώπου που ξέρει ότι δεν ήταν χρήσιμος σε  κανέναν και σε τίποτα και ότι εξάντλησε όλη του την ύπαρξη στη ναρκισσιστική του αυτοϊκανοποίηση… Ζει μια ζωή φυτού. Περνάει από αυτή τη ζωή χωρίς να αφήσει κανένα ίχνος, χωρίς να το καταλάβει και αυτός ο ίδιος.

– Όσο υγιέστερη είναι  η αυτοεικόνα μας, τόσο λιγότερο βλέπουμε τους άλλους συγκριτικά και επομένος τόσο  περισσότερο  ανεκτοί είμεθα για να δεχθούμε  αυτό που στη μοναδικότητα που έχουν να προσφέρουν.

– Ο σωματικός  πόνος  συχνά μας επιπλήττει για την  κακοποίηση των σωμάτων μας, ή μας παροτρύνει να τα φροντίζουμε καλύτερα. Το ίδιο συμβαίνει και με  τον ψυχικό πόνο. Μπορεί να μας λέει κάτι για τον τρόπο ζωής μας, τις αξίες μας, τη στάση μας απέναντι σε μας τους ίδιους και τους άλλους.

– …συμπόνια που έρχεται από την επαφή με τον πόνο…

– Κάποιες φορές καταλήγουμε  σε παράξενα συμπεράσματα, γιατί είναι  ευκολότερο να ζεις με ένα παράξενο συμπέρασμα παρά με κανένα συμπέρασμα.

– …οι σχέσεις μας είναι πιο σημαντικές από την  περηφάνια μας.

– …περιορίζουμε την τρυφερότητα για να βάλουμε περισσότερη ενέργεια στη δουλειά μας και να αποκτήσουμε περισσότερα πολιτιστικά σύμβολα της αξίας μας…μην περιορίζεις  τις αγκαλιές και τα τρυφερά αγγίγματα. Τα έχουμε ανάγκη…

– …δυο αρχές που μας  προδιαθέτουν  για  το ανικανοποίητο. Η πρώτη είναι το φαινόμενο του επιπέδου προσαρμογής, καθορίζουμε την ικανοποίηση ή τη μη ικανοποίησή μας στη βάση  της προηγούμενης εμπειρία μας…μόνο το όλο περισσότερο μπορεί να μας κρατάει ικανοποιημένους… Η άλλη αρχή είναι η αρχή της σχετικής στέρησης…Συγκρίνουμε τους εαυτούς μας με  αυτούς που έχουν περισσότερα από εμάς, όχι με αυτούς που έχουν λιγότερα.

– …παίρνουμε μεγάλη  δύναμη από την  εμπιστοσύνη των άλλων σε μας.

– Πολύ περισσότερο καλό γίνεται στις ανθρώπινες σχέσεις με την ποιότητα και την πληρότητα της ζωής παρά με προφανείς πράξεις καλοσύνης.

– …ο τρόπος με τον οποίο σχετιζόμεθα με τον εαυτό μας  είναι  ένα  πρότυπο για τον τρόπο με τον οποίο θα σχετισθούμε  με τους άλλους…

– Η βάση της προσωπικής ανάπτυξης είναι η  διάθεση να αντικρίζεις την πραγματικότητα  και να παραμένεις θετικός.

– Η άρνηση είναι αυτό που συμβαίνει όταν παραμένεις θετικός αρνούμενος όμως να αντικρίσεις την πραγματικότητα.

– Η συγχώρεση του Θεού καλύπτει το παρελθόν, έτσι ώστε να μπορεί ο άνθρωπος να δει το παρόν χωρίς τις διαστροφές του παρελθόντος.

– Τα συναισθήματα ενοχής μόνο εμπόδια δημιουργούν.

– Οι εκκλησίες  συχνά αυτοεξυπηρετούνται αντί να  αυτοπροσφέρονται…

 

Πηγή: searchingthemeaningoflife.wordpress.com

 

Thessaloniki Arts and Culture 

 

 

Διαβάστε επίσης

Close