God's Pocket, κριτική ταινίας

God’s Pocket, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: John Slattery

Ηθοποιοί: Philip Seymour Hoffman, Christina Hendricks, John Turturro, Richard Jenkins, Caleb Landry Jones, Domenick Lombardozzi, Eddie Marsan, Peter Gerety, Molly Price, Joyce Van Patten

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

O «Μπαμπάς Stark» από τo “Iron Man 2” (2010), John Slattery, πιο γνωστός όμως για την ερμηνεία του ως Roger Sterling στην αγαπημένη σειρά “Mad Men” (2007 – 2015), μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, στην πρώτη του σκηνοθετική απόπειρα, το μυθιστόρημα “God’s Pocket”, γραμμένο το 1983 από τον Pete Dexter.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “ Όταν ο ψυχολογικά ασταθής θετός γιος (Caleb Landry Jones) του Mickey (Philip Seymour Hoffman) σκοτώνεται σε εργατικό «ατύχημα», ο τελευταίος προσπαθεί να κανονίσει τα της κηδείας, μπερδεμένος ανάμεσα σε οικονομικά και οικογενειακά προβλήματα, μια οργανωμένη ληστεία και συσσωρευμένη δόση γκαντεμιάς. “

Μία από τις τελευταίες μεγάλες ερμηνείες του Philip Seymour Hoffman (θα τον δούμε επίσης στα “The Hunger Games: Mockingjay – Parts 1 & 2” τον προσεχή Νοέμβριο καθώς και αυτόν του 2015, ενώ τη Δευτέρα θα ανεβάσουμε την κριτική του “A Most Wanted Man” για DVD) σε μια ταινία που είτε η ίδια ξέρει ακριβώς τι θέλει να μας πει. Αναποφάσιστη (μάλλον ο Slattery είναι αναποφάσιστος εδώ που τα λέμε) ανάμεσα σε μελαγχολικό οικογενειακό δράμα, βίαιο γκανγκστερικό θρίλερ και πικρή μαύρη σάτιρα/κωμωδία, το “God’s Pocket” δεν κατασταλάζει εν τέλει σε κανένα από αυτά τα είδη και παραμένει δυστυχώς μια άνιση ταινία μέχρι το τέλος.

Θα μιλάγαμε για μια τελείως αδιάφορη ταινία, αν δε διέθετε στο οπλοστάσιό της αυτές τις δυνατές ερμηνείες που είχε. Από τον τεράστιο Hoffman (πραγματικά, δεν μπορώ να φανταστώ άλλον ηθοποιοό που θα έκανε έναν ειλικρινά αδιάφορο χαρακτήρα, τόσο αξέχαστο) και το μικρό, αλλά δυνατό ρόλο του Turturro, μέχρι τον εντυπωσιακό Jenkins, την εξαιρετική Hendricks αλλά και τον αξιοπρόσεκτο Caleb Landry Jones, στον πιο μικρό μικρό, αλλά συνάμα καταλυτικό για την υπόθεση ρόλο της ταινίας.

Αυστηρά για τους λάτρεις του αδικοχαμένου Philip Seymour Hoffman, το “God’s Pocket” μπλέκει κοινωνικό δράμα, γκανγκστερικό θρίλερ και μαύρη σάτιρα για τους κατοίκους των μικρών/κλειστών συνοικιών χωρίς επιτυχία, και, παρά τις δυνατές του ερμηνείες, είναι ένα έργο χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, το οποίο θα ξεχάσετε δυστυχώς πολύ, πολύ γρήγορα.

Y.Γ. Η ελληνική απόδοση του τίτλου της ταινίας («Ούτε να Πεθάνεις δεν Μπορείς»), την αφήνω πραγματικά ασχολίαστη… «Γεια σας! Θα ήθελα 3 εισιτήρια για το «Ούτε να Πεθάνεις δεν Μπορείς»! » (Συγγνώμη, δεν άντεξα…)

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Κριτική: Παρασκευή Γιουβανάκη, Film Critiques

Τον John Slattery,τον γνωρίζουμε από τη μεγάλη επιτυχία της μικρής οθόνης ‘Mad Men”, και έρχεται τώρα στην 1η του σκηνοθετική απόπειρα, να μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη, το ομώνυμο μυθιστόρημα του Πιτ Μπάξτερ, που εκτυλίσσεται σε μια γειτονιά της Φιλαδέλφειας των Η.Π.Α. Κάτι από τους αδερφούς Κοέν, μας θυμίζει όμως η 1η αυτή σκηνοθετική απόπειρα…
H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής:”Όταν ο Leon Hubbard , θετός γιος του Mickey Scarpato σκοτώνεται σε ένα εργατικό «ατύχημα», κανείς από την εργατική τάξη της γειτονιάς του God’s Pocket δεν στενοχωριέται που λείπει. Ο Mickey προσπαθεί μαζί με τη σωρό να θάψει και τα άσχημα νέα, αλλά όταν η μητέρα του αγοριού ζητάει την αλήθεια και ένας τοπικός ρεπόρτερ αρχίζει να ψάχνει τριγύρω, ο Mickey βρίσκεται κολλημένος σε έναν σκοτεινά κωμικό αγώνα ζωής και θανάτου…”
Περνάει αρκετή ώρα μέχρι να καταλάβουμε ποιοι είναι αυτοί που εμφανίζονται μπροστά μας και για ποιο λόγο εμφανίζονται. Αυτό που καταλαβαίνουμε όμως στα σίγουρα, είναι πως έχουμε να κάνουμε με μια κλειστή κοινωνία, μες στη διαφθορά αλλά και την παράνοια.Η μουντή και πνιγερή ατμόσφαιρα που επικρατεί ανάμεσα στα πλάνα και τις σκηνές, παίζει καθοριστικό ρόλο στη γέννηση των στοιχείων της διαφθοράς, της απαισιοδοξίας που νιώθουν οι χαρακτήρες της ιστορίας.
Το ενδιαφέρον, δείχνει να εμφανίζεται κάπου προς τη μέση, αλλά για λίγο, μετά το χάνουμε πάλι.
Χαρακτηριστικό του “God’s Pocket”(σύμφωνα πάντα με τους συντελεστές του)είναι το μαύρο χιούμορ… (ναι, σε ορισμένα σημεία εκτός τη φρίκη που τρώμε, “γελάμε” και κάτι ψιλά). Τα “χιουμοριστικά” αυτά στιγμιότυπα που προκαλούν αμήχανο (το τονίζω!) γέλιο, είναι απίστευτα τραβηγμένες και ακραίες. Όχι όχι, το μαύρο χιούμορ του δεν είναι το δυνατό του σημείο…
Το μοναδικό καλό κομμάτι είναι οι ηθοποιοί. Εντάξει για τον Hoffman τι άλλο να πούμε?(Καλά ας μην ήταν ανάμεσα στους ηθοποιούς και πολύ σημασία θα δίναμε στην ταινία αυτή).. Το cinema έχασε μια μοναδική, ευφυέστατη παρουσία. Παράλληλα, απολαυστική είναι και η καρικατούρα που δημιουργεί ο Turturro, σαν κολλητός του Mickey(Hoffman). Δίπλα τους, οι Christina Hendricks και Richard Jenkins δίνουν εξίσου ενδιαφέρουσες ερμηνείες.
Όλο το ζουμί της ταινίας, και ο λόγος (ας τον πούμε έτσι) ύπαρξής της, βρίσκεται στην 3η και τελευταία πράξη. Όμως, κακά τα ψέματα, αξίζει να καθίσετε μπροστά σε μια οθόνη για μιαμιση ώρα περίπου, μόνο και μόνο για αυτό που’ χουν να δείξουν τα τελευταία 5-6 λεπτά, και που μάλιστα δεν είναι κάτι που δεν έχετε δει ξανά…?
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία 1.5/5
Film Critiques

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Διαβάστε επίσης

Close