Σκηνοθεσία: Kevin Macdonald
Ηθοποιοί: Jude Law, Scoot McNairy, Ben Mendelsohn, David Threlfall, Karl Davies, Konstantin Khabensky, Grigoriy Dobrygin, Tobias Menzies, Jodie Whittaker, Michael Smiley
Κριτική: Χριστίνα Ιωαννίδου, Movie Heat
Ο βραβευμένος με Όσκαρ για τη σκηνοθεσία του στο “The Last King of Scotland”, Kevin Macdonald, είναι εμφανές πως το κατέχει το άθλημα, αλλά η «Μαύρη Θάλασσά» του στερείται πρωτοτυπίας σεναρίου.
Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ο καπετάνιος υποβρυχίων Robinson (Jude Law) χάνει τη δουλειά του και αποφασίζει να αναζητήσει μαζί με μια ομάδα Βρετανών και Ρώσων ναυτικών, ένα γερμανικό υποβρύχιο γεμάτο χρυσό από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, που βρίσκεται στο βυθό της Μαύρης Θάλασσας”.
Ο Macdonald ξέρει να σκηνοθετεί περιπέτειες και ειδικά όταν πρόκειται για σκηνές όπου η ένταση και το σασπένς αυξάνεται, το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό. Έβλεπα τους θεατές μέσα στην αίθουσα σχεδόν να αναπηδούν στην καρέκλα τους (και εγώ μέσα σ’ αυτούς). Αυτό είναι και το βασικό νόημα των περιπετειών – θρίλερ. Όχι όμως το μόνο νόημα. Ναι, η σκηνοθεσία ήταν καταπληκτική, οι ερμηνείες των ηθοποιών και ειδικά αυτή του Jude Law πολύ καλές, αλλά το σενάριο… έμπαζε από παντού. (Είδατε τι έκανα εδώ;;;) Οι ανατροπές που συνήθως περιμένει κανείς από ταινίες του είδους ήταν… μία. Σοβαρολογώ. Μία! Και όποιος πει το αντίθετο απλά δεν τον πιστεύω! Το τέλος τραγικά αναμενόμενο, τόσο πολύ, που αναρωτιόμουν αν ήταν απαραίτητο να πληρώσουν σεναριογράφο για να κάνει τη δουλειά.
Σε γενικές γραμμές ένα μέτριο θρίλερ αγωνίας θα λέγαμε, ικανοποιητικό για να περάσετε μια αξιόλογη κινηματογραφική βραδιά, αν δεν έχετε κάτι καλύτερο να κάνετε, αλλά be warned! Αν έχετε κλειστοφοβία ή δεν συμπαθείτε τους Βρετανούς και την πολύ βρετανική προφορά τους (σαν το παλικάρι που καθόταν δίπλα μου και μου έσπαγε τα νεύρα σχολιάζοντας κάθε λέξη που του ακουγόταν περίεργη με βρετανική προφορά…) stay away!!!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2.5/5
Για το Movie Heat,
Χριστίνα Ιωαννίδου
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat
Κριτική: Αλεξάνδρα Τσαγάνη, Βαθμολογία 2/5
Kλειστοφοβικό σκηνικό… Ένας καπετάνιος υποβρυχίου βρίσκεται ξαφνικά άνεργος παρά τα χρόνια υπηρεσίας του… Ένα έντονα ετερογενές πλήρωμα συγκεντρώνεται κάτω από τις διαταγές του… Μια εξαιρετικά φιλόδοξη και με υψηλό ρίσκο αποτυχίας επιχείρηση ξεκινάει… Άνθρωποι που δεν έχουν να χάσουν πολλά θεωρούν σανίδα σωτηρίας την αναζήτηση χρυσού στα βάθη της Μαύρης θάλασσας. Κάποιες φήμες τους καθοδηγούν για ένα θησαυρό που κάποτε υπήρξε μέρος της συμφωνίας μεταξύ Στάλιν και Χίτλερ. Η απληστία, η ιδιαιτερότητα των χαρακτήρων και η επικινδυνότητα της αποστολής αυξάνονται βαθμιαία όσο το υποβρύχιο πλησιάζει στο στόχο.
Σαν παιχνίδι επιβίωσης, όπου ο καθένας παίζει το δικό του χαρτί και δημιουργεί τις δικές του συμμαχίες. Παρουσιάζει την σκοτεινή πλευρά της ανθρώπινης φύσης και την αδίστακτη μάχη για κέρδος. Ένα μάτσο μισάνθρωποι, απογοητευμένοι από τη ζωή παίζουν την ύπαρξη τους κορώνα γράμμα για μια πιθανότητα. Η υπόσχεση για ίσο μερίδιο διχάζει και προκαλεί ακόμη περισσότερες αντιδράσεις. Από πολύ νωρίς φαίνονται τα πρώτα σημάδια απληστίας στη σκέψη «όσο λιγότεροι τόσο περισσότερα κέρδη για τον καθένα».
Λίγο προβλέψιμη ταινία, δίνει την αίσθηση ότι κάπου την έχουμε ξαναδεί. Εκεί που νομίζαμε ότι πέρασαν ανεπιστρεπτί οι εποχές όπου ήταν δημοφιλείς οι ταινίες με κυνήγι θησαυρών και φλατ ήρωες. Οι χαρακτήρες της ταινίας δεν έχουν βάθος και ο θεατής γίνεται γνώστης μόνο κάποιων επιφανειακών συμπεριφορών τους. Η ταινία βρίθει υπερβολών και προσπαθεί να εξαναγκάσει το θεατή να βιώσει μια άνευ λόγου σχεδόν δραματικότητα. Παρολαυτά προτιμάμε τον ώριμο πλέον Jude Law ο οποίος είναι σχετικά πειστικός στο ρόλο του. Λίγες στιγμές αγωνίας και δράσης που να θεωρούνται αξιοπρεπείς ακόμη και για τα δεδομένα του χόλλυγουντ. Τα πλάνα και ο φωτισμός έχουν κάποιο ενδιαφέρον καθώς σε ένα τόσο περιορισμένο χώρο καταφέρνουν να αποδίδουν την ασφυκτική ατμόσφαιρα του χώρου αλλά και αυτή που αποπνέουν οι χαρακτήρες. Με τις κάποιες ενδιαφέρουσες στιγμές έντασης που προσφέρει δεν καταφέρνει να γίνει λιγότερο κουραστική.
Πιθανότατα ο σκηνοθέτης να επιχειρεί να αποδώσει μια αλληγορία γιαυτό και εμπλέκει διάφορους λαούς και διαφορετικές κατηγορίες ανθρώπων με σκοπό να αναδείξει τον τρόπο που λειτουργούν οι σημερινές κοινωνίες και πως η απληστία και η ανάγκη για κέρδος επισκιάζει την ανθρώπινη ζωή και αξία και αποκτηνώνει τα άτομα.
Αλεξάνδρα Τσαγάνη,
Film Critiques
Thessaloniki Arts and Culture,
