Σκηνοθεσία: Agustí Villaronga

Ηθοποιοί: Francesc Colomer, Marina Comas, Nora Navas, Roger Casamajor, Lluïsa Castell, Mercè Arànega, Laia Marull, Marina Gatell, Elisa Crehuet

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Μετά το τέλος του εμφυλίου στην Καταλονία, ο 11χρονος Andreu (Francesc Colomer) ανακαλύπτει δυο πτώματα στο δάσος. Οι αρχές θεωρούν ύποπτο τον αριστερών πεποιθήσεων πατέρα του (Roger Casamajor) και ο μικρός προσπαθεί να τον βοηθήσει, αναζητώντας τον πραγματικό ένοχο.”

To «Μαύρο Ψωμί», που ήταν η επίσημη πρόταση της Ισπανίας στα Όσκαρ του 2011 (η πρώτη φορά που ένα καταλανικό φιλμ πέτυχε κάτι τέτοιο), είναι μια σκοτεινή ιστορία ενηλικίωσης βραβευμένη με εννέα Γκόγια, στην ισπανόφωνη παράδοση της «Ραχοκοκαλιάς του Διαβόλου» και του «Λαβύρινθου του Πάνα».

Μια ξαφνική δολοφονία, γοητευτικά σκηνοθετημένη, μας χαιρετά. Η εναρκτήρια σκηνή καταφέρνει το λιγότερο να μαγνητίσει το βλέμμα και το ενδιαφέρον μας. Σκοτεινή φιγούρα σκοτώνει τον οδηγό μιας άμαξας στο δάσος κι οδηγεί το κάρο του (μέσα στο κάρο ανάμεσα σε κλουβιά με πουλιά βρίσκεται και ο γιος του οδηγού) στην άκρη ενός γκρεμού, έχοντας δέσει τα μάτια του αλόγου με ένα πανί.

Ακολουθεί το ξετύλιγμα της πλοκής με κρυμμένα οικογενειακά μυστικά να βγαίνουν στην επιφάνεια. Κάπου εκεί όμως, στο ξετύλιγμα, μας χάνει. Δυστυχώς. Τα γεγονότα και οι χαρακτήρες που εμφανίζονται το ένα μετά το άλλο – παρά τον ενδιαφέροντα χαρακτήρα τους και το ότι αποτελούν σημαντικά κομμάτια της ιστορίας – και το έντονο μελόδραμα που επικρατεί, μας μπερδεύουν και μας ξενίζουν. Όταν μια ταινία ξεκινάει ανάλογα και δίνει στο θεατή μια συγκεκριμένη νοηματική πορεία, τα στοιχεία της σαπουνόπερας είναι περιττά.

Ο Villaronga, έχοντας αναλάβει και το σενάριο (το οποίο αποτελεί adaptation της ομώνυμης νουβέλας της Emili Teixidor) σίγουρα καταφέρνει να μας μαγέψει με την αριστοτεχνική σκηνοθεσία του. Πανέμορφα πλάνα εικαστικού ύφους γεμίζουν τις σκηνές. Παράλληλα, δυνατό χαρτί της ταινίας είναι και οι εξαιρετικές ερμηνείες από πλευρά των ηθοποιών (μικρών και μεγάλων).

Αν και ίσως αναμενόμενο, το τέλος του παραμένει το ίδιο συγκινητικό και γεμάτο βαθιά ανθρωπιστικά νοήματα.

Καλή προβολή!

Η σελίδα μας στο facebook:https://www.facebook.com/pages/Film-Critiques/1487390718194091