Σκηνοθεσία: Sam Taylor-Johnson
Ηθοποιοί: Dakota Johnson, Jamie Dornan, Eloise Mumford, Luke Grimes, Rita Ora, Victor Rasuk, Max Martini, Dylan Neal, Callum Keith Rennie, Jennifer Ehle, Marcia Gay Harden, Andrew Airlie, Anthony Konechny, Emily Fonda, Rachel Skarsten
Κριτική: Χριστίνα Ιωαννίδου, Movie Heat
100 εκατομμύρια αντίτυπα. Το best seller που πουλούσε 2 βιβλία το λεπτό μεταφέρθηκε επιτέλους μετά από ρεκόρ διαφήμισης στη μεγάλη οθόνη. Οι απόψεις πολλές και διάφορες, από καλές έως μέτριες έως κάκιστες και εγώ θα παλέψω να σας πείσω πως η ταινία αυτή ίσως και να αξίζει τελικά το χρόνο και τα χρήματά σας, παρά την οχλοβοή που κραυγάζει το αντίθετο.
Η υπόθεση, παρόλο που δεν πιστεύω να υπάρχει ψυχή στον πλανήτη που να μην την ξέρει, από την γιαγιά σας έως τον δεκάχρονο ξάδερφό σας, είναι η εξής: “Η φοιτήτρια αγγλικής φιλολογίας Anastasia Steele (Dakota Johnson) γνωρίζει τον νέο και πολύ ωραίο δισεκατομμυριούχο Christian Grey (Jaimie Dornan) και φυσικά τον ερωτεύεται παράφορα. Αυτό που δεν γνωρίζει όμως είναι πως ο Christian έχει μια σκοτεινή πλευρά και περίεργα γούστα που η Anna δεν ξέρει αν θα μπορέσει να διαχειριστεί”.
Η συγγραφέας του βιβλίου E. L. James, ξεκίνησε να γράφει το βιβλίο ως fanfiction των ταινιών “Twilight”, προτού το θέμα πάρει διαστάσεις φαινομένου. Το αποδίδω περισσότερο στο timing, καθώς η αλήθεια είναι πως όταν εμφανίστηκαν τα συγκεκριμένα βιβλία το 2011 υπήρχε ένα κενό στην κατηγορία της ερωτικής λογοτεχνίας. Όπως είναι φυσικό, το γυναικείο κοινό έπεσε με τα μούτρα σε μια ιστορία που πέρα από σεξουαλικά απελευθερωτική για κάθε γυναίκα με λιγάκι καταπιεσμένη σεξουαλικότητα, είναι και πολύ συναισθηματική.
Αρκετά όμως με την εισαγωγή για το βιβλίο. Η ταινία, ως διασκευή του βιβλίου, είναι πάρα πολύ καλή και μάλιστα πολύ καλύτερη μπορώ να πω από το αντίστοιχο βιβλίο. Είναι μια μονταρισμένη, οπτική εκδοχή του βιβλίου, η οποία έχει κρατήσει και έχει ενισχύσει τα καλά κομμάτια και έχει ξεφορτωθεί ότι ήταν φλύαρο και υπερβολικό. Οι βασικές ατάκες “Laters, baby”, “What is it with elevators”, “I’m fifty shades of f@@@ up”, “red room of pain” κτλ κτλ είναι όλες εκεί. Οι χαρακτήρες όλοι εκεί. Αντίθετα, οι τεράστιοι εσωτερικοί μονόλογοι της Ana που φλυαρούσαν και οι πολύ extreme σκηνές σεξουαλικού περιεχομένου έχουν φύγει για προφανείς λόγους (εδώ κάνουμε σινεμά, όχι πορνό).
