Ο θάνατος ενός μοναχικού καλλιτέχνη, έγινε λαϊκό προσκύνημα από 50.000 πολίτες που τον αποχαιρέτησαν!
Ο Βασίλης Λογοθετίδης ήταν ένας από τους πιο αγαπητούς κωμικούς του θεάτρου και του κινηματογράφου. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του εμφανίστηκε μόνο σε δώδεκα κινηματογραφικές ταινίες, αλλά άφησε εποχή με τις θεατρικές του ερμηνείες. Συμμετείχε σε περισσότερες από 110 ελληνικές κωμωδίες και σε πάνω από 200 ξένα θεατρικά έργα.
Στις περισσότερες εμφανίσεις του, παρτενέρ του ήταν η Ίλια Λιβυκού, με την οποία υπήρξαν ζευγάρι και στη ζωή, χωρίς όμως ποτέ, να επισημοποιήσουν τη σχέση τους. Οι δύο ηθοποιοί έζησαν ένα μεγάλο έρωτα, αλλά ο Βασίλης Λογοθετίδης ήταν ένας μοναχικός άνθρωπος.
Ο Βασίλης Λογοθετίδης, όταν βρισκόταν στη σκηνή, σκόρπιζε το γέλιο με μία και μόνο «γκριμάτσα» του. Ο κόσμος τον αγαπούσε ιδιαίτερα γιατί όπως έγραψε ο Ι.Μ Παναγιωτόπουλος, «υπήρξε ο άνθρωπος του λαού, που ένιωσε το λαό και που έπαιξε για το λαό».Στη ζωή του όμως δεν ήταν κοινωνικός.
Δεν παντρεύτηκε, ούτε απέκτησε παιδιά και τα τελευταία χρόνια της ζωής του, έμενε μόνος του στο Παλιό Φάληρο. Τα δύο του αδέλφια, ζούσαν μακριά. Η αδελφή του στην Αμερική και ο αδελφός του στην Κωνσταντινούπολη, όπου πέρασε τα παιδικά του χρόνια και ο ίδιος. Όσοι τον έζησαν, περιγράφουν ένα μοναχικό άνθρωπο, που απέφευγε τις κοσμικές εμφανίσεις και είχε αφιερώσει τη ζωή του στο θέατρο.
Οι γείτονες του, τον θυμούνται να τρώει καθημερινά μόνος του, σε ένα εστιατόριο της γειτονιάς του. Σε άλλο κείμενό του, ο Ι.Μ Παναγιωτόπουλος είχε γράψει για το Λογοθετίδη: «η ώρα της πικρής μοναξιάς κάνει πιο ανθρώπινη την άλλη ώρα, εκείνη του γέλιου». Μοναδική παρουσία στο σπίτι του, ήταν η γυναίκα που έκανε τις οικιακές δουλειές. Αυτή τον βρήκε νεκρό στο μπάνιο, την 20η Φεβρουαρίου του 1960.
Ο ξαφνικός θάνατος του ηθοποιού και η «πάνδημος» κηδεία του
Το απόγευμα της 20ης Φεβρουαρίου ο Λογοθετίδης ετοιμαζόταν να πάει στο θέατρο, όπου πρωταγωνιστούσε στην παράσταση «ο τελευταίος τίμιος». Την ώρα που ξυριζόταν, έπαθε καρδιακή προσβολή. Η οικιακή βοηθός, άκουσε έναν ασυνήθιστο θόρυβο και έτρεξε στο μπάνιο όπου βρήκε νεκρό το Λογοθετίδη.
Ο ηθοποιός τα τελευταία χρόνια αντιμετώπιζε πρόβλημα με την καρδιά του. Το 1957 είχε πάθει έμφραγμα και παρά τις συστάσεις των γιατρών να μην κουράζεται και να είναι πολύ προσεκτικός, συνέχιζε τις επαγγελματικές του δραστηριότητες σαν να μην είχε συμβεί τίποτα.
Το μόνο που έκανε, ήταν να περιορίσει το ποτό και το κάπνισμα. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, οι συνάδελφοί του παρατήρησαν ότι είχε χάσει τη ζωντάνια του και κουραζόταν εύκολα, αλλά δεν τα παρατούσε. Το θέατρο ήταν το δεύτερο σπίτι του. Λίγο πριν το μοιραίο, είχε εξομολογηθεί στους φίλους του, ότι θα ήθελε να πεθάνει στο θέατρο. Έφυγε καθ΄οδόν.
Η είδηση του θανάτου του, βύθισε στο πένθος όχι μόνο τους ανθρώπους του θεάτρου, αλλά και χιλιάδες κόσμου, που αγαπούσε και θαύμαζε τον ηθοποιό. Μετά από εντολή του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, η σωρός του τέθηκε σε λαϊκό προσκύνημα και η κηδεία του έγινε δημοσία δαπάνη. Στο «τελευταίο του ταξίδι» συνόδευσαν τον ηθοποιό 50.000 άνθρωποι.
Από τα εκατοντάδες στεφάνια που κατατέθηκαν στη μνήμη του από πολιτικούς, συναδέλφους και φίλους του, ξεχώρισε ένα που έγραφε: «ανώνυμος θεατής απ” την πλατεία». Το πλήθος, που είχε γνωρίσει τον ηθοποιό μέσα από τους ρόλους του, χειροκροτούσε δακρυσμένο και οι εφημερίδες έκαναν λόγο για «δυσαναπλήρωτη απώλεια».
Οι συνάδελφοί του μίλησαν με τα καλύτερα λόγια για εκείνον
Ντίνος Ηλιόπουλος: «ο Λογοθετίδης υπήρξε παράδειγμα γενναίου καλλιτέχνου, που δε θέλησε να υποκύψει αμαχητί».
Δημήτρης Χορν: «αν δεν υπήρχε το εμπόδιο της γλώσσας, θα είχε αναγνωριστεί από όλο τον κόσμο σαν ένας από τους μεγαλύτερους ηθοποιούς της εποχής μας».
Κάρολος Κουν: «θρηνώ το θάνατο του Λογοθετίδη και αισθάνομαι να έφυγε κάτι πολύτιμο».
Μαίρη Αρώνη: «ξέρω πως στη δική μου νεότερη γενιά δεν θα ξαναδούμε Λογοθετίδη. Δεν γεννιούνται συχνά οι μεγάλοι».
Ο Βασίλης Λογοθετίδης πέθανε μόνος, αλλά η τελευταία του διαδρομή ήταν όπως του άξιζε. Με το χειροκρότημα του κοινού.
Πηγή εδώ (Μηχανή του χρόνου)
Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr/
