Αποφάσισε να γράψει την αυτοβιογραφία της. Αν και πολλοί εκδότες την είχαν προσεγγίσει στο παρελθόν, με εξαιρετικά δελεαστικές προσφορές, πάντα έδινε αρνητική απάντηση. Μέχρι που ανακάλυψε ένα κουτί στο βάθος μιας ντουλάπας της.

Αυτό, ως διά μαγείας, της έδωσε το έναυσμα να ανασκαλέψει το παρελθόν, να φέρει στην επιφάνεια ξεχασμένες μνήμες και να τις καταγράψει. Τι περιείχε, άραγε, αυτό το κουτί; Γράμματα; Παλιές φωτογραφίες; Κάποιο ξεχασμένο ημερολόγιο; «Θα το μάθετε διαβάζοντας το βιβλίο», λέει αινιγματικά η Σοφία Λόρεν.

Στις 20 Σεπτεμβρίου, θα γιορτάσει πιθανότατα τα γενέθλιά της μαζί με τους δύο γιους της -τον διευθυντή ορχήστρας Κάρλο Πόντι Τζούνιορ και τον σκηνοθέτη Εντοάρντο- και τα τέσσερα εγγόνια της, στο όμορφο σπίτι της, που είναι γεμάτο έργα τέχνης και λουλούδια, στη Γενεύη, με θέα στη λίμνη Λεμάν.

Και μάλλον θα μαγειρέψει η ίδια για την οικογένειά της, όπως κάνει εδώ και δεκαετίες. Δεν αποκλείεται να φτιάξει και τη σπεσιαλιτέ της: «Peperoni della Mamma» (πεπερόνι της μαμάς). «Εχω συνδέσει αυτό το φαγητό με μια επίσκεψη της μητέρας μου στο σπίτι μας στη Ρώμη, στις αρχές του ’70. Τότε έμαθα να το μαγειρεύω και πάντα μου προκαλεί συγκίνηση», έχει πει.

«Εκείνες οι μέρες ήταν σαν μια γαστρονομική γιορτή ανάμεσα στις δυο μας. Οι συνταγές που μαζί δημιουργήσαμε ήταν μια επιπλέον εκπαίδευσή μου στην τέχνη της κουζίνας…». Έτσι είναι ο κόσμος της: απλός, αληθινός, χωρίς επιτήδευση. Με τις χαρές της μητέρας και γιαγιάς. Απεχθάνεται τις κοσμικότητες, τα πάρτι, τα ψεύτικα χαμόγελα.

Οι δημόσιες εμφανίσεις της είναι πλέον σπάνιες, ιδιαίτερα μετά το θάνατο του συζύγου της Κάρλο Πόντι, το 2007.

Είναι ξεχωριστή περίπτωση η Σοφία Λόρεν.

Γύρισε δεκάδες ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, λατρεύτηκε από το κοινό, βραβεύτηκε για τις ερμηνείες της, επί δεκαετίες ήταν σύμβολο του σεξ, «βασίλισσα» της σόουμπιζ.

Και μπορεί το πρόσωπό της σήμερα να αυλακώνουν οι ρυτίδες, αλλά ο μύθος της δεν λέει να σβήσει. Χωρίς η ίδια να έχει προσπαθήσει γι’ αυτό. Χωρίς να έχει καταφύγει στα επικοινωνιακά κόλπα που συνηθίζονται στη σόουμπιζ, χωρίς να δείξει ξιπασμό για τις επιτυχίες της, χωρίς να την έχουν κυνηγήσει ορδές παπαράτσι, γιατί η ζωή της δεν ταίριαζε στα πρωτοσέλιδα του σκανδαλοθηρικού Τύπου – ιδιαίτερα μετά το διαζύγιο του Πόντι και το γάμο τους, το 1966.

Ισως γι’ αυτούς ακριβώς τους λόγους είναι ακόμα τόσο δημοφιλής. Είναι αυτό που τόσο εύστοχα είπε κάποτε ο διάσημος Ιταλός σχεδιαστής μόδας Τζιανφράνκο Φερέ: «Η ομορφιά της είναι αδιαμφισβήτητη, αλλά αυτός δεν είναι ο λόγος που έγινε σταρ. Η Σοφία είναι η τελευταία πραγματική ντίβα. Είναι εξαιρετική ηθοποιός αλλά και σπουδαία γυναίκα, γλυκιά και δυνατή μαζί, έξυπνη, με ταμπεραμέντο και χιούμορ – αρετές που αποτυπώνονται και στις ερμηνείες της.Δεν την αγαπήσαμε λοιπόν επειδή είναι όμορφη, αλλά επειδή είναι αληθινή».

