Tι είδαμε τη χρονιά που μας πέρασε και..κλάψαμε!
Μέρος 1ο: Παρασκευή Γιουβανάκη
(Η σειρά που ακολουθεί είναι τυχαία εκτός από την πρωτιά που την αξίζει δικαιωματικά ο Πρόμαχος!)
1. Πρόμαχος
Ταινία που θυμίζει τηλεοπτικό τουριστικό σποτ διάρκειaς 90 λεπτών.
2. Βefore I go to sleep
Η πικρή αλήθεια είναι πως τον σκεφτόμουν τον ύπνο καθώς την παρακολουθούσα..
3. Palo Alto
Xιλιοειδωμένα προβληματικά παιδιά και μια σκηνοθεσία που δεν επικεντρώνεται στα προβλήματα τους, απλά τα αναφέρει.
4. Transcendence
Αδιάφορο. Εκνευρίζεσαι που χάνεις τα αυγά και τα πασχάλια με την τόσο επιστήμη αλλά μετά καταλαβαίνεις πως δεν αξίζει..
5. Υalom’s Cure
Μέσα σε 80 λεπτά δεν μαθαίνεις κάτι παραπάνω εκτός από τα γνωστές θεωρίες του που αφορούν τους οικογενειακούς και ερωτικούς δεσμούς και το που πάει διακοπές..
6. Thunder and the house of magic
Από τα πιο ανούσια animation που έχουν βγει.
7. Dracula Untold
Η περίπτωση του “κλαίω τα λεφτά μου”.
8. The Zigzag Kid
..Mερικοί από τους ηθοποιούς, παρασύρονται από την παιδικότητα της ταινίας και κάνουν και αυτοί σαν παιδιά.Πράγμα όχι ιδιαίτερα ευχάριστο.
9. Grace of Monaco
Το “Grace” είναι μεν λαμπερό και φανταχτερό ως προς την εικόνα του, αλλά εκτός από τον συγκινητικό μονόλογο της ηρωίδας στο τέλος, όλο το υπόλοιπο κομμάτι του παραμένει μια ιστορία που δεν καταφέρνει να αγγίξει ουσιαστικά το θεατή.
10. God’s Pocket
Όλο το ζουμί της ταινίας, και ο λόγος (ας τον πούμε έτσι) ύπαρξής της, βρίσκεται στην 3η και τελευταία πράξη. Όμως, κακά τα ψέματα, αξίζει να καθίσετε μπροστά σε μια οθόνη για μιαμιση ώρα περίπου, μόνο και μόνο για τα τελευταία 5-6 λεπτά, και που μάλιστα δεν είναι κάτι που δεν έχετε δει ξανά…?
Y.Γ Φυσικά υπάρχουν και άλλες…
Mέρος 2ο: Ιλόνα Αγγελίδου
1 .Βefore I go to sleep
Επαναλαμβανόμενες σκηνές και ένα τελικό αποτέλεσμα που κουράζει .
2.Dumb and Dumber Too
Με είκοσι χρόνια καθυστέρηση έρχεται το sequel για την μεγάλη τότε εμπορική επιτυχία του “Ηλίθιου και του Πανηλίθιου”. Το 1994 μια ταινία με ιδιόρρυθμο χιούμορ είχε κάνει εντύπωση, δυστυχώς όμως το sequel όχι απλώς ήρθε πολύ αργά αλλά φαίνεται και τελείως αχρείαστο, μοιάζει να ‘ναι εκτός τόπου και χρόνου.
3. Dracula Untold
Aπό κάποιο σημείο και μετά η ταινία ταλαντεύεται πάνω σε μια αόρατη κλωστή αναποφασιστικότητας ως προς το ύφος που ακολουθεί. Η ταινία του Gary Shore είναι λιγότερο μια ταινία τρόμου και περισσότερο μια Χολιγουντιανή ταινία εντυπωσιασμού βασισμένη στα CGI με ασαφή αφηγηματική προσέγγιση
4. Drive hard
“Drive Hard” o τίτλος της νέας κωμικής ταινίας δράσης του cult Αυστραλού σκηνοθέτη Brian Trenchard-Smith , η οποία ως ένα low budget b-movie είναι όσο πρωτότυπη όσο κι ο τίτλος της! Όλα φαίνονται να κινούνται προβλέψιμα και σταδιακά προς το μελό happy ending.
5. Horns
Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Joe Hill, “η μεταμόρφωση” είναι μια υβριδική ταινία που αφήνει μια γλυκόπικρη αίσθηση. Αν και αρκετά υποσχόμενη η υπόθεση της ταινίας, κάπου στην ανάπτυξη της πλοκής χάνει την μπάλα
6. Grace of Monaco
Πολύ φασαρία για το τίποτα.
7.Palo Alto
Θυμίζει κάτι σε καλοφτιαγμένη φοιτητική ταινία με μια όμως πολύ ανιαρή σεναριακή ιδέα που σταδιακά καταντάει προβλέψιμη.
8.The Giver
Η ταινία είναι τεχνικά άρτια και έχει καλές εικαστικές πινελιές. Η σκηνοθεσία καλή αλλά της λείπει η δράση και η ζωντάνια. Το σενάριο ενώ ξεκινάει με πολύ καλό ρυθμό, κάπου το χάνουμε γιατί κινείται με αρκετά αργούς ρυθμούς χωρίς σημαντικές εντάσεις, ως αποτέλεσμα κάνει κοιλιά και κουράζει.
9. Good People
Η πλοκή στο ξεκίνημα της ενθουσιάζει καθώς μας συστήνει τους εγκληματίες. Στη συνέχεια έρχεται το πρωταγωνιστικό δίδυμο James Franco & Kate Hudson και καθώς το ενδιαφέρον στρέφεται περισσότερο στο ζευγάρι παρά στην δράση και το έγκλημα, η πλοκή κυλάει αργά χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συγκινήσεις. Βέβαια προς το τέλος της δεύτερης πράξης υπάρχουν ορισμένες σκηνές οπλισμένες με γερή δόση αγωνίας. Εκεί που λοιπόν λες πως πρέπει να αναθεωρήσεις και πως το πράγμα έφτιαξε, έρχεται ένα μελό ,προβλέψιμο happy ending να στο χαλάσει.
10. Serena
Η σκηνοθεσία είναι ωραία αισθητικά αλλά φαντάζει να βασίζεται σχεδόν κατ’ αποκλειστικότητα στην καλή φωτογραφία και τους εξαίρετους ηθοποιούς σκιαγραφώντας επιφανειακά μόνο την εποχή και μη δίνοντας την ευκαιρία στους χαρακτήρες να ωριμάσουν. Οι χαρακτήρες είναι ρηχοί, αδυσώπητα εγωιστικοί και κοντόφθαλμοι. Δεν μας δίνεται η ευκαιρία να τους καταλάβουμε και να τους νιώσουμε.
H σελίδα μας στο facebook: https://www.facebook.com/pages/Film-Critiques/1487390718194091
