Σκηνοθεσία: Neill Blomkamp, Ηθοποιοί: Matt Damon, Alice Braga, Jodie Foster, Sharlto Copley, Wagner Moura, William Fichtner, Diego Luna, Faran Tahir.
Τσαααακ! Διπλή κριτική σήμερα κυρίες και κύριοι, μαζί με το “We’re the Millers”. Έτσι, επειδή είχατε καιρό να δείτε γραπτά μου! Πήγαν και έβγαλαν οι αθεόφοβοι όχι 1, όχι 2, αλλά 5 καινούριες ταινίες στις 22 Αυγούστου, πριν καλά – καλά γυρίσει ο κόσμος από τις διακοπές του. Να δω πότε θα προλάβω να δω τις άλλες. Δε βαριέσαι όμως, το τρέξιμο κάνει καλό…
Science-fiction again, λοιπόν. Δε βρίσκω όμως λόγο να γκρινιάζω, καθότι οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας είναι, μαζί με τις crime (αστυνομικές) ταινίες,το αγαπημένο μου είδος. Για αρχή, ας κάνουμε έναν mini απολογισμό όλων των sci-fi ταινιών που είδαμε φέτος (δεν είναι και λίγες). Έχουμε και λέμε: “Upside Down”, “The Host”, “Oblivion”, “Iron Man 3”, “After Earth” και “Star Trek Into Darkness”. Οι αξιολογήσεις είναι ισάξια μοιρασμένες: 2 κακές (“The Host”, “After Earth”), 2 μέτριες (“Oblivion”, “Upside Down”) και 2 καλές (“Iron Man 3”, “Star Trek Into Darkness”). Tι παρατηρούμε (προς μεγάλη μου λύπη)? Ότι έχουμε φτάσει σε μία εποχή όπου τα sequels αποτελούν καλύτερες ταινίες από original, φρέσκιες και πρωτότυπες ιδέες. Και δυστυχώς, το “Elysium” αδυνατεί να σπάσει την παράδοση αυτή.
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Το 2154 ο πλανήτης Γη είναι κατεστραμμένος, με τους πλούσιους κατοίκους να έχουν μετακομίσει στον υπερπολυτελή διαστημικό σταθμό Elysium. Ο πρώην κατάδικος Max (Matt Damon) μολύνεται από ραδιενέργεια στο εργοστάσιο όπου δουλεύει κι έχει μόλις πέντε ημέρες στη διάθεσή του για να μπει παράνομα στο Elysium και να θεραπευτεί. Για να τα καταφέρει, του είναι απαραίτητη η βοήθεια του παλιού του «εργοδότη» Spider (Wagner Moura), ενώ την ίδια στιγμή εμφανίζεται αναπάντεχα στη ζωή του και μια παιδική του φίλη (Alice Braga).”
Μια πολύ όμορφη και πρωτότυπη ιδέα. Ένας σκηνοθέτης, του οποίου η πρώτη ταινία (“District 9”) προκάλεσε σάλο το 2009 όταν βγήκε, προτάθηκε για Όσκαρ καλύτερης ταινίας, και είναι πανταχού παρούσα στις λίστες με τις καλύτερες science-fiction ταινίες όλων των εποχών. Όμως, ο Νοτιοαφρικανός Neill Blomkamp δεν καταφέρνει να επαναλάβει για 2η φορά το «θαύμα» αυτό. Ό,τι καλό είχε να μας δώσει το Elysium μένει στο writing stage.
Οκ, ίσως υπερβάλλω λίγο. Η ταινία δεν είναι κακή, είναι όμως αναμφισβήτητα απογοητευτική. Οι σκηνές δράσης είναι καλογυρισμένες, τα εφέ εντυπωσιακά (ο διαστημικός σταθμός Elysium είναι ονειρεμένος), όμορφο soundtrack. Αυτά όμως θεωρούνται δεδομένα το 2013, πόσο μάλλον σε τέτοιου είδους ταινίες. Και τα προβλήματα είναι αρκετά. Τα μηνύματα που περνά το “Elysium” τείνουν προς την αφέλεια και η ταινία δυστυχώς δεν τα μελετά εις βάθος. Ο Blomkamp ακροβατεί άνισα ανάμεσα στη δράση και το δράμα, από το οποίο απουσιάζει η απαραίτητη στιβαρότητα. Οι ερμηνείες επίσης άνισες. Ο Damon πρακτικά παίζει τον Bourne στο 2154 και κάνει ό,τι καλύτερο μπορεί. Η Braga στέκεται επάξια δίπλα του. Αλλά ο χαρακτήρας της Foster είναι πολύ σχηματικά γραμμένος ενώ το αποκορύφωμα είναι ο Sharlto Copley, (καταπληκτικός) πρωταγωνιστής στο “District 9”, που εδώ είναι όσο πιο γραφικός γίνεται, άσε που δεν του πήγαινε και ο ρόλος. Και το φινάλε? Μπήκες στο Hollywood, φίλε Blomkamp και σε έπεισαν οι βλαχοαμεικάνοι παραγωγοί να γυρίσεις το απαιτούμενο και κλισεδιάρικο happy end που δεν κολλάει καθόλου στην ταινία ε? Κρίμα, απλά κρίμα.
Βγαίνοντας από την αίθουσα, είχα την ίδια αίσθηση που μου άφησε το “Oblivion”. Περίμενα πολλά παραπάνω. Έπαιξα με τα 2 αστεράκια, αλλά τουλάχιστον η ταινία είναι τίμια και δε σε κοροιδεύει. Προσπαθεί να πει κάτι, αλλά αποτυγχάνει στην πορεία. Ίσως πήρε το μάθημά του ο Blomkamp και το γυρίσει πάλι στις ανεξάρτητες παραγωγές. Τα καλά νέα για τους φίλους του sci-fi είναι ότι είμαστε ακόμα στη μέση του 2013. Δεν μπορεί, κάποια ταινία θα σπάσει την κακή παράδοση του θέιου Hollywood. Περιμένουμε “Pacific Rim”, “Riddick”, “Gravity”, “Ender’s Game”, “Thor: The Dark World”, “The Hunger Games: Catching Fire”…. Και έπεται συνέχεια.
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2,5/5, Άγγελος Νομικός, www.facebook.com/movieheat
