Του φεγγαριού τ’ αχνόγελο πέφτει στο δειλινό

κι’ η  κορασιά του Απριλομάη απλώνει την ποδιά της

να μάσει τ’ άστρα της νυχτιάς από τον ουρανό
που’ ναι γραμμένοι οι όρκοι της και τα κρυφά όνειρά της.

Έβγα φεγγάρι λυγερό στα πλάτη να σε δω
καρτέρι σ’ ένα διάσελο για σένα έχω στημένο

ν’ αρχίσω να σε νοιάζομαι και να σου τραγουδώ
καθώς απ’ τα μεσούρανα κινάς ξεστρατισμένο.

Σάμπως πουλί πετούμενο δώσε μου τα φτερά
να φτερουγίσω μάγισσα προς τη χρυσή μορφή σου

ξέρεις εσύ, φεγγάρι μου, πως μου’ λειψε η χαρά
και τρυφερά στον κόρφο μου παίξε τη μουσική σου.

Γράφει η Πέρθα Καλέμη

Thessaloniki Arts and Culture  http://www.thessalonikiartsandculture.gr