The Hunger Games: Mockingjay - Part 1, κριτική ταινίας

The Hunger Games: Mockingjay – Part 1, κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Francis Lawrence

Ηθοποιοί: Jennifer Lawrence, Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Natalie Dormer, Sam Claflin, Jena Malone, Stef Dawson, Woody Harrelson, Elizabeth Banks, Philip Seymour Hoffman, Stanley Tucci, Jeffrey Wright, Willow Shields, Paula Malcomson, Mahershala Ali, Julianne Moore, Donald Sutherland

Κριτική: Άγγελος Νομικός, Movie Heat

Kαι η παράδοση του «σπάμε το τελευταίο βιβλίο/μέρος από τα εφηβικά franchises σε 2 μέρη για να βγάλουμε περισσότερα λεφτά» καλά κρατεί. Bλέπε “Harry Potter and the Deathly Hallows – Parts 1 & 2” (2010 & 2011), “The Twilight Saga: Breaking Dawn – Parts 1 & 2” (2011 & 2012), καθώς και το επικείμενο “The Divergent Series: Allegiant – Parts 1 & 2”, που θα δούμε στις οθόνες μας το Μάρτιο του 2016 και το Μάρτιο του 2017 αντίστοιχα. Παρόλο που το “The Hunger Games: Mockingjay – Part 1” κρατά αναμφίβολα τα καλά στοιχεία των προκάτοχών του, δεν μπορεί να αποφυγεί με τίποτα την εικόνα του ως ένας τραβηγμένος από τα μαλλιά πρόλογος για το τελικό φινάλε που θα επακολούθησει στο (σίγουρα πιο χορταστικό) “The Hunger Games: Mockingjay – Part 2”.

H υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Ζώντας πλέον με τους επαναστάτες της Περιοχής 13, η Katniss (Jennifer Lawrence) δέχεται να γίνει η Κοτσυφόκισσά τους, το σύμβολο της εξέγερσης, ενώ προσπαθεί να βρει τρόπο να απελευθερώσει τον Peeta (Josh Hutcherson) και τους άλλους συντρόφους της, οι οποίοι έχουν πέσει στα χέρια του προέδρου Snow (Donald Sutherland).”

Περισσότερο δράμα παρά δράση στο πρώτο αυτό μέρος λοιπόν, πράγμα ειρωνικό, μιας και μιλάμε για εξέργεση και επαναστατικό αγώνα. Ο Francis Lawrence στα σκηνοθετικά ηνία δεν απογοητεύει και καλύπτει την αμηχανία του σεναρίου, στο οποίο δεν μπορώ να προσδώσω ευθύνες, καθώς είναι απόλυτα λογικό το να τραβάς από τα μαλλιά ένα βιβλίο 400 (και ούτε) σελίδων όταν οι παραγωγοί σου έχουν ζητήσει να το σπάσεις σε 2 ταινίες.

Anyway, μαζί με τη μεστή σκηνοθεσία του Lawrence, ένας άλλος άνθρωπος ονόματι Lawrence ανεβάζει δραστικά το επίπεδο της ταινίας. H Jennifer Lawrence δίνει για ακόμη μια φορά μια όμορφη ερμηνεία στο χαρακτήρα της Katniss Everdeen, πλαισιωμένη από το γνώριμό μας πλέον cast (Josh Hutcherson, Liam Hemsworth, Sam Claflin, Woody Harrelson, Elizabeth Banks, Stanley Tucci, Jeffrey Wright και ο πάντα εξαιρετικός Donald Sutherland). Kαινούριοι χαρακτήρες βρίσκουν τα πρόσωπά τους σε ταιριαστούς για τους ρόλους ηθοποιούς, όπως η γνωστή από το “Game of Thrones” Natalie Dormer, η χαμηλών τόνων (εδώ!) Julianne Moore, ενώ ο Philip Seymour Hoffman συγκινεί, έστω και στα λίγα λεπτά που παίζει (Kαι θα μας ξανασυγκινήσει ο άτιμος και του χρόνου στο δεύτερο μέρος).

Η απουσία δράσης είναι οπωσδήποτε ένα μεγάλο μειονέκτημα για τη σειρά, μια σειρά που μας είχε συνηθίσει, με τα δύο προηγούμενα μέρη, σε ουκ ολίγες σκηνές αγωνίας και αδρεναλίνης στο κόκκινο. Θεωρώ αυτονόητο, τουλάχιστον, πως το τελικό φινάλε του franchise θα μας αποζημιώσει και με το παραπάνω.

Ακόμα και έτσι όμως, οι λάτρεις της σειράς θα μουτζώνουν προς το μέρος μου και δε θα καταλάβουν καμία διαφορά με τις προηγούμενες ταινίες. Οι λιγότερο φαν της σειράς, που απλά τους άρεσαν και βρήκαν ενδιαφέροντα τα προηγούμενα μέρη, θα νιώσουν λίγο περίεργα βλέποντας την ταινία αυτή. Δε βαριέσαι όμως… Θεωρήστε το ένα ψυχαγωγικό διάλειμμα ως τον επόμενο Νοέμβριο.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5

Για το Movie Heat,
Άγγελος Νομικός

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Kριτική: Παρασκευή Γιουβανάκη

