Αφιέρωμα Ταινίας: Notting Hill (1999)

Αφιέρωμα Ταινίας: Notting Hill (1999)

 

Σκηνοθεσία: Roger Michell

Ηθοποιοί: Julia Roberts, Hugh Grant, Emma Chambers, Rhys Ifans, Gina McKee, Tim McInnerny, Hugh Bonneville, James Dreyfus, Richard McCabe, Dylan Moran, Sanjeev Bhaskar, Mischa Barton, Emily Mortimer, Alec Baldwin

 

Της Χριστίνας Ιωαννίδου (Movie Heat)

 

Μια φορά και έναν καιρό ήταν ένα ντροπαλό, ευγενικό και αστείο αγόρι που δούλευε σε ένα βιβλιοπωλείο με ταξιδιωτικά βιβλία στο Notting Hill του Λονδίνου. Μια μέρα, μια όμορφη και διάσημη ηθοποιός μπήκε στο βιβλιοπωλείο του. Κάπως έτσι ξεκινάει αυτό που ελεύθερα μεταφράστηκε στα ελληνικά «Μια Βραδιά στο Notting Hill». Μια ιστορία που ξεκινάει από μια σύμπτωση και εξελίσσεται σε κάτι μεγαλύτερο. Σε έναν life changing έρωτα. Σε κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια από τις καλύτερες ρομαντικές κομεντί όχι μόνο των 90’s αλλά και ολόκληρης της ιστορίας του είδους.

Τι είναι αυτό που κάνει την συγκεκριμένη ταινία να ξεχωρίζει από τις υπόλοιπες? Επιγραμματικά: ερμηνείες, χημεία μεταξύ των ηθοποιών, σενάριο, σκηνοθεσία, ατάκες, χιούμορ, μουσική, setting. Θα σας πω αναλυτικά γιατί θεωρώ ότι όλα αυτά μαζί, στην εξαιρετική τους απόδοση, δημιουργούν ένα αριστούργημα και θα ξεκινήσω από το τέλος.

Αν σας ρωτούσα σε ποιο μέρος του πλανήτη φαντάζεστε τον προσωπικό σας παράδεισο, το μέρος εκείνο που θα θέλατε να ζήσετε την υπόλοιπη ζωή σας και θα ήσασταν ευτυχισμένοι μόνο και μόνο γιατί είστε εκεί τι θα απαντούσατε? Νέα Υόρκη? Παρίσι? Χαβάη? Λοιπόν, για μένα είναι το Λονδίνο. Και πιο συγκεκριμένα, η μικρή αυτή ήσυχη γειτονιά του Notting Hill με την υπαίθρια αγορά της και τα χρωματιστά παστέλ σπιτάκια της και τα παλαιοπωλεία του Portobello Road και τους Κήπους του Kensington. (Οk, δεν θέλω να το παίξω άλλο travel guide. Όσοι έχετε πάει με καταλαβαίνετε και όσοι δεν έχετε πάει… well… μην το καθυστερείτε). Φαντάζεστε λοιπόν πόσο με άγγιξε μια ταινία που όλο το στήσιμο της έχει επίκεντρο το όμορφο και γραφικό Notting Hill. Η γειτονιά αυτή δεν είναι απλά ένα κενό περίβλημα για την πλοκή. Ο αέρας ρομαντισμού που την περιβάλλει την καθιστά έναν από τους χαρακτήρες της ταινίας και συχνά φαίνεται να ορίζει ακόμα και την πορεία της σχέσης των δύο πρωταγωνιστών.

