Είναι φορές που όλα μας φταίνε, που δεν ξέρουμε από πού να πιαστούμε, από πού να κρατηθούμε και κάνουμε χιλιάδες αρνητικές σκέψεις σα να έρχεται το τέλος του κόσμου.

Είναι φορές που τα λόγια των άλλων μας φαίνονται χιλιοειπωμένα και άνευ σημασίας, δε θέλουμε καν να τα συζητήσουμε ή έστω να τα σκεφτούμε.

Είναι φορές που νιώθουμε πως κανείς δε μας καταλαβαίνει, κανείς δε μπορεί να μας νιώσει, κανείς δεν μπορεί να έρθει στη θέση μας.

Είναι ένας κυκεώνας αρνητισμού που μας παρασύρει και δε βρίσκουμε τρόπο να δραπετεύσουμε επειδή έχουμε πελαγώσει.

Έτσι, όταν βρισκόμαστε σε μια τέτοια κατάσταση το συντομότερο δυνατό πρέπει να την αντιστρέψουμε. Το καλύτερο βέβαια θα ήταν να μη βρισκόμασταν ποτέ σ’ αυτήν.

Χρειάζεται, λοιπόν, να διώξουμε όλον αυτόν τον αρνητισμό, όλη αυτήν την κακή ενέργεια από πάνω μας, να σκεφτούμε θετικά και εναλλακτικές ώστε όλα να πάνε προς το καλύτερο.

Γιατί η ζωή δεν την θέλει την απαισιοδοξία, δεν τα πάει καλά με την κακοκεφιά.

Γράφει η Πόπη Κλειδαρά

Thessaloniki Arts and Culture