Ζούμε στην εποχή της εικονικής πραγματικότητας, εικονική επικοινωνία, εικονικοί φίλοι, εικονική ταυτότητα, εικονική πληροφόρηση, εικονική ζωή, εικονική διασκέδαση.

Το ποιος είμαι διαφαίνεται από την εικονική μου ταυτότητα όπου περιλαμβάνει τις φωτογραφίες μου, τα βιβλία και τις ταινίες που μου αρέσουν, την οικογένεια μου, τα ενδιαφέροντα μου, την καθημερινότητα μου, τους φίλους μου, τις απόψεις μου, ότι με αφορά βρίσκεται σε ένα διαδικτυακό προφίλ. Πλέον οι άνθρωποι επικοινωνούν, ερωτεύονται, ζουν ανάμεσα σε εικονικές πραγματικότητες!

Το θέμα δεν έγκειται στην εικονικότητα αλλά στην κατ επιλογή εικονικότητα.

Διαλέγουμε τη διαδικτυακή ταυτότητα, επιλέγουμε να επικοινωνούμε μέσω του διαδικτύου, να διαλέγουμε σύντροφο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, να εκφραζόμαστε με δηλώσεις και στιχάκια. Τι είναι αυτό αλήθεια που μας ωθεί να επικοινωνούμε εικονικά;

Ενδεχομένως να είναι η έλλειψη χρόνου, η εξέλιξη της τεχνολογίας, η μόδα, η δυσκολία στις διαπροσωπικές σχέσεις όμως τι είναι αυτό που μετέτρεψε την πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία στην εικονική επικοινωνία;

Διαπιστώνω μέσα από τη δουλειά μου αλλά και τις δικές μου βιωματικές εμπειρίες ότι οι άνθρωποι όσο πάει γίνονται πιο ρηχοί, δεν ψάχνουν τον εαυτό τους, δεν αναρωτιούνται τι τους συμβαίνει σε βασικούς άξονες της ζωής όπως: Τι είναι η αγάπη; Η αγάπη είναι να σε νοιάζονται πραγματικά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, να ακούν την ηχώ των ονείρων σου και να μην σκιάζονται αν αυτή ενυπάρχει στις προσδοκίες της κοινωνίας των πρέπει και των μη.

Ποιο είναι το νόημα της ζωής:

Το νόημα της ζωής είναι να τη ζούμε στο εδώ και τώρα, να γινόμαστε καλύτεροι, να δίνουμε, να φιλοσοφούμε και να μην μεμψιμοιρούμε στα δύσκολα, να υπάρχουμε ψυχή τε και σώματι.

Τι είναι επικοινωνία;

Επικοινωνία είναι να μπορώ να ακούω, να μπορώ να συναισθάνομαι, να μπορώ να περπατήσω με τα παπούτσια του άλλου, να είμαι διαθέσιμος, να αντιδρώ ψύχραιμα, να σέβομαι την άποψη του παρόλο που δεν συμφωνώ.

Πόσο λυπάμαι που λιγοστεύουν οι άνθρωποι… αυτοί που μπορούν να καταλάβουν το δάκρυ σου, το μισοσβησμένο σου χαμόγελο, αυτοί που στέκονται δίπλα σου άσχετα αν σε θεωρούν δυνατό, αυτοί που είναι ειλικρινείς στις συνδιαλλαγές τους, αυτοί που σ αγαπούν αληθινά και ουσιαστικά, αυτοί που ξέρουν που βαδίζουν και δεν σαλεύουν από δέντρο σε δέντρο, ούτε ανεμίζονται.

Πόσο λυπάμαι που γίναμε εικονικοί άνθρωποι αναγκασμένοι να ζούμε την εφήμερη εικονικότητα παρά την αληθινή ζωή!

Αριστονίκη Θεοδοσίου-Τρυφωνίδου MA, Msc, Pgp Ψυχολόγος

http://www.thessalonikiartsandculture.gr