Σαν συνωμότες  τα συναισθήματα στη ζωή. Δυναστεία ολόκληρη.

Στη δράση της χαράς  η αντίδραση της λύπης. Στο βάρος της στιγμιαίας  απαισιοδοξίας  το αντίβαρο της φευγαλέας αισιοδοξίας, στη δύση της απογοήτευσης  η αυγή ενός ανέλπιστου ενθουσιασμού κοκ. 

Στρατιά ολόκληρη τα συναισθήματα σε περιβάλλουν  σαν φρουροί αυτόκλητοι και άλλοτε σαν διαρρήκτες  της εσωτερικής σου αρμονίας. Μόνο δε σ’ αφήνουν ποτέ. Παράπονο μην έχεις. Ξέρουν τι κάνουν. Είναι συνεννοημένα να σου δίνουν δόση ευτυχίας τόση όση και λύπης. Οι αναλογίες ακριβείς. Αδικίες δεν κάνουν. Ίσως μόνο υπερβολές κι αυτό από γενναιοδωρία ή συμπόνια.

Καλώς ή κακώς  στην παρέλασή τους σε παρασύρουν μαζί τους ή σε αναπάντεχα ύψη ή σε απότομους γκρεμούς. Θυμάσαι τα σκαλιά του Άη-Γιάννη στη Σκόπελο;  Ίλιγγος. Ανεβαίναμε όμως ακούραστοι και μαζί μας ψήλωνε και η χαρά μας. Σαν Γολγοθάς της χαράς η άνοδος. Ποια χαρά όμως δεν είναι Γολγοθάς; 

Πάντα στα δυσπρόσιτα βρίσκει καταφύγιο. Κι όμως εμείς  εκεί. Κόντρα στο ύψος, κόντρα στο δέος. Φαίνεται πείσμωσε η ευτυχία μας να πιάσει ουρανό.

Είτε ψηλώνεις από χαρά είτε από απόγνωση η υψοφοβία η ίδια. Δεν πιστεύεις ότι σου συμβαίνει και όμως το ζεις, το διέρχεσαι, το ανέχεσαι, το χαίρεσαι. Το συνηθίζεις. Μην αγωνιάς.

Την τύχη πρέπει να είσαι έτοιμος να την υποδεχθείς, διαφορετικά την απομακρύνεις, ξενερώνει. Δεν μπορεί τους αναποφάσιστους. Έντονες στιγμές, μεγάλοι φόβοι, υπέροχα πάθη, τραγικά λάθη δεν έρχονται συχνά στη ζωή σου. Η΄ τα πιάνεις απ’ τα μαλλιά ή τα χάνεις μια για πάντα. Ο φόβος του λάθους μην σε απωθεί.

Τι λάθος! Μόνο αυτό σε πλουτίζει αλλά ποιος έχει το θάρρος να θέλει να το ζήσει; Δεν υπάρχει ασφαλέστερος  υποβολέας του σωστού από το λάθος.

Έλα! Μη φοβάσαι να το φωνάξεις.

«Υπέροχα λάθος»!

Γράφει η Xριστίνα Κυριακίδου

Thessaloniki Arts and Culture