Εμείς οι άνθρωποι είμαστε τα μόνα πλάσματα που κλαίμε, από τη Κ. Δημουλά

Να φεύγεις κάθε τόσο

αφήνοντας μια λέξη κάτω απ’ το χαλάκι της εξώπορτας.

Απ’ ό,τι άργησε να ‘ρθει
κι από ό,τι δεν ήρθε
χειρότερα μας φέρθηκε αυτό που περιμέναμε
τι είναι μη γνωρίζοντας.