Μας μάθανε λάθος να αγαπάμε, λάθος και να χωρίζουμε.
Η οργή, ο θυμός δεν έχουν θέση σε δυο ανθρώπους που χωρίζουν αλλά έζησαν μαζί όμορφες στιγμές που γέμισαν την καρδιά τους αγάπη.
Εάν αγάπησες αληθινά δεν θυμώνεις. Αποχαιρετάς με ευγνωμοσύνη. Ο θυμός σημαίνει άρνηση. Θες να εξαφανίσεις κάτι που έζησες, συναισθήματα που βίωσες για να μην πονάς. Προσπαθείς να σβήσεις κάτι, που μόνο αν αφεθείς στο να το βιώσεις θα του αποδώσεις την τιμή που του ταιριάζει.
Η αγάπη μεταξύ δυο ανθρώπων έχει αξία. Αυτή η αγάπη πάντα παραμένει στις καρδιές τους ακόμα κι όταν η σχέση πάρει διαφορετική μορφή.
Ο θυμός σημαίνει ότι δυσκολεύεσαι να αποχωριστείς. Εμπλέκεσαι και εξαρτάσαι και η σχέση παραμένει με την ίδια μορφή μέσα σου να σε πονά και να σε εξουθενώνει. Φαντασιώνεσαι κάτι που δεν υπάρχει, που ζει μόνο στη φαντασίωσή σου. Έτσι όμως το τρέφεις με νοσηρό τρόπο, οπότε αναπόφευκτα θα καταβροχθιστείς από αυτό.
Ο άνθρωπος εξελίσσεται. Αυτή είναι η φύση μας. Και οι σχέσεις εξελίσσονται μαζί μας. Οι σχέσεις που αντέχουν στον χρόνο βοηθούν τους ανθρώπους να ωριμάζουν μαζί. Κάποιες σχέσεις κάνουν τον κύκλο τους, ολοκληρώνονται και τελειώνουν αλλά έχουν κι αυτές την ομορφιά τους. Η σκέψη ότι τις ζήσαμε μας γεμίζει με αγάπη. Προσθέτει στο νόημα της ζωής μας. Μας ακολουθεί ως πολύτιμο δώρο στις αναμνήσεις μας.
Ζούμε στο παρόν και απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή μας σε αυτό, όταν τακτοποιούμε όμορφα τις μνήμες μας στις αποσκευές μας. Με αυτές προχωράμε στο ταξίδι της ζωής μας. Δεν σβήνουμε κάτι, απλά το αγαπάμε με ένα διαφορετικό τρόπο. Κι όσο περισσότερο το αγαπάμε, τόσο περισσότερο ελευθερώνουμε τον εαυτό μας από την εξάρτησή μας μαζί του, γιατί το έχουμε μαζί μας να μας συντροφεύει σαν ανάμνηση παντοτινά.
Κείμενο: Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας
