Σκηνοθεσία: Roland Emmerich

Ηθοποιοί: Liam Hemsworth, Jeff Goldblum, Jessie Usher, Bill Pullman, Maika Monroe, Travis Tope, Angelababy, Joey King, Charlotte Gainsbourg, Deobia Oparei, Nicolas Wright, Ng Chin Han, Sela Ward, William Fichtner, Judd Hirsch, Vivica A. Fox, Brent Spiner, John Storey, Patrick St. Esprit, Gbenga Akinnagbe, Robert Loggia

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

Το “Independence Day: Resurgence” είναι ένα έργο για το οποίο ισχύουν δύο πράγματα: μπορεί να περηφανεύεται πως έχει (μέχρι στιγμής) τα καλύτερα εφέ/cgi για το 2016 και ταυτόχρονα αποτελεί (μέχρι στιγμής) το πιο απογοητευτικό sequel της χρονιάς. Και, μιλώντας για αναμονή 20 χρόνων, αυτό λέει πολλά.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Στην 20ετή επέτειο της εξωγήινης εισβολής, ο πλανήτης είναι έτοιμος να γιορτάσει τη νικηφόρα Ημέρα Ανεξαρτησίας του. Αλλά μια καινούργια, γιγάντια επίθεση από το Διάστημα που δεν μπορούν να απωθήσουν οι γήινες δυνάμεις αιφνιδιάζει τους πάντες.”

Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντέλη μου… Σε γενικές γραμμές, τολμώ να πω πως υπερασπίζομαι τον Roland Emmerich, ως ένα σκηνοθέτη, οι ταινίες του οποίου περνούν, μέσα από έναν καταιγισμό οπτικών εφέ, καταστροφών, CGI και άμυαλης δράσης, σημαντικά μηνύματα περί διαφορετικότητας, κοινωνικού αποκλεισμού, ομοφυλοφιλίας, δυναμικής γυναικείας παρουσίας, πολιτικών αναταράξεων, προβλημάτων που επιφέρει ο άνθρωπος στο περιβάλλον, κλπ. (“Stargate” (1994), “The Day After Tomorrow” (2004), “2012” (2009), “Stonewall” (2015), κ.ά.). Τα έργα του, αν μη τι άλλο, αποτελούν guilty pleasures, κάνοντας έτσι έργα άλλων, επίσης άμυαλων σκηνοθετών, να φαντάζουν… just guilty (I’m looking at you, Michael Bay). Αυτή τη φορά, όμως, φίλε Roland, δεν μπορώ να σε στηρίξω πουθενά. Η «Ημέρα Ανεξαρτησίας 2» είναι μια αρκετά κακή επανάληψη του πρώτου “Independence Day”.

Το πρόβλημα έγκειται για μια ακόμη φορά στο σενάριο. Όπως είπα και πριν, τίποτα το διαφορετικό δε γίνεται, που να μην έγινε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο 20 χρόνια πριν. Μια κοροϊδία τη νιώθεις, είναι η αλήθεια, πώς να το κάνουμε… Προβληματικές και οι ερμηνείες. Πέρα από το γεγονός πως ο Will Smith την έκανε με ελαφρά όταν τα $50 εκατομμύρια που ζήτησε για να επιστρέψει φάνηκαν πολλά στους παραγωγούς (ο ίδιος ισχυρίζεται πως αποχώρησε από το sequel επειδή δεν του άρεσε το σενάριο – χμμμ), και, κακά τα ψέματα, “Independence Day 2” χωρίς Will Smith, δεν είναι “Independence Day”, πώς να το κάνουμε, οι returning χαρακτήρες είναι απλά κακογραμμένοι (μην πω διακοσμητικοί). Όταν έχεις ολόκληρο Jeff «ΘΕΟΣ» Goldblum να σου δίνει μια αδιάφορη ερμηνεία, κάτι έχεις κάνει λάθος, φίλε σεναριογράφε, γιατί ο Jeff Goldblum δεν κάνει ποτέ λάθη. Τα λάθη κάνουν Jeff Goldblum. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον Bill “PRESIDENT” Pullman. Αλλά ας σοβαρευτούμε λίγο. Ναι, οι χαρακτήρες που επιστρέφουν είναι διακοσμητικοί, και όχι, φίλτατοι παραγωγοί, επειδή μου πετάξατε μια Charlotte Gainsbourg μέσα στο έργο, δεν του δίνετε πιο δραματική/κουλτουρέ υπόσταση, λυπάμαι. Ακόμη πιο αχρείαστα είναι τα καινούρια, νεαρά παιδιά. Liam Hemsworth, Jessie Usher, Maika Monroe, Travis Tope, Angelababy σε ρόλους “just to be there”.

Στα θετικά του έργου, όπως τόνισα στην πρώτη παράγραφο, η ταινία έχει τα καλύτερα οπτικά εφέ/CGI για το 2016. Hands down. Αυτό και μόνο δίνει από μόνο του 1 αστεράκι παραπάνω στην ταινία . Αν και το 3D παραδόξως ήταν αρκετά κακό (προτιμήστε την 2D έκδοση), υπάρχουν σκηνές που μένεις με το στόμα ανοιχτό (βλέπε προσγείωση του alien ship στον Ατλαντικό). Αυτό, όμως, δεν αρκεί, Mr. Emmerich και λοιποί, για να είναι μια ταινία πετυχημένη, ακόμα και ένα huge big-budget blockbuster όπως αυτό. Λείπει το cult status της πρώτης ταινίας, το οποίο όμως δεν αποκτάται με επανάληψη της υποθέσης και ορισμένων subplots του πρώτου έργου, φίλτατοι. Χρειάζεται script-brainstorming και πρωτοτυπία, πόσο μάλλον στο sci-fi είδος, όπου έχουμε δει τα πάντα πια. Και, ναι, η τελική σεκάνς του φινάλε υπόσχεται κάτι πραγματικά ενδιαφέρον, όμως πλέον μας αφήνει παγερά αδιάφορους, καθώς νιώθουμε προδομένοι από 119 λεπτά “same old, same old”.

Δε θα πω “avoid at all costs”, γιατί κάποιοι από εσάς (/εμάς) περιμέναμε αυτήν την ταινία 20 χρόνια τώρα. Go watch it and judge for yourselves. Oh, and Happy 4th of July, everyone! Σας εγγυώμαι πως το δικό μου “4th of July” είναι – δυστυχώς – πολύ πιο επικό από αυτό της ταινίας. “Independence Day: Resurgence” vs «Ημέρα Τεράστιας Απογοήτευσης” σημειώσατε 0 – 1…

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 2/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Thessaloniki Arts and Culture,