Σκηνοθεσία: Julian Jarrold
Ηθοποιοί: Sarah Gadon, Bel Powley, Emily Watson, Rupert Everett, Jack Reynor, Roger Allam, Ruth Sheen, Jack Laskey, John Neville, Samantha Baines, Fiona Skinner
Κριτική: Χριστίνα Ιωαννίδου, Movie Heat
Παρά τις φανερές, από το τρέιλερ ακόμα, ομοιότητες με το “Roman Holiday” (1953), την ταινία που καθόρισε το είδος της ρομαντικής κομεντί, το “Royal Night Out” έχει χαρισματικό καστ, όμορφα σκηνικά και κοστούμια, και ένα σενάριο που μπορεί να μην μείνει στην ιστορία ή να προταθεί για Όσκαρ, αλλά σίγουρα θα διασκεδάσει το κοινό με τις περιπέτειες της (όπως φαίνεται ατακτούλας κάποτε) πριγκίπισσας Elizabeth.
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “1945. Το Λονδίνο γιορτάζει το τέλος του επώδυνου πολέμου στους δρόμους της πόλης και οι έφηβες πριγκίπισσες Elizabeth (Sarah Gadon) και Margaret (Bel Powley) θέλουν να το γιορτάσουν μαζί με τον απλό λαό και να βγουν επιτέλους από το παλάτι. Όπως είναι φυσικό, τα πράγματα πάνε κάπως στραβά και οι δύο πριγκίπισσες με τη βοήθεια του νεαρού αεροπόρου Jack (Jack Reynor) θα ζήσουν την μεγαλύτερη περιπέτεια και την καλύτερη νύχτα της ζωής τους.”
Ναι, ναι, οι ομοιότητες με το “Roman Holiday” είναι πολλές και παρά την γοητεία της, η Sarah Gadon δεν είναι η Audrey Hepburn. Η ταινία δεν θα σας μείνει στο μυαλό για χρόνια, ούτε θα γραφτεί στα κιτάπια της ιστορίας. Αλλά ξέρετε κάτι? Εγώ το καταδιασκέδασα! Η ιστορία, παρόλο που αργεί κάπως να πάρει μπρος, έχει πάρα πολλές στιγμές που θα κάνουν τον θεατή να θαυμάσει τα σκηνικά του Λονδίνου του 1945, να γελάσει με τον έξαλλο χαρακτήρα της Margaret, να λυπηθεί τον ταλαίπωρο Jack για όλα αυτά που περνάει, να υποστηρίξει την υπευθυνότητα και την αθωότητα της Elizabeth (και το πιθανό ειδύλλιο με τον Jack φυσικά) και να στεναχωρηθεί και κάπως στο τέλος παρόλο που θα ξέρει το αναπόφευκτο φινάλε. Not bad huh?
Οι νεαροί πρωταγωνιστές ήταν εξαιρετικοί. Gadon, Powley και Reynor έλαμψαν με την γοητεία και τη φρεσκάδα των ερμηνειών τους, με αντίβαρο τους επίσης καταπληκτικούς Rupert Everett και Emily Watson ως το σοβαρό βασιλικό ζεύγος.
Με μόνο πρόβλημα για μένα την κάπως φτιαχτή at times προφορά πολλών μελών του καστ και τις λιγάκι αδύναμες προσπάθειες να δοθεί στην ταινία μια δραματική απόχρωση, η… πριγκιπική αυτή βραδινή έξοδος είναι ενδιαφέρουσα, διασκεδαστική, λαμπερή, χαοτική, συναισθηματική και να σας πω και κάτι άλλο? Εμένα μου χάρισε και μια αίσθηση επιλόγου που περιέργως ένιωσα ότι μου στέρησε το “Roman Holiday”. Τροφή για σκέψη…
Υ.Γ. Κάτι που δεν ανέφερα… Η ταινία βασίζεται σε true events ε? Μην ξεχνιόμαστε! Σαφώς οι σεναριογράφοι πρόσθεσαν drama, αλλά το ότι η σημερινή βασίλισσα της Αγγλίας ήταν ατακτούλα και το καταδιασκέδασε στην περιβόητη “V-E Day”, είναι γεγονός. Google it!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5
Για το Movie Heat,
Χριστίνα Ιωαννίδου
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat
Κριτική: Βαρβάρα Κοντονή, Βαθμολογία 2.5/5
Στον απόηχο της λήξης του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, δυο νεαρές πριγκίπισσες θα διεκδικήσουν το δικαίωμα στο…ξεφάντωμα και την πολυπόθητη έξοδό τους από τους-πολύ περισσότερους από τέσσερεις-πολυτελείς τοίχους του παλατιού, προκειμένου να γιορτάσουν την ήττα της ναζιστικής Γερμανίας παρέα με τον απλό κοσμάκη, στους δρόμους της πόλης.
