Η ιστορία του Κρόνου, η προσωποποίηση του χρόνου, η αδυναμία συνειδητοποίησης της αγάπης για έναν θνητό!
Σκηνές που συνδυάζουν σουρεαλιστικά έργα ζωγραφικής του Νταλί με το χορό και την μεταμόρφωση.
Πρόκειται για το αριστουργηματικό μικρού μήκους animation, «Destino» (Πεπρωμένο) στο οποίο συνεργάστηκαν δύο μεγάλες φυσιογνωμίες, δύο ογκόλιθοι του είδους του ο καθένας, ο μεγάλος ισπανός υπερρεαλιστής ζωγράφος Σαλβατόρ Νταλί με τον σημαντικότερο εμπνευστή κινουμένων σχεδίων Γουόλτ Ντίσνεϊ.
Μεταξύ του 1945 και του 1946, και μετά το «Fantasia», ο Νταλί εμπνεύστηκε αλλά και ζωγράφισε μια ολόκληρη ιστορία που με τη βοήθεια του Τζον Χέντς, συνεργάτη του Ντίσνεϊ, της δόθηκε η κίνηση προκειμένου να γίνει ένα πρωτότυπο, σουρεαλιστικών μεταβαλλόμενων εικόνων, κινούμενο σχέδιο.
Όμως μετά από 8 μήνες δουλειάς έμεινε ανολοκλήρωτο μέχρι που μετά από 58 χρόνια ήρθε η ώρα του να συνθέσουν όλα όλα υπήρχαν στα αρχεία της εταιρίας και να δει ο κόσμος το αποτέλεσμα της δουλειάς αυτής ολοκληρωμένης.
Το animation στηρίχθηκε στο σουρεαλιστικό μοτίβο του καλλιτέχνη καθαρά εμπνευσμένο από το έργο του Φρόυντ για το υποσυνείδητο και τη συμπερίληψη των κρυφών διπλών εικόνων.
Ο ίδιος ο Νταλί είχε πει: ”Η ψυχαγωγία αναδεικνύει την τέχνη, αφού οι δυνατότητές της είναι απεριόριστες”. Η πλοκή της ταινίας είχε περιγραφεί από τον Νταλί ως ”Μια μαγική απεικόνιση του προβλήματος της ζωής μέσα στο λαβύρινθο του χρόνου”. Ο Walt Disney είπε ότι ήταν ”μια απλή ιστορία για μια νεαρή κοπέλα που αναζητά την αληθινή αγάπη”.
