Two Lives (Zwei Leben), κριτική ταινίας

Two Lives (Zwei Leben), κριτική ταινίας

Σκηνοθεσία: Georg Maas & Judith Kaufmann

Ηθοποιοί: Juliane Köhler, Liv Ullmann, Sven Nordin, Ken Duken, Julia Bache-Wiig, Rainer Bock, Thomas Lawincky, Klara Manzel, Vicky Krieps, Dennis Storhøi, Ursula Werner, Jürgen Rißmann

Κριτική:Ιλόνα Αγγελίδου, Film Critiques

Υπόθεση : Ύστερα από την πτώση του τείχους του Βερολίνου, ανοίγει η υπόθεση εκδίκασης για “τα παιδιά του πολέμου” γνωστά ως lebensborn. Η Νορβηγίδα Katrine Evensen (Juliane Köhler) βλέπει την ειδυλλιακή ζωή της να καταρέει ,καθώς αρνείται να καταθέσει εναντίον του Νορβηγικού κράτους στο δικαστήριο, κι έτσι να βοηθήσει τα υπόλοιπα “παιδιά του πολέμου” να βρουν το δίκιο τους, όπως έκανε η ίδια.
Βασισμένο εν μέρει στο βιβλίο της Γερμανίδας συγγραφέως Hannelore Hippe, με τον τίτλο ” Ice Ages” το ιστορικό δράμα μυστηρίου του Georg Maas αποτέλεσε την Γερμανική συμμετοχή για το όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας το 2013.
Το σενάριο της ταινίας κινείται σε ένα ιστορικό υπόβαθρο. Πιο συγκεκριμένα ερευνά τις τραγικές συνέπειες του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου, και την ιστορία “των παιδιών του πολέμου” γνωστά ως lebensborn, τα οποία όντας παιδιά Ευρωπαίων γυναικών και Γερμανών στρατιωτών του πολέμου,αποχωρίστηκαν από τις μητέρες τους και στάλθηκαν στην Γερμανία ως παιδιά-προϊόντα της αρίας φυλής, με την απόλυτη συγκατάθεση των χωρών προέλευσης των μητέρων. Βάζοντας στο μικροσκόπιο την ζωή μιας μεσήλικης γυναίκας ονόματι Katrine Evensen ,η οποία ισχυρίζεται πως στο παρελθον το έσκασε από την Ανατολική Γερμανία για να σμίξει με την Νορβηγίδα μητέρα της, η ταινία ερευνά και την υπόθεση των υπόλοιπων παιδιών του πολέμου της Νορβηγίας.
Από το σενάριο δεν λείπει και μια αύρα μυστηρίου όμως, καθώς εξ αρχής μας παρουσιάζονται πληροφορίες που περνάει πολύ ώρα μεχρι να τις βάλουμε σε μια λογική σειρά για να συνθέσουμε το παζλ της ζωής της Katrine Evensen. Η πλοκή δεν είναι γραμμική, και κάνει συνεχώς πισωγυρίσματα, πράγμα που μπερδεύει, αλλά κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή.
Η σκηνοθεσία της ταινίας αν και δεν έχει κάτι πρωτότυπο να παρουσιάσει , εξυπηρετεί απόλυτα την ανάπτυξη της πλοκής.
Ο σκηνοθέτης Georg Maas που συμμετύχε στην διασκευή του σεναρίου, κατασκευάζει την ιστορία με τέτοιον τρόπο, ώστε οι θεατές να ξέρουν περισσότερα πράγματα για την (διπλή) ταυτότητα της πρωταγωνίστριας από τους υπόλοιπους χαρακτήρες.(πχ το ότι μιλάει με άγνωτα άτομα από το παρελθόν της και κάνει μεγάλα ταξίδια από την Νορβηγία στην Γερμανία κλπ). Μ’ αυτόν τον τρόπο επιχειρεί να θέσει το κοινό ως σύμμαχο της Katrine, καθώς κατά κάποιον τρόπο ο θεατής μπαίνει μέσα στις σκέψεις της, νιώθει τα ηθικά της διλήμματα και τελικά δημιουργεί μια σχέση εμπάθειας μαζί της. Κάτι όμως που δεν αποδίδει στο μέγιστο δεδομένου του μεγάλου όγκου πληροφοριών που δίνονται στην ταινία. Ειδικά για το κοινό που δεν γνωρίζει πολλά σχετικά με τα ιστορικά αυτά γεγονότα , η ανάλυση τους θα πάρει ώρα , κλέβοντας έτσι την προσοχή τους από την πρωταγωνίστρια.
Η πρώτη ώρα της ταινίας μας παρουσιάζει την ζωή της Katrine και μας δίνει να καταλάβουμε ότι είναι πιο περίπλοκη από την άποψη ότι δεν είναι απλά ένα παιδί του πολέμου αλλά έχει πιο περίπλοκο παρελθόν. Το τελευταίο μισάωρο όμως αποδίδει τα μέγιστα όσον αφορά την αγωνία και τις εντάσεις που δημιουργούνται όταν η οικογένεια της Katrine μαθαίνει πως όλη η ζωή τους ήταν βασισμένη σε ένα ψέμα. Η Katrine όμως τονίζει ότι οι αναμνήσεις, η αγάπη και η ζωή που είχαν ήταν μια πραγματικότητα. Το μελανό σημείο του σεναρίου είναι το πραγματικά απότομο τέλος.
Η φωτογραφία με τα έντονα κορεσμένα χρώματα σε συνδυασμό με το άγωνο, φυσικό τοπίο συνθέτει μια ατμόσφαιρα μελαγχολίας και νοσταλγίας.
Το εξαιρετικά δυναμικό cast της ταινίας δίνει πολύ δυνατές ερμηνείες. Η Γερμανίδα Juliane Köhler στον πρωταγωνιστικό ρόλο της Katrine Evensen είναι κάτι παραπάνω από πειστική, μας καθηλώνει με την εξαιρετικών προδιαγραφών ερμηνεία της.( να σημειωθεί πως χρειάστηκε να μάθει Νορβηγικά για τις ανάγκες της ταινίας.) Η Liv Ullmann, ένας ζωντανός θρύλος του Νορβηγικού σινεμά, είναι ίσως η καλύτερη επιλογή για τον ρόλο της μητέρας της Katrine. Μια βαθιά συγκινητική ερμηνεία. Επίσης, πολύ καλός όσον αφορά το υποκριτικό κομμάτι ο γοητευτικός Ken Duken στον ρόλο του αυστηρού, αλλά τίμιου δικηγόρου Solbach.
Το υπαρξιακό και συνάμα ηθικό δίλημμα που παρουσιάζει η ταινία μας βάζει σε σκέψεις. Τα ψέμματα δεν φέρνουν ποτέ την ευτυχία και κάποια στιγμή ,αργά ή γρήγορα, αποκαλύπτονται καταρρίπτοντας τον “πύργο από τραπουλόχαρτα” που έχουμε φτιάξει. Η ανάγκη όμως για μια οικογένεια και αγάπη μπορεί ίσως να αποτελέσει καλή δικαιολογία για πολλά.Mια καλοφτιαγμένη ταινία που συγκινεί και αναλύει πραγματικά ιστορικά γεγονότα. Αξίζει τον χρόνο σας!
Ιλόνα Αγγελίδου,
Film Critiques
Βαθμολογία : 3,5/5
Η σελίδα μας στο facebook:https://www.facebook.com/pages/Film-Critiques/1487390718194091

Κριτική: Μαίρη Πουτιού, Movie Heat

Φαίνεται πως το μεγάλο κεφάλαιο των ναζί στην παγκόσμια ιστορία έχει αφήσει στίγματα και σοβαρές ανοιχτές πληγές. Πέρα από τις γνωστές σε όλους εγκληματικές ενέργειες, υπήρχαν γεγονότα τα οποία δε βγήκαν ποτέ στο φως, αντιθέτως ερευνήθηκαν αλλά θάφτηκαν στην ιστορία. Για ένα τέτοιο γεγονός μιλάνε οι δημιουργός της ταινίας “Two Lives”, Georg Maas και Judith Kaufmann, το οποίο θέλησε μέσα από την 7η τέχνη να φέρει στα μάτια του κόσμου.

Η υπόθεση της ταινίας είναι η εξής: “Κόρη Γερμανού στρατιωτικού και Νορβηγίδας, η μεγαλωμένη στην Ανατολική Γερμανία Katrine (Juliane Köhler) έχει επιστρέψει στη Νορβηγία, όπου ζει ήσυχα με την οικογένειά της. Με την πτώση του τείχους όμως ένας δικηγόρος (Dennis Storhøi) αρχίζει να ψάχνει την ιστορία των παιδιών του πολέμου κι επικίνδυνα μυστικά του παρελθόντος έρχονται στο φως.”

Η ταινία περιστρέφεται γύρω από μια πολύ ενδιαφέρουσα κεντρική γραμμή που κεντρίζει την προσοχή. Το αποτέλεσμα είναι ένα δράμα που περιέχει στοιχεία ψυχολογικού θρίλερ, αστυνομικής ταινίας και τα φόντα για να εξελιχθεί σε μια μοναδική ιστορία μυστηρίου. Η πτώση του τοίχους του Βερολίνου φέρνει στο φως μυστικά, ζωές αναστατώνονται, και άνθρωποι με μυστική ταυτότητα αποκαλύπτονται.

Μια γυναίκα με διπλή ζωή καλείται να φερθεί ψυχρά, απότομα και χωρίς αγάπη προκειμένου να μην αποκαλυφθεί. Είναι όμως έτσι απόλυτη η ανθρώπινη φύση ή τις πράξεις μας κατευθύνουν σε μεγαλό βαθμό η αγάπη και οι ισχυροί δεσμοί όπως οι ρομαντικοί και οι οικογενειακοί; Όλα αυτά θα βασανίσουν τις σκέψεις όσων βρεθούν στη σκοτεινη κινηματογραφική αίθουσα. Την κεντρική ηρωίδα ενσαρκώνει με εξαιρετική επιτυχία η Juliane Kohler και γύρω της οι Liv Ullmann, Sven Nordin, Ken Duken και Julia Bache-Wiig κάνουν εξίσου σπουδαία δουλειά!

Κρίνοντας και από τη φιλμογραφία του σκηνοθέτη, παρατηρώ πως ο ίδιος είναι λάτρης του ντοκιμαντερ. Μια τέτοια αγάπη βέβαια δε μπορεί να μην επηρεάσει τη δουλειά του στη δημιουργία μυθοπλασίας. Υπάρχει μια αντικειμενική ματιά που παρουσιάζει τα πράγματα πιο στεγνά, πιο επιφανειακά, και εμποδίζει το θεατή να δεθέι και να αγαπήσει πραγματικά την κεντρική ηρωίδα. Η προσέγγιση αυτή, περιορίζεται σε μια καταγραφή γεγονότων που παραπέμπει περισσότερο στην τέχνη του μυθοπλαστικού ντοκιμαντερ.

Αυτό που δεν αποφεύγεται, επίσης, είναι η ασάφεια και η ανάστατη δομή της ιστορίας. Απαιτείται μεγάλη συγκέντρωση για να κατανοήσει κάποιος την εξέλιξη της ιστορίας στο πρώτο μισάωρο. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το ενδιαφέρον να αρχίζει την κλίμάκωση του αρκετά μετά την έναρξη του φιλμ. Τι θα γίνει όμως με τους πιο ανυπόμονους; Θα εγκαταλείψουν νωρίτερα αυτό το σπουδαίο φιλμ; Αν βρεθείτε σε αυτή τη θέση μην το κάνετε! Η ταινία αυτή είναι ένα σπουδαίο δημιούργημα που αγγίζει με αρκετό ενδιαφέρον μια από τις πολλές ιστορίες/ πληγές που στιγμάτισαν την ανθρώπινη ιστορία ως αποτέλεσμα εγκληματικών ενεργειών.

ΒΑΘΜΟΛΟΓΙΑ: 3/5

Για το Movie Heat,
Mαίρη Πουτιού

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

Thessaloniki Arts and Culture,

Διαβάστε επίσης

Close