Απροσποίητη είναι και η άνεση με την οποία μιλάει για τον εαυτό της, συχνά αυτοσαρκαζόμενη. «Ο,τι βλέπετε το χρωστάω στα σπαγκέτι», είχε δηλώσει κάποτε για τις καμπύλες της. Στις συνεντεύξεις της λέει ότι δεν έχει προβεί σε καμία αισθητική επέμβαση και πως τα μυστικά της ομορφιάς της είναι τρία: η αγάπη της για τη ζωή, οι μακαρονάδες και το παρθένο ελαιόλαδο όχι μόνο για τη διατροφή της, αλλά και για την ενυδάτωση της επιδερμίδας της. Μαζί με την άσκηση.

«Πάντα ξυπνάω νωρίς το πρωί και σηκώνομαι από το κρεβάτι, ακόμη και αν θέλω να κοιμηθώ περισσότερο. Το να βρεις άλλοθι για να μην κάνεις γυμναστική είναι εύκολο. Εγώ καθημερινά περπατάω τουλάχιστον μία ώρα. Και δίνω κίνητρο στον εαυτό μου να το κάνει με τη σκέψη: ίσως μετά την επόμενη γωνία αντικρίσω κάτι πραγματικά όμορφο…»

Σταρ με τους δικούς της όρους

Στα τέλη Μαΐου, στις Κάννες, η Λόρεν έδωσε ένα master class υποκριτικής, διάρκειας 90 λεπτών (μπορεί κανείς να το παρακολουθήσει στο www.festival-cannes.com). Εκεί μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στο ξεκίνημα της καριέρας της.

«Μου έλεγαν ότι η μύτη μου και τα πόδια μου είναι πολύ μακριά, το στόμα μου πολύ μεγάλο και τα δόντια μου όχι αρκετά ίσια. Και πως δεν έχω καθόλου φωτογένεια. Δεν ήταν η πρώτη φορά που η εμφάνισή μου προκαλούσε αρνητικά σχόλια. Στο σχολείο τα άλλα παιδιά με φώναζαν “stuzzicadenti” (οδοντογλυφίδα) επειδή ήμουν υπερβολικά αδύνατη.

Πήγαινα, λοιπόν, σε δεκάδες οντισιόν και με απέρριπταν. Ελεγαν πως σίγουρα θα χρειαζόμουν αισθητικές επεμβάσεις για να διορθώσω τις ατέλειές μου. Δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω. Δεν ήθελα να είμαι όμορφη, αλλά ενδιαφέρουσα. Διαισθανόμουν πως μόνο έτσι θα ξεχώριζα».

Την ευκαιρία που περίμενε για να ξεχωρίσει της έδωσε ο σπουδαίος Ιταλός σκηνοθέτης Βιτόριο ντε Σίκα. Πώς; Το μάθαμε στο ίδιο master class. «Το 1953 έψαχνε ηθοποιούς για το “The Gold of Naples”. Του εξομολογήθηκα πως είχα κουραστεί να αντικρίζω κλειστές πόρτες και πως σκεφτόμουν να τα παρατήσω. Ισως δεν ήμουν κατάλληλη γι’ αυτήν τη δουλειά.

Μιλήσαμε στα ναπολιτάνικα. Κι έπειτα μου είπε πως ήθελε να υποδυθώ τη Σοφία στην ταινία του. Και μάλιστα χωρίς να περάσω από οντισιόν ή από το… χειρουργείο! Ηταν ευλογία που τον γνώρισα. Συνεργαστήκαμε είκοσι χρόνια και κάναμε μαζί δεκατέσσερις υπέροχες ταινίες».

Ποτέ δεν σπούδασε υποκριτική. Αλλά χρόνο με το χρόνο οι ερμηνείες της γίνονταν ολοένα και καλύτερες. Οχι μόνο χάρη στο έμφυτο ταλέντο της, αλλά και στην αγάπη της για την ηθοποιία, την εργατικότητα και τη φιλομάθειά της. Την πρώτη φορά που ταξίδεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες για δουλειά έλαβε από τον Κάρλο Πόντι ένα τηλεγράφημα με μόνο δύο λέξεις: «Μάθε Αγγλικά!». Σε λίγους μήνες τα μιλούσε άψογα.