Το παγκόσμιο φαινόμενο των «Αγώνων Πείνας» συνεχίζοντας την κινηματογραφική του πορεία, επιστρέφει με το τρίτο και τελευταίο κεφάλαιο (αλλά το πρώτο του κομμάτι καθώς έχει γίνει μόδα πλέον να χωρίζεται το τελευταίο chapter σε δύο μέρη- ευχαριστούμε Harry Potter!)
Yπόθεση: Κατόπιν σχεδίου, η Katniss διασώθηκε από την αρένα των εφιαλτικών Εικοσιπεντάχρονων της Καταστολής, και κατόπιν σχεδίου, εδώ και καιρό αποτελεί κομμάτι της επανάστασης χωρίς να το γνωρίζει. Η Περιοχή 13 έχει βγει από τις σκιές και σχεδιάζει να ανατρέψει την Κάπιτολ. Όλοι, όπως φαίνεται, είχαν συμμετοχή στην προσεκτική κατάστρωση των σχεδίων – εκτός από την Katniss. Τώρα, πρέπει να γίνει η Κοτσυφόκισσα των επαναστατών –όποιο κι αν είναι το προσωπικό κόστος.
Λοιπόν, το θέμα “The Hunger Games” έχει δύο σκέλη: το βιβλίο και η ταινία. Δεν τα συγχέουμε αυτά τα δύο τώρα, καθώς μιλάμε μόνο για το 2ο σκέλος, αυτό της ταινίας…
Η Jennifer Lawrence δεν υπάρχει αμφιβολία που είναι η Katniss Everdeen. Η ερμηνεία της είναι εξαιρετική. Το cast είναι σίγουρα από τα καλά χαρτιά της ταινίας. Julianne Moore, Philip Seymour Hoffman (και ξανά, α ρε Hoffman!!) δίνουν το δικό τους στίγμα ποιότητας στο “Hunger Games” αναβαθμίζοντας το από το επίπεδο του απλού action movie-blockbuster. Αυτή επίσης που τραβάει εξίσου τα βλέμματα είναι η Elizabeth Banks που υποδύεται την ενδυματολόγο Effie Trinket, που χάνει μερικώς επαφή με την πραγματικότητα αλλά έχει καρδιά και συμπαθητικό χαρακτήρα.
Η ιστορία αυτή των “Αγώνων Πείνας” έχει κοινωνικο-πολιτικό χαρακτήρα, και ήρθε η ώρα να το αποδείξει πιο ξεκάθαρα σε σύγκριση με τις δύο προηγούμενες ταινίες. Σε αυτό το part, βρισκόμαστε στα έγκατα της Περιοχής 13 από όπου και ξεκινά η προετοιμασία για την πραγματοποίηση του αγώνα. Ο αγώνας για την επιβίωση που προέρχεται από την καταπάτηση και αισχρή εκμετάλλευση της Capital, δηλαδή αυτών που έχουν το χρήμα με το τσουβάλι, είναι και το κυρίως θέμα της “Επανάστασης”.
Ναι μπορεί να απουσιάζει ο όγκος της δράσης που υπήρχε στα 2 προηγούμενα μέρη-πράγμα λογικό καθώς οι Αγώνες Πείνας δεν γίνονται πλέον, και τους κεντρικούς ήρωες τους νοιάζουν άλλα πράγματα όπως π.χ η ελευθερία τους-ηθική και σωματική- ψιλοπράγματα μη φανταστείτε, οπότε ας μην μένουμε μόνο στο ότι δεν γίνεται ο χαμός από μπαμ μπουμ! Να προσθέσω εδώ πως το soundtrack αποκαθιστά επάξια σε σασπένς αρκετά οπτικά εφέ.
Ένα ακόμη καλό και αυτό έρχεται από την πλευρά του σεναρίου, είναι πως οι ήρωες παρουσιάζονται πιο ολοκληρωμένοι από πριν. Η δε Katniss φαίνεται να έχει ωριμάσει απίστευτα αλλά και οι υπόλοιποι ήρωες γύρω της παρουσιάζονται με όλα αυτά τα στοιχεία που είναι απαραίτητα ώστε να πληροφορηθεί σωστά ο θεατής ως προς τον χαρακτήρα αυτών.
Το κερασάκι στην τούρτα είναι η τελευταία σκηνή που αποτελεί την κορύφωση (και λίγα λέω!) του σασπενς. Με την επιλογή παράλληλου μοντάζ που δίνει δυναμισμό και τονίζει τη δραματουργία -καθώς παρακολουθούμε μια την Katniss και μια το συσσωρευμένο και ετοιμοπόλεμο πλήθος, αλλά και με μια τέρμα δυναμική μουσική που προκαλεί δέος, έρχεται το τέλος… (Ε πως να σηκωθείς μετά από τη θέση σου?)
Τέλος, το φαινομενικά αυτό παραμυθάκι έχει αρκετές ομοιότητες με την ανθρώπινη πραγματικότητα-όλοι μας μπορούμε να κάνουμε κάποιους παραλληλισμούς με τη δική μας πραγματικότητα σήμερα.
Υ.Γ 1 Μπορεί να χάνει σε δράση αλλά κάτι κερδίζει από ανθρωπιά όσων αφορά τα νοήματά της.
Υ.Γ 2 Σίγουρα είναι η καλύτερη επιλογή για το Σ/Κ που έρχεται αλλά και για το σύνολο της εβδομάδας.
Καλή προβολή!
Παρασκευή Γιουβανάκη
Βαθμολογία: 3.5/5

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr

Διαβάστε επίσης

Close