Η σκηνοθεσία της Sam Taylor-Johnson παιδιά ήταν αποκάλυψη! Έντυσε την ταινία με έναν υπέροχο αισθησιασμό και πλάνα που σε έκαναν να νιώθεις κάθε φορά όπως οι ίδιοι οι χαρακτήρες. Η εισαγωγική σεκάνς της ταινίας στην τέλεια στυλιζαρισμένη και τετράγωνη ζωή του κυρίου Grey με τα κοφτά, κοντινά και μυστηριώδη πλάνα της Taylor-Johnson δίνουν από την αρχή αυτή τη νότα μυστηρίου που περιβάλλει το πρόσωπο και τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή. Τώρα ο αισθησιασμός που αποπνέει η σκηνοθεσία σε συνδυασμό με την υπέροχη μουσική επένδυση… απλά ενισχύει την ερωτική ατμόσφαιρα (και ελαφραίνει και κατά πολύ την βαρύτητα των… “ακατάλληλων” σκηνών) ενώ το αισθητικό αποτέλεσμα απλά σου κόβει την ανάσα.
Η δεσποινίς Dakota Johnson, της οποίας ο ρόλος ήταν πάρα πολύ δύσκολος, απέδωσε ηρωικά! Εξέφρασε την αμηχανία της άπειρης και ντροπαλής Ana με χιούμορ και περίσσεια γλυκύτητα. Ο συμπρωταγωνιστής της από την άλλη, φαινόταν πως ένιωθε κάπως άβολα με τον ρόλο του, καθώς δεν φάνηκε να καταφέρνει να αποδώσει με ιδιαίτερο βάθος έναν ομολογουμένως απαιτητικό και απίστευτα πολυδιάστατο χαρακτήρα όπως ο Christian Grey. Δεν θα έλεγα ότι ήταν κακός, απλά δεν μου φάνηκε και πολύ απειλητικός όταν είπε το περίφημο “I f@@@ hard”, ούτε και πολύ εκστασιασμένος στις light μεν, σαδομαζοχιστικές σκηνές, όπου έπρεπε να τον δούμε… να πετάει τη σκούφια του για κάτι τέτοια!
Η χημεία του ζευγαριού για την οποία έγινε μεγάλος ντόρος, δεν μπορώ να πω πως ήταν ιδανική, κυρίως λόγω της έκδηλης αμηχανίας του πρωταγωνιστή, αλλά σε καμία περίπτωση δεν αποτελούσε σοβαρό πρόβλημα στην παρακολούθηση και την απόλαυση της ταινίας.
Αν περιμένετε τις άπειρες σκηνές σκληρού σαδομαζοχιστικού σεξ του βιβλίου, τότε ναι, θα απογοητευτείτε. Όπως προανέφερα όμως, εδώ κάνουμε σινεμά, το οποίο δεν είναι και απαραίτητο πάντα να είναι οσκαρικής εμβέλειας, αλλά θα πρέπει οπωσδήποτε να έχει μια κάποια καλλιτεχνική αξία. Η ταινία δεν επικεντρώνεται στο σεξουαλικό κομμάτι, αλλά έχει γερά θεμέλια με σωστά ισορροπημένες δόσεις συναισθήματος και ερωτικών σκηνών, οι οποίες δείχνουν όσα χρειάζεται για να ιντριγκάρουν τον θεατή που θα πάει να παρακολουθήσει μια «ερωτική» ταινία.
Εγώ, ως φαν των βιβλίων, ομολογώ πλήρως ευχαριστημένη και ικανοποιημένη με το αισθητικό κινηματογραφικό αποτέλεσμα. Πρέπει να γίνει κατανοητό, ότι μια μεταφορά βιβλίου δεν μπορεί να ικανοποιήσει απόλυτα όλα τα γούστα, αλλά δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου αμφιβολία, ότι η ταινία στέκεται επάξια και αυτόνομα στα πόδια της (ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα των περισσότερων διασκευών) και θα διασκεδάσει σίγουρα το γυναικείο κοινό στο οποίο κακά τα ψέματα απευθύνεται. Τώρα, τα αγόρια της παρέας… ή πηγαίνετε για το χατίρι της κοπέλας σας ή για να έχετε και εσείς μια γνώμη τελοσπάντων!
ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3.5/5
Για το Movie Heat,
Χριστίνα Ιωαννίδου
Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat
Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr
