Σκηνοθεσία: Neill Blomkamp

Ηθοποιοί: Sharlto Copley, Dev Patel, Ninja, Yolandi Visser, Jose Pablo Cantillo, Brandon Auret, Hugh Jackman, Sigourney Weaver

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

Όπως φαίνεται, το “District 9” (2009) ήταν one-hit-wonder για το Νοτιοαφρικανό σκηνοθέτη Neill Blomkamp. Το science – fiction sleeper hit με τους εξωγήινους στο γκέτο του Γιοχάνεσμπουργκ ήταν εξαιρετικά ιδιόμορφο και πρωτότυπο, και τσίμπησε μάλιστα και μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας. Η επόμενη ταινία του Blomkamp, με τίτλο “Elysium” (2013) ήταν χάρμα οφθαλμών από άποψη εφέ, είχε και ένα δυνατό Matt Damon στο roster της, αλλά υστερούσε σημαντικά από άποψη σεναρίου. Το φετινό “Chappie” αποτελεί δυστυχώς άλλο ένα βήμα προς τα πίσω για τον Blomkamp.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Στο Γιοχάνεσμπουργκ του 2016 μια ειδική ομάδα ανδροειδών έχει αναλάβει τη διαφύλαξη της τάξης. Ο κατασκευαστής τους Deon Wilson (Dev Patel) θέλει όμως να πάει ένα βήμα παρακάτω, δημιουργώντας ένα ρομπότ με ανεπτυγμένη τεχνητή νοημοσύνη. Για να επιτύχει το σκοπό του, θα κλέψει ένα ρομπότ (Sharlto Copley) από την εταιρία που δουλεύει για να τρέξει πάνω του το εξελιγμένο λογισμικό του. Η απαγωγή του Wilson και του ανδροειδούς του από μια συμμορία γκάνγκστερ (Ninja, Yolandi Visser & Jose Pablo Cantillo) θα περιπλέξει, όμως, τα πράγματα…”

H ταινία ξεκινάει υποσχόμενα, με ένα “District 9” ντοκιμαντερίστικο vibe, θα μπορούσαμε να πούμε (συνεντεύξεις από επιστήμονες, γιατρούς, κλπ.). Αλλά μετά το πρώτο μισάωρο, καταλαβαίνεις πως τα πράγματα αρχίζουν και πέρνουν την κατιούσα. Ο Blomkamp προσπαθεί μέσα σε 2 ώρες να συνδυάσει μισή ντουζίνα κινηματογραφική είδη (δράση με κωμωδία, δράμα με χιούμορ, περιπέτεια με σάτιρα), ενώ προσπαθεί απεγνωσμένα να θίξει (με κάθε καλοπροαίρετη και φιλόδοξη διάθεση είναι η αλήθεια) μισή ντουζίνα ακόμα κοινωνικά θέματα (εγκληματικότητα στη Νότιο Αφρική, τεχνητή νοημοσύνη, εφηβεία, οικογένεια, κίνδυνοι της τεχνολογίας για την ανθρωπότητα, και πολλά πολλά ακόμη), δεν κατορθώνει όμως να απαντήσει επιτυχημένα σε κανένα από τα φιλοσοφικοκοινωνικά ερωτήματα που θέτει.

Και όταν ο ίδιος ο σκηνοθέτης μένει αναποφάσιστος, καταρρέει δυστυχώς και το κινηματογραφικό έργο. Οι ερμηνείες, με εξαίρεση αυτή του αξιοπρεπέστατου Dev Patel, είναι μια παρέλαση από καρικατούρες. Ο Sharlto Copley, ο οποίος όχι μόνο δανείζει τη φωνή του στο robot Chappie, αλλά τον υποδύεται κιόλας μέσω motion capture, αποτελεί παντελώς άστοχη επιλογή για τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Το ίδιο ισχύει και για τους Ninja & Yolandi Visser, οι οποίοι δεν είναι ηθοποιοί αλλά μέλη του νοτιοαφρικανικού rap-rave μουσικού σχήματος Die Antwoord (πολύ διάσημοι στη χώρα τους, αλλά όχι μόνο). Ηθοποιούς πάντως δεν τους λες, ιδίως τη Yolandi, που παρακάλαγες να φάει σφαίρα στον εγκέφαλο από το πρώτο 10λεπτο. Η Sigourney Weaver υποδύεται τη… Sigourney Weaver, όπως κάνει μια δεκαπενταετία τώρα, ενώ ο λατρεμένος Hugh Jackman (του έχουμε αδυναμία από το “Wolverine” και τα “X-Men”) με την προφορά, το κουρεματάκι και τη βερμουδίτσα του, τον βλέπω να ετοιμάζει λόγο για τα Χρυσά Βατόμουρα του 2016.

Εν ολίγοις, το “Chappie” καταντά παρωδία από ένα σημείο και μετά. Προσπαθεί να πει πολλά, αλλά στο τέλος δε λέει τίποτα, με ένα φινάλε εξαιρετικά κακό. Τουλάχιστον έχει καλογυρισμένες σκηνές δράσης και καλές προθέσεις. 2 αστεράκια χαριστικά για τον Neill Blomkamp (ναι, ακόμα πιστεύουμε σε αυτόν και τις σκηνοθετικές/σεναριακές δυνατότητές του), η επόμενη ταινία του οποίου θα είναι το πολυαναμενόμενο “Alien 5” με την επιστροφή της Sigourney “Ripley” Weaver το 2017. Μη μας απογοητεύσετε, κυριε Blomkamp!

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat