Πέφτουν οι στάλες της βροχής στης λησμονιάς το τζάμι.

Σ’ ένα απόγευμα η ψυχή
βρήκε να κάνει προσευχή,
να ξεπλυθεί απ’ το νερό
κάθε κρυφό χαράμι.

Σκοτείνιασε το σύννεφο
και σκέπασε το δάκρυ.
Μα το σεντόνι της φωνή,
μ’ ένα παράπονο θρηνεί
κάποιο χαμένο ποταμό
που έρεε αγάπη.

Σταγόνα, νιότη κι όνειρο
και μαραμένα λόγια.
Σ’ ένα υπόγειο σφάλισε,
χαράμισε και σφράγισε
πετώντας χάμω το κλειδί
μαρμαρωμένα χρόνια.

Βρέχε, βροχή και ξέπλενε
το δάκρυ να στερέψει.
Τάζει η ψυχή να ποτιστεί
από το τζάμι η ευχή,
να ξαναβγεί ο ποταμός
κι η αγάπη να θεριέψει.

Γράφει η Στέλλα Πετρίδου, από την ποιητική συλλογή «Ο καιρός», εκδόσεις «άλφα πι».
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λέσβο. Σπούδασε Φιλοσοφία, Παιδαγωγική, Ψυχολογία στο Πανεπιστήμιο  των Ιωαννίνων και κατόπιν αποφοίτησε από τη σχολή Δοκίμων Υπαξιωματικών Λ.Σ. Σήμερα είναι εν ενεργεία Ανθυποπλοίαρχος Λ.Σ.
Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές από τις εκδόσεις «άλφα πι», α) «Μίλα μου γι’ αγάπη», β)«Αποχωρισμός», γ) «Προσφυγιά», δ) «Θάλασσα κι Ουρανός», ε) «Ο καιρός.
Ποιήματά της φιλοξενούνται σε έντυπα και ηλεκτρονικά λογοτεχνικά περιοδικά, καθώς και σε αρκετές ποιητικές ανθολογίες.
Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.

Thessaloniki Arts and Culture