 

12957175 10209250013753374 1186850188 n

 

Μέσα στη διάχυτη ρομαντική ατμόσφαιρα που προσφέρει το Notting Hill, ανθίζουν δυο εξαιρετικοί χαρακτήρες. Θυμάστε το αγόρι και την όμορφη, διάσημη ηθοποιό έτσι? Λοιπόν ερωτεύτηκαν! Ξέρω ότι θα πείτε «πολύ πρωτότυπο!» Και όμως, δεν είναι μια ιστορία σαν όλες τις άλλες. Έχει καλό τέλος οπωσδήποτε, αλλά ακόμα και αυτό έχει ένα twist διαφορετικό από τις υπόλοιπες ταινίες. Πόσες φορές ευχηθήκαμε να ρίχναμε μια ματιά στη ζωή του ζεύγους μετά από το κλασικό “they lived happily ever after?” (Περισσότερα για αυτή τη σκηνή σύντομα).

Καταρχήν, η ταινία ξεκινάει με μια σεκάνς μονταρισμένη με πλάνα από την καριέρα της διάσημης ηθοποιού Anna Scott (βλ. μια εξαιρετική και πάλι Julia Roberts). Πρεμιέρες, τα φλας των φωτογράφων, σκηνές από πρόβες… ολόκληρο το πακέτο της διασημότητας συνοδευμένο από την ανατριχιαστική φωνή του Elvis Costello και την μελωδία του “She”. Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι “Εκείνη” είναι η πρωταγωνίστρια. Πράγματι, η Anna είναι εκείνη που «μεταμορφώνεται» από την αρχή ως το τέλος της ταινίας και μαθαίνει κάτι παραπάνω για τον εαυτό της μέσα από την αγάπη που της δείχνει αυτό το ντροπαλό Εγγλέζικο αγόρι. William Thacker aka Hugh Grant. Αγαπητοί αναγνώστες και αγαπητοί δημιουργοί της ταινίας, θα με συγχωρήσετε αλλά αυτός είναι ο δικός μου πρωταγωνιστής. Ναι, πάντα είχα μια αδυναμία στους British actors αλλά ο Hugh Grant δεν ήταν ποτέ ένας από αυτούς. Εκτός από αυτόν τον ρόλο. Ο ρόλος του σε αυτήν την ταινία καθιέρωσε την awkward, boyish, British charm που αργότερα έγινε σήμα κατατεθέν του και στο “Notting Hill” την απολαμβάνουμε στο απόγειό της.

 

82376b1e61cc6ac1751919e271dd48e5

 

Ο William λοιπόν είναι ο ήρωας του θεατή. Με αυτόν συμπάσχουμε στην πορεία των παθημάτων του έρωτά του. Και πόσα πολλά είναι αυτά τα παθήματα… Η Anna ως μεγάλη και τρανή έχει γίνει λίγο ιδιότροπη και σέρνει τον κακόμοιρο Will ανάλογα με τις διαθέσεις της. Πότε τον θέλει κοντά της και του πετάει και ένα φιλάκι έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, πότε του εμφανίζει το boyfriend εξ Αμερικής και τον γειώνει για κάτι μήνες. Άλλοτε ξαναμπαίνει στη ζωή του ως damsel in distress by leaked nude photos και του ζητάει να γίνει το καταφύγιό της και την επόμενη μέρα φρικάρει από τους παπαράτσι, ξεσπάει επάνω του και ξαναφεύγει για άλλους τόσους μήνες. Μπορεί να μην έχουμε ζήσει παρόμοια κατάσταση με κάποιον Hollywood σταρ, αλλά ένα σκωτσέζικο ντους από κάποιον που ερωτευτήκαμε τρελά στην ζωή μας έχουμε ζήσει όλοι σωστά? Αυτό το συναισθηματικό γιογιό «σε ερωτεύτηκα, σε φίλησα αλλά τώρα πρέπει να φύγω. Τώρα γύρισα γιατί σε χρειάζομαι, θα μείνω για πάντα μαζί σου, αλλά τώρα πρέπει και πάλι να φύγω». Αυτό το αδυσώπητο παιχνίδι με τα συναισθήματα του άλλου όχι από κακία, αλλά από κάτι χειρότερο. Από ένα μίγμα φοβίας για το πώς είναι δυνατόν να είναι κάποιος τόσο τέλειος για σένα και το πώς μπορεί να αλλάξει η ζωή σου ριζικά εξαιτίας αυτού. Μήπως ακόμα αναρωτιέστε γιατί ο Will είναι ο πρωταγωνιστής μας?

Την όλη αυτή ιστορία ρομάντζου, απογοήτευσης και happy end συνοδεύει ένα εκπληκτικό soundtrack. Ένα από τα καλύτερα που έχω ακούσει in my time. Αυτό που ορίζει το απόλυτο soundtrack δεν είναι μόνο η ποιότητα των τραγουδιών αλλά και ο τρόπος που τα χρησιμοποιείς και το νόημα που έχουν για την ταινία. Τα δυο αγαπημένα μου κομμάτια στο “Notting Hill” λοιπόν τυχαίνει να συνοδεύουν και τις δυο αγαπημένες μου σκηνές-σεκάνς της ταινίας. Το πρώτο το ανέφερα ήδη και δεν είναι τυχαίο ότι «ντύνει» τόσο την εισαγωγή όσο και το φινάλε της ταινίας. Είναι το “She” του Elvis Costello. Στην εισαγωγή, μας συστήνει με μια ντοκυμαντερίστικη διάθεση, την (τυπικά) πρωταγωνίστριά μας. Στο φινάλε, μας συστήνει την “they-lived-happily-ever-after” ζωή του ζευγαριού. Τον γάμο. Τις πρεμιέρες χέρι χέρι και τελικά την ήσυχη οικογενειακή ζωή… Δε θα σταματήσω ποτέ να δακρύζω με αυτό το πανέμορφο τελευταίο πλάνο του ζευγαριού στο ηλιόλουστο πάρκο του Notting Hill με την Anna να ξαπλώνει εγκυμονούσα στα πόδια του Will κρατώντας τον από το χέρι ενώ εκείνος διαβάζει ένα βιβλίο. Το απόλυτο φινάλε. Η απόλυτη ευτυχία. Το απόλυτο happy end.

 

12914994 10209180193047900 1133768574 o.png

 

Το δεύτερο κομμάτι είναι το “Ain’t No Sunshine” του Bill Withers. Το διαμάντι αυτό (ακούστε το και σε απόδοση του Lenny Kravitz και θα με θυμηθείτε) συνοδεύει ένα απίστευτο μονοπλάνο του σκηνοθέτη Roger Michell που ακολουθεί τον μελαγχολικό και brokenhearted Will στους δρόμους του Notting Hill. Ο Will περπατάει σκεπτικός και η κάμερα τον ακολουθεί. Οι εποχές γύρω του αλλάζουν, οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους και εκείνος δεν το βλέπει. Δεν ζει. Δεν υπάρχει τίποτα όμορφο χωρίς εκείνη. Όλα είναι μουντά και μονότονα και ο χρόνος δεν σταματά να κινείται. Ain’t no sunshine when she’s gone. Only darkness every day.

Η υπέροχη αυτή σκηνοθεσία του Robert Michell έρχεται να ομορφύνει ένα ήδη εξαιρετικό σενάριο από τον Richard Curtis ερμηνευμένο από ένα εξαιρετικό team ηθοποιών και δύο πρωταγωνιστές των οποίων η χημεία ανεβάζει τον πήχη για κάθε μετέπειτα ρομαντική κομεντί μέχρι και τις μέρες μας. Η Anna και ο Will, η Julia και ο Hugh δηλαδή, είναι τόσο ταιριαστά αταίριαστοι που κάνουν τους ρόλους τους να δείχνουν πραγματικοί! Η Roberts έχει πράγματι τον αέρα της μεγάλης σταρ, ελαφρώς ψηλομύτα κ μετρημένη. O Grant είναι αυτό το ντροπαλό αγόρι που δεν μπορεί να πιστέψει πώς είναι δυνατόν μια μεγάλη σταρ να έχει προσέξει αυτόν! Πόσο αταίριαστο ζευγάρι σκεφτόμαστε όλοι αρχικά. Αλλά με την σεναριακή, ερμηνευτική και σκηνοθετική μαγεία, όταν είναι μαζί οι δυο τους… fireworks! Όλα λειτουργούν σαν τον μηχανισμό ενός ρολογιού και είμαστε πλέον σίγουροι ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι είναι πλασμένοι ο ένας για τον άλλο.

