Σκηνοθεσία: Michael Tiddes

Ηθοποιοί: Marlon Wayans, Kali Hawk, Jane Seymour, Fred Willard, Mike Epps, David Arvesen, Andrew Bachelor, Affion Crockett, Kate Miner, Florence Henderson, Dave Sheridan

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

Όσα λιγότερα πούμε για αυτή την παρωδία (ο Θεός να την κάνει), τόσο το καλύτερο… Βαδίζοντας στα ίχνη των απαίσιων “Date Movie” (2006), “Epic Movie” (2007) & “Disaster Movie” (2008), καθώς και σε αυτά των επίσης απαίσιων “Meet the Spartans” (2008), “Vampires Suck” (2010) & “The Starving Games” (2013) – και οι 6 παραπάνω ταινίες courtesy of Jason Friedberg & Aaron Seltzer – , o Michael Tiddes, σκηνοθέτης (κι αυτόν o Θεός να τον κάνει) των (ναι, καλά καταλάβατε κι εδώ) καρα-απαίσιων – αν και σαφώς ανώτερων των προηγούμενων – “A Haunted House” (2013) & “A Haunted House 2” (2014), σκηνοθετεί το “Fifty Shades of Black”, μια ταινία που παρωδεί (κατά κύριο λόγο) το περσινό “Fifty Shades of Grey” (2015).

Η υπόθεση της ταινίας (είπαμε, ο Θεός έχει πολλά να κάνει αυτήν την εβδομάδα) είναι η εξής: “Ο γοητευτικός πολυεκατομμυριούχος Christian Black (Marlon Wayans) είναι ο άνθρωπος που θα μυήσει τη ντροπαλή φοιτήτρια Hannah Steele (Kali Hawk) στον έρωτα, όταν η τελευταία τον γνωρίσει για να του πάρει συνέντευξη που θα δημοσιευτεί στην εφημερίδα της σχολής της.”

Πέρα από 2 σκηνές που έσκασε το χειλάκι μου (κυριολεκτικά έσκασε, μέχρι εκεί, κανείς δεν είδε δόντια I promise), τα 92 λεπτά της ταινίας με έβαζαν σε σκέψεις, και δη πώς θα μπορούσα να ξοδέψω το (ok, σχεδόν μηδαμινό στα $5 εκατομμύρια δολάρια) budget της ταινίας καλύτερα. Βρήκα περίπου 314 τρόπους. Τέλος πάντων, οι καλές μέρες των 2, άντε 3 πρώτων “Scary Movie” (2000 – 2003) – σκάστε, καλές ήταν – μοιάζουν ένα μακρινό όνειρο, η λέξη παρωδία έχει χάσει πλέον το νόημά της, και το “Fifty Shades of Black” κάνει οποιαδήποτε ταινία του Adam Sandler να είναι ικανή να αποκτήσει το Oscar Καλύτερης Ταινίας. 92 λεπτά γεμάτα ρατσιστικά αστεία με μαύρους, ρατσιστικά αστεία με άσπρους, ηλίθια αστεία για το σεξ, ακόμα πιο ηλίθια αστεία σχετικά με το ξύλο πάνω στο σεξ, και μην ακούσω πουθενά τη φράση «το χιούμορ είναι υποκειμενικό» (το είπα με κοροϊδευτική φωνή), σας πήρε και σας σήκωσε.

Αυτά. Ούτε για Blu-Ray, ούτε για DVD, ούτε για νεκρανάσταση των VHS. Α, και θα κλείσω με βαριά κουβέντα: Το “Fifty Shades of Grey” είναι αριστούργημα μπροστά στο “Fifty Shades of Black”. Με ακούσατε? Αριστούργημα.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 0.5/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat