Γελούσες και φτερούγιζαν κάτασπρα περιστέρια

Γελούσες και φτερούγιζαν κάτασπρα περιστέρια
μα ήσουν άγγελος εσύ και μέτραγες  τ΄αστέρια

μα ξάφνου! ένας Αρχάγγελος σε κράτησ΄ απ΄το χέρι
κι εσύ μαζί του τράβηξες να φθάσεις σ΄άλλα μέρη

ο ήλιος θάμπωσε με μιας στην τόσην ομορφιά σου
κι η άσφαλτος εσείστηκε από τη λεβεντιά σου

σαν μυρωμένος ροδανθός βλεφάρισες τ΄αγέρι,
μ΄ αυτό γεφύρι σ΄ άπλωσε και  σ΄ούστησε καρτέρι

ο ήλιος έσβησε  με μιας δάκρυσε το φεγγάρι
κι ο πόνος της μανούλας σου στον ουρανό λυχνάρι.

27-12-2017

Γράφει η Πέρθα Καλέμη για τη μνήμη του Κωστή Σιδερά (1984-2014)

Thessaloniki Arts and Culture