Η ευκαιρία να ζήσουν για ένα και μόνο βράδυ ως καθημερινά, φυσιολογικά κορίτσια, δεν θα πάει χαμένη, παρά τις αρχικές αντιδράσεις, όταν η Elizabeth (Sarah Gadon), μαθημένη από τους διπλωματικούς λόγους του βασιλιά-μπαμπά της, προτείνει μια συνδυαστική έξοδο που δεν θα έχει ως στόχο μόνο την «καθωσπρέπει» διασκέδαση, αλλά και την βολιδοσκόπηση της κοινής γνώμης, σχετικά με την πολιτική εικόνα και την δράση του πατέρα της.
Νεανική κωμωδία για όλη την οικογένεια, το “A Royal Night Out” ακολουθεί τα χνάρια παρεμφερών κινηματογραφικών στιγμών παρατεταμένης εφηβείας, α λα “Chasing Liberty”, χωρίς ωστόσο να αναλώνεται σε υπερβολικά γλυκανάλατα κλισέ και νεορομαντισμούς βασιλικών μεγεθών, χάρη στον Julian Jarrold που κάθεται στο σκηνοθετικό τιμόνι.
Έχοντας ενώσει κινηματογραφικά τους James McAvoy και Anne Hathaway για τις ανάγκες του “Becoming Jane”, ο Jarrold γλυτώνει κάπως τις σεναριακές λακκούβες, με τον Trevor De Silva και τον Kevin Hood (επίσης σεναριογράφο του Becoming Jane), να κρατούν τις προσδοκίες σε ένα χιουμοριστικά ανάλαφρο επίπεδο, επιτρέποντας στις πρωταγωνίστριες να αναδειχθούν σε «πλακατζούδες» εποχής.
Επιλέγοντας να μείνει μακριά από μια ενδελεχή καταγραφή της ιστορικής πραγματικότητας, μετουσιώνοντας την εν δυνάμει δραματική δυναμική, σε μια κάπως light κατάσταση συντηρητισμού, το “A Royal Night Out” βρίσκει τον στόχο του κυρίως ως υπόθεση που παίζει στο μεταίχμιο, όσο και στο περιθώριο κοσμοϊστορικών συμβάντων, τα οποία δεν έχουν καν αρχίσει ακόμη να χωνεύονται από την Ιστορία.
Ενδεχομένως και να μιλούσαμε για μια εντελώς διαφορετική ταινία, αν η Sarah Gadon δεν κρατούσε έναν από τους πρωταγωνιστικούς ρόλους, καθώς είναι μια από τις λίγες φορές που την βλέπουμε να έχει μια πιο κωμική παρουσία. Την ίδια στιγμή η νεαρή Bel Powley λειτουργεί ως το ιδανικό συνταίριασμα του θηλυκού ντουέτου τους, κρατώντας τον ρόλο της μικρής με τις καλύτερες ατάκες μέσα στη ταινία.
Η σκηνοθεσία του Jarrold έχει κάτι από τηλεοπτική παραγωγή BBC, προσεγμένη και όμορφη, αν και κάπως περισσότερο ιλουστραστιόν απ’ ότι θα χρειαζόταν. Εξαιρετική πάντως είναι η δουλειά της ενδυματολόγου Claire Anderson-όπως συνήθως αναμένουμε από αυτού τους είδους τις παραγωγές, καθώς και η φωτογραφία του Christophe Beaucarne.
Εκτός από τις Gadon και Powley, ξεχωρίζουν οι παρουσίες των Rupert Everett και Emily Watson οι οποίοι ακαολουθολούν κατά κάποιον τρόπο, τα πριγκιπικά γονεϊκά πρότυπα των ταινιών της Disney, με τον μεν King George να προβάλλει την διαλλακτική, βασιλική του εικόνα και τη δε Queen Elizabeth να διαθέτει κάτι από «κακιά μητριά» Σταχτοπούτας.
To “A Royal Night Out”, αποτελεί ένα τίμιο κινηματογραφικό αποτέλεσμα, κυρίως επειδή δεν έχει καμία διάθεση να υποσχεθεί πως είναι κάτι άλλο, πέρα από μια ανάλαφρη ιστορία για δυο όμορφες πριγκίπισσες, εντάσσοντας παράλληλα-και μάλλον αναπόφευκτα-και την κλασική υπο-πλοκή του απρόσμενου ρομάντζου.
Χωρίς να δρέπει δάφνες πρωτοτυπίας σε ότι αφορά την ιστορία ή το γενικότερο στήσιμό του, το φιλμ του Julian Jarrold ενδεχομένως και να αποτελεί μια καλή ευκαιρία για θερινό, αλλά μη περιμένετε και πολλά παραπάνω από αυτό.
Βαρβάρα Κοντονή
Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr
