Σε ένα μικρό γωνιακό μπάρ.

Δυο φιγούρες καθισμένες στο μπάρ. Συζητούν. Ο καθένας τους κουβαλάει  γνώσεις, εμπειρίες, διαφορετικούς άξονες ζωής. Όπως όλοι μας άλλωστε. Το τι τους συνδέει ίσως το ανακαλύψουμε παρακάτω.

Όταν γράφεται το παρόν δεν ξέρω αν πρόκειται για αυτοτελές κείμενο. Θα ήταν ενδιαφέρον  να ακούμε συζητήσεις αυτών των δύο σε περισσότερα από ένα μέρη; Θα δείξει… ο χρόνος άλλωστε μια από τις πολλές λειτουργίες που έχει είναι πως λειτουργεί ως πυξίδα ενώ παράλληλα  επιλύει  τα σενάρια του νού γεννώντας νέα.

Α: Θα σου πω ένα τσιτάτο, πολυειπωμένο αλλά δώσε του σημασία… Οι μεγαλύτερες ανασφάλειες, φωλιάζουν στις καλύτερες καβάτζες.
Β: Αφορά εμένα αυτό και το λες; Δείχνω ανασφαλής και φοβισμένος;

Α: Καταρχήν σε νοιάζει τι δείχνεις ή τι είσαι;
Β: Και τα δύο προφανώς. Αλλίμονο αν ο καθένας μας έδειχνε αυτό που είναι, αυτό που νιώθει, αυτό που σκέφτεται..

Α: Γιατί το λες αυτό;
Β: Ειναι αδύνατον. Όλοι μάσκες φοράμε. Απλά κάποιοι το αντιλαμβάνονται. Κάποιοι άλλοι ούτε κατά διάννοια.  Από τους πρώτους, αρκετοί  λίγοι τολμούν να τις βγάζουν όταν είναι εκεί εξω.

Α: Δεν έχεις άδικο.Αυτοί οι λίγοι λοιπόν γιατί τολμούν κάτι τέτοιο;
Β: Δεν ξέρω.

Α: Νομίζω οτι αν σκεφτείς λίγο θα μάθεις.
Β: Ισως θέλουν να μάθουν, να καταλάβουν, να γνωρίσουν τους ανθρώπους και ακολουθούν την τακτική του ότι για να σε εμπιστευτούν, οφείλεις να τους εμπιστευτείς. Έτσι ξεσκεπάζονται και μιλούν ειλικρινά με τους άλλους. Το πέτυχα γάτε;

Α: Καλά το πάς. Για συνέχισε όμως. Τι κερδίζουν με το να το κάνουν αυτό; Άλλωστε οι περισσότεροι θα τους νομίσουν για παλαβούς ή για θύματα ή στην καλύτερη για αφελείς.
Β: Αποκλείεται. Για να φτάσουν εκεί κάτι κερδίζουν πιο μεγαλειώδες από την ασχήμια της ταμπέλας που οι περισσότεροι θα τους κολλήσουν. Ισως τώρα που το σκέφτομαι οι μάσκες ειναι η λύση. Ναι οι μάσκες. Αυτό είναι. Έχουν καταλάβει ότι οι μάσκες είναι το πρόβλημα και η λύση. Είναι οι μάσκες που τους απομακρύνουν από τον ίδιο τους τον εαυτό.

Α: Ακριβώς! Χωρίς μάσκα γνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Αποδέχεσαι αυτό που είσαι καταρχάς. Μετέπειτα μέσω ετεροκαθορισμού αντιλαμβάνεσαι ακόμα περισσότερο μέσω των άλλων το είναι σου. Δεν είναι βέβαια εύκολο. Σπανίζει βλέπεις, η ειλικρίνεια στην επικοινωνία, στις σχέσεις των ανθρώπων…..
Β: Όπα.Το πιασα. Μην συνεχίζεις. Όσο περισσότερο ρίχνεις μάσκες, τόσο περισσότερο γνώρίζεις τους άλλους ειλικρινά μα και τον ίδιο σου τον εαυτό. Είναι αλληλένδετο.

Α: Άρα καταλαβαίνεις ότι είναι μπούμερανγκ το να υποδύεσαι ρόλους. Τον ίδιο σου τον εαυτό βάλεις στην ουσία. Νομίζεις οτι είναι καλύτερα με μάσκες.Το νομίζεις γιατί συντηρείς άψογα το πλέγμα των ρηχών πάμπολλων σχέσεων. Το πλέγμα συντηρείται και εσύ σαν ψαράκι στα δίχτυα του.

Γράφει ο Θανάσης Γκατζόπουλος

Thessaloniki Arts and Culture