Από την άλλη, οι δευτερεύοντες χαρακτήρες είναι το ιδανικό συμπλήρωμα στο romance story των δυο βασικών πρωταγωνιστών. Είναι όλοι τους ένας κι ένας αλλά υπάρχει κάποιος που στέκεται ψηλά και δεν είναι εύκολο να τον φτάσει ένας κοινός θνητός. Το όνομά του: Spike. Ένας Rhys Ifans που προκαλεί ποτάμια δακρύων γέλιου μόνο και μόνο από το εξαίσιο παρουσιαστικό του. Ο Spike, παρά το χαμηλό I.Q του, αποδεικνύεται ένας από τους καλύτερους φίλους του Will και έχει αναλάβει τον ρόλο του comic relief της ταινίας! Το 90% της κωμωδίας της ταινίας αφορά τον Spike είτε σε επίπεδο ατάκας, είτε σε επίπεδο… ενδυματολογίας. Αυτό που με κάνει να θεωρώ τον Rhys Ifans έναν εξαιρετικό ηθοποιό είναι το γεγονός ότι έπαιξε έναν σοβαρότατο, στυβαρότατο και γοητευτικότατο μπορώ να πω William Shakespeare στην ταινία “Anonymous”. Ειλικρινά, το ότι οι δυο χαρακτήρες είναι το ίδιο πρόσωπο με ξεπερνά όχι μόνο σαν κριτικό αλλά και σαν άνθρωπο!

 

12919518 10209180205128202 282675015 o.png

 

Η κάθε σκηνή στο “Notting Hill” είναι ιδανικά τοποθετημένη σε σχέση με την προηγούμενη και την επόμενη με σκοπό να συνθέσουν μια ανθρώπινη αλλά ταυτόχρονα παραμυθένια ρομαντική ιστορία. Ένα απόλυτα ρομαντικό σκηνικό στην καρδιά του Λονδίνου. Δυο χαρακτήρες που ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλο και τον εαυτό τους. Μια εταιρεία παραγωγής που ανακάλυψε τον ιδανικό σκηνοθέτη, τον ιδανικό σεναριογράφο, τους ιδανικούς ηθοποιούς και την ιδανική μουσική και μας είπε μια ιστορία με τον τρόπο που πρέπει να λέγονται οι ιστορίες. Με λίγο γέλιο, λίγο κλάμα και focus στον έρωτα. Άλλωστε τα ωραιότερα πράγματα στη ζωή είναι πολύ απλά. Και οι μεγαλύτερες σοφίες κρύβονται σε μικρές, ταπεινές ατάκες. Όπως αυτή που μας χάρισε ο Richard Curtis μέσα από τα χείλη της Anna. Όλα τα βραβεία και η δόξα και τα λεφτά δεν έχουν καμία σημασία, λέει στον Will. “Because in the end, I’m just a girl. Standing in front of a boy. Asking him to love her”.

 

12946903 10209180305410709 1515950793 o.png

 

Για το Movie Heat,
Χριστίνα Ιωαννίδου

 

Για περισσότερες κριτικές ταινιών και κινηματογραφικά νέα, επισκεφτείτε τη σελίδα μας στο: facebook.com/movieheat

 

 

 

 

Thessaloniki Arts and Culture, http://www.thessalonikiartsandculture.gr

 

 

Διαβάστε επίσης

Close