Είναι ένα επάγγελμα μέσα στα επαγγέλματα

από εκείνα τα ξεχωριστά, τα ανθρωπιστικά.

Που σκοπό έχουν να σου θυμίζουν τι είσαι και γιατί είσαι.

Θα μπορούσε να είναι του γιατρού,
αλλά είναι λίγοι εκείνοι που έχουν μείνει στην αξία τους.

Οι περισσότεροι πάσχουν τουλάχιστον από απάθεια και απληστία.
Όμως εσύ καλή μου νοσηλεύτρια, γνωρίζεις πολλά.

Πολλές είναι ίσως οι φορές που η ψυχή σου πονάει μαζί με τον πόνο του άρρωστου.
Αλλά αν δεις καθαρά,
αποβάλλοντας σκέψεις που μόνο σε μπερδεύουν,
θα δεις πόσο αξίζει αυτό που κάνεις.

Ξέρεις ότι το μη δεδομένο είναι το δεδομένο για τους πολλούς,
γι’αυτό και το ξεχνούν και δυστυχούν πιο εύκολα, μέσα στη μικρή σκέψη τους.

Εσύ κατέχεις πιο καλά από πολλούς τη γνώση της αξίας της ζωής.
Εσύ ξέρεις καλά να χαίρεσαι και να εκτιμάς την ευτυχία του μέγιστου αγαθού.

Η μεγαλοπρέπεια της γνώσης σου, είναι πιο ισχυρή από την απληστία και τη λησμονιά του όχλου.
Γι’αυτό και μένεις ανέπαφη μ’αυτή τη δυστυχία.

Βοηθάς εκείνον που χρειάζεται βοήθεια,
κι εκείνος βοηθάει εσένα να παραμένεις Άνθρωπος.

Κι όπως σπανίζει ένα διαμάντι
έτσι σπάνια είσαι κι εσύ.

Γράφει ο Ανδρέας Φαντούσης

Thessaloniki Arts and Culture