Κάνε το χρόνο δικό σου. Σπατάλησε τον όπως θες, ό,τι επιλέξεις βοήθα το.

Μην τα αφήσεις όλα στην τύχη τους. Είναι δικό σου θέμα αν θα πας μπροστά ή θα μείνεις πίσω. Γίνε αυτό που θέλεις και έχε μες στο σακίδιο που θα ’χεις μαζί σου μόνο τα αναγκαία πρέπει.

Μη φονεύσεις τη λογική για το συναίσθημα και μην την αφήσεις να στο πνίξει. Βρες την ισορροπία σου. Έχεις έμφυτες ικανότητες κι αν δεν τις ξέρεις, θα τις βρεις, όχι από μέρα σε μέρα, ούτε σε μια στιγμή εκλεκτή, αλλά στην πορεία…

Κανείς δεν ξέρει αν έχει διάρκεια, όλα είναι αφανή και φανερώνονται τυχαία, χωρίς να περιμένουμε τίποτα, να όμως, που όλα γίνονται. Κι αν είσαι ανυπόμονος άνθρωπος, μάθε να πειθαρχείς, να μη βιάζεσαι, δεν υπάρχει λόγος να στέκεσαι με χίλιες αποσκευές στην ουρά. Εσύ θα κουραστείς και πού ξέρεις, στο τέλος, μπορεί να μη χρησιμεύσουν πουθενά.

Κάνε σχέδια μα μη μένεις σ’ αυτά. Υλοποίησε κάτι. Γίνε ένας μικρός δημιουργός, μα για καλό. Μην ακολουθείς πάντα δρόμους συνηθισμένους, κάνε και καμιά αλλαγή, χρειάζεται να μαθαίνεις, να δοκιμάζεσαι, να υπάρχεις κι αλλού.

Δεν είναι γυάλινος ο κόσμος, δεν είναι ψεύτικος, κρύβει τόσες αλήθειες, ανακάλυψε τες λοιπόν. Μην περιμένεις θησαυρούς, μην περιμένεις τίποτα. Έχε το ίσως ψηλά, οι πιθανότητες πάντα μας δίνουν ελπίδα. Κι αν βγεις κερδισμένος σβήσ’ το και πέτα το. Μα όσο υπάρχει θα ’χεις χαμόγελο, δε θα ’σαι τυλιγμένος στη μιζέρια. Ίσως, λοιπόν…

Μην έχεις φόβο. Οι δισταγμοί είναι παραπλανητικοί, φίλοι της αδράνειας και εχθροί σου. Όσο δένεσαι μαζί τους, τόσο θα σε οδηγούν έξω απ’ την αλήθεια του κόσμου. Να τολμάς και θα βρεις την ομορφιά σου γιατί όσο κλείνεσαι ασχημαίνεις, μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου, μην τον φαρμακώνεις συνέχεια.

Μπορείς να κάνεις τόσα πολλά, μη μαχαιρώνεις το σήμερα και θα ’χεις μέλλον…

Γράφει η Πόπη Κλειδαρά

Thessaloniki Arts and Culture