Σκηνοθεσία: Jaco Van Dormael

Ηθοποιοί: Benoît Poelvoorde, Catherine Deneuve, François Damiens, Yolande Moreau, Pili Groyne, Laura Verlinden, Serge Larivière, David Murgia, Johan Leysen, Pascal Duquenne, Johan Heldenbergh

Ταινία βέλγικης παραγωγής που έκανε δυνατή είσοδο σε μεγάλες κινηματογραφικές αναμετρήσεις, λαμβάνοντας υποψηφιότητα για Καλύτερη Ξενόγλωσση Ταινία στις φετινές Χρυσές Σφαίρες και καταφέρνοντας να φτάσει στη shortlist του Δεκεμβρίου για την ετήσια διοργάνωση των Βραβείων Oscar. Λαμβάνοντας υπόψη αυτά, θα μπορούσε κάποιος να αναφερθεί στο “The Brand New Testament” ως μια από τις καλύτερες ταινίες της φετινής ευρωπαϊκής παραγωγής, δικαιολογημένα ίσως καθώς πρόκειται για ταινία με ιδιαίτερο στιλ, τόσο στην εικόνα όσο και στην ίδια την αφήγηση.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ο Θεός (Benoît Poelvoorde) υπάρχει και ζει στις Βρυξέλλες. Κυνικός, σαδιστής και αυταρχικός, διασκεδάζει σκαρώνοντας φάρσες και καταστροφές στην ανθρωπότητα. Η μικρή του κόρη (Pili Groyne), όμως, επαναστατεί, δραπετεύει από το διαμέρισμα στο οποίο είναι κλεισμένη και κατεβαίνει στον κόσμο αποφασισμένη να τον αλλάξει και να ξαναγράψει την Καινή Διαθήκη.”

Ο Jaco Van Dormael άδραξε την ευκαιρία και αναφέρθηκε μέσα από τη σκηνοθεσία σε διακεκριμένους κινηματογραφιστές, όπως ο Jean-Pierre Jeunet, υιοθετώντας την περιγραφή των χαρακτήρων του και συνδυάζοντας το ύφος της “Amelie” (2001) με την εκκεντρικότητα μιας προηγούμενης δημιουργίας του, που ακούει στο όνομα “Mr. Nobody” (2009). Το “Brand New Testament” προσπαθεί να παρουσιάσει με κωμικότητα τη μορφή του Θεού, δίνοντάς του τα χαρακτηριστικά μιας μη συμπαθητικής φιγούρας, και δίνοντας την ελπίδα για τη σωτηρία ενός ταλαιπωρημένου πλανήτη μέσα από τη δράση ενός αθώου και καλόψυχου κοριτσιού.

Η προσπάθεια του Βέλγου σκηνοθέτη αποτελεί ακραία έμπνευση για τη δράση κάθε ατόμου ως ένας καινούριος Μεσσίας που θα μας θυμίσει τι σημαίνει ανθρωπιά και αποδοχή των ανθρώπων που ανεβαίνουν με δυσκολία έναν προσωπικό Γολγοθά. Η ιστορία, δοσμένη μέσα από καυστικό και ιδιαίτερο χιούμορ, καταφέρνει να κρατήσει το ενδιαφέρον σε αρκετά καλό επίπεδο. Άλλωστε, εκμεταλλέυεται την πρωτοτυπία αυτής της ιδέας προκειμένου να συνδυάσει την ιδέα της θείας δύναμης με τις καθημερινές ανθρώπινες αδυναμίες.

Το βασικότερο πρόβλημα της ταινίας βρίσκεται στην ίδια την ύπαρξή της και το πώς ο δημιουργός προσπαθεί να τη δικαιολογήσει. Με λίγα λόγια, πέρα από ένα αισιόδοξο μήνυμα που γυρίζει γύρω από την ιδέα του ανθρωποκεντρισμού, η ταινία από ένα σημείο και μετά παρουσιάζει μια αμηχανία για το πως θα εξελιχθεί και θα τερματίσει. Είναι άραγε η παρουσίαση μιας θείας δύναμης με αρνητικό τρόπο και η απόδοση των εκνευριστικών πράξεων στην καθημερινή μας ζωή σε κάτι πέρα από τις δυνάμεις μας, η λύση για ένα καλύτερο αύριο? Ή μήπως πραγματικά υπεύθυνη είναι η ίδια η ανθρωπότητα? Ο δημιουργός δίνει την εντύπωση πως χρησιμοποιεί το κωμικό στοιχείο (που χωρίς αμφισβήτηση προσφέρει χαμόγελα ανά καιρούς) προκειμένου να ελαφρύνει αυτές τις κατηγορίες για να μην τις αντιμετωπίσει κατάματα. Οι πρωταγωνιστές της ταινίας ανταποκρίνονται με επιτυχία στο ύφος του φιλμ ενώ την παράσταση κλέβει αναμφισβήτητα η μικρή Pili Groyne.

Ευχάριστη ταινία για ένα χαλαρό απόγευμα! Καλή προβολή!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5

Για το Movie Heat,
Μαίρη Πουτιού

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr