“Άλλοι για λίγο ερωτεύονται κι άλλοι για πολύ. Άλλοι τον Έρωτα πουλάνε κι άλλοι τον αγοράζουν.
Άλλοι με βουρκωμένα μάτια τον σκοτώνουνε
Κι άλλοι βουβοί τον αφανίζουν
Κι ενώ ο καθείς σκοτώνει ό,τι αγαπάει, όλοι ωστόσο δεν πεθαίνουν.”
Απόσπασμα από τη “μπαλάντα της φυλακής του Ρεντιγκ” του Oscar Wilde
Συνεχίζοντας τον Όσκαρ:
Όλοι ωστόσο δεν πεθαίνουνε…
Κάποιοι όμως σκορπίζουν,
γίνονται αέρας, σκόνη, φως
σε κάθε ήλιου ανατολή.
Τα βράδια πάλι μέσα τους
σκορπίζουν.
Θάβονται κ αιμορραγούν
με εσωτερική κραυγή.
Άλλοτε αέρινοι, μια λάμψη αγγέλου στα χλωμά τους μάτια. Άλλοτε σιωπηλοί
χτίζουν , γκρεμίζουν, ξαναχτίζουν τα μέσα τους κομμάτια. Σε ύπνο ατέρμονο βαθύ
καταδικάζουν σώμα και ψυχή.
Βρίσκουν παρηγοριά στα όνειρα και στου Μορφέα την αγκαλιά, την θαλπωρή. Ξυπνούν κοιμούνται χαίρονται δακρύζουν και χαμογελούν… θα λεγες… είναι άνθρωποι κι αυτοί…
Μονάχα αυτοί γνωριζουνε
ότι είναι πια νεκροί.”
Κείμενο: Χαρά Μαζίδη
