Σα σκόρπια κομμάτια παζλ είναι ανάκατες οι εικόνες μας στους χαώδεις διαδρόμους τους μυαλού μου.

Διαδέχονται η μια την άλλη μη μπορώντας να ταιριάξουν αναμεταξύ τους.
Επιτυχία θα είναι να τις ενώσω.

Να έρθουν και να κολλήσουν τόσο όμοια και σφιχτά ώστε να αποκαλύψουν την αρχική πηγή τους.
Να τραβήξω δειλά στην επιφάνεια την υπέρτατή μου σκέψη,

Μια εικόνα που με στοιχειώνει μα και συνάμα μου δίνει ζωή,
Την ιερή στιγμή που,

Κρατώ στα δυο ανάξια χέρια μου το κεφάλι σου και το προσκυνώ,
στάζοντας αίμα.

Γράφει η Νάντια Κορτάθαρ
Είμαι ψυχολόγος. Αγαπώ τον έρωτα γιατί με κάνει να νιώθω ζωντανή.

Thessaloniki Arts and Culture