Ακούγεται παράδοξο, αλλά δεν έχει ποτέ παίξει στο θέατρο. Γιατί; Από συστολή! Γι’ αυτό και το 1960, όταν ήταν υποψήφια για Οσκαρ Α΄ γυναικείου ρόλου (για την «Ατιμασμένη» του Ντε Σίκα), δεν ταξίδεψε στο Λος Αντζελες. «Δεν άντεχα να είμαι εκτεθειμένη στα βλέμματα εκατομμυρίων τηλεθεατών την ώρα που κρινόταν η καριέρα μου!» Και αφού η τελετή απονομής δεν μεταδιδόταν από την ιταλική τηλεόραση, έπεσε για ύπνο.

Τα ξημερώματα την ξύπνησε το τηλεφώνημα του Κάρι Γκραντ που της ανακοίνωσε τη νίκη της.Τέλος, πάντα στις επαγγελματικές επιλογές της ακολουθούσε το ένστικτό της και όχι το ποσό που θα έμπαινε στον τραπεζικό της λογαριασμό. Ετσι, το 1980 αρνήθηκε πρόταση του αμερικανικού δικτύου ABC να υποδυθεί την Αλέξις Κάριγκτον στη θρυλική «Δυναστεία», έναντι αστρονομικής αμοιβής, γιατί ο ρόλος (τον οποίο τελικά πήρε η Τζόαν Κόλινς) τής ήταν τρομερά αντιπαθής και κακό πρότυπο…

Femme fatale χωρίς τη θέλησή της

Το 1960 η Σοφία Λόρεν φτάνει στο Λονδίνο για τα γυρίσματα της ταινίας «Η εκατομμυριούχος», στο πλευρό του Πίτερ Σέλερς, ο οποίος την ερωτεύεται παράφορα. Είναι δε πεπεισμένος ότι εκείνη θα χωρίσει τον Κάρλο Πόντι για να ζήσει μαζί του. Ανακοινώνει στη σύζυγο και στα παιδιά του ότι τους εγκαταλείπει. Αυτός ο «δεσμός», βέβαια, υπάρχει μόνο στο μυαλό του.

Ο Πόντι έρχεται εσπευσμένα στη βρετανική πρωτεύουσα και ο Βρετανός κωμικός θα ξεπεράσει την απόρριψη στην αγκαλιά της άσημης ηθοποιού που ντουμπλάρει την Ιταλίδα καλλονή.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Λόρεν είχε εμπνεύσει ακαταμάχητο πάθος σε συμπρωταγωνιστή της.Το 1956 τής προτάθηκε από τον σκηνοθέτη Στάνλεϊ Κράμερ να συμπρωταγωνιστήσει με τον Κάρι Γκραντ και τον Φρανκ Σινάτρα στο αμερικανικό φιλμ «The pride and the passion».

Δέχτηκε. Την πρώτη μέρα που ο Γκραντ τη συνάντησε στο πλατό τής φέρθηκε μάλλον υποτιμητικά και προσποιήθηκε πως την μπέρδεψε με την Τζίνα Λολομπρίτζιτα – τη μεγάλη της «αντίπαλο». Ηταν θυμωμένος γιατί ο ίδιος είχε προτείνει την Αβα Γκάρτνερ για το ρόλο της.

Σε λίγες μέρες ήταν τρελός γι’ αυτήν. Πριν περάσει ένας μήνας, της πρότεινε να παντρευτούν. Ηταν 53 ετών κι εκείνη 22.

Η Σοφία αρνήθηκε, μολονότι είχε αρχίσει να ανταποκρίνεται στον έρωτά του. Οχι γιατί την τρόμαξε η διαφορά ηλικίας, αλλά γιατί ζύγισε τα πράγματα και έκρινε πως έπρεπε να μείνει με τον Κάρλο Πόντι με τον οποίο ήδη σχετιζόταν. «Ο Κάρλο ήταν Ιταλός, κομμάτι του δικού μου κόσμου. Ο Κάρι όχι. Σήμερα ξέρω πως έκανα τη σωστή επιλογή», είπε το 2012 σε συνέντευξή της στο Vanity Fair.

Αρχική πηγή : kathimerini.gr

Εμείς το διαβάσαμε στο logiosermis.net

Thessaloniki Arts and Culture,http://www.thessalonikiartsandculture.gr/