Στον έρωτα ο Άλλος είναι ένας υπέροχος καθρέφτης.

Μετά διαπερνούμε με το χέρι μας την κάθετη επιφάνεια του υδράργυρου.
Μετά, πίσω από τον καθρέφτη αγγίζουμε τον εαυτό μας.
Μετά θρηνούμε.

Θρηνώντας τους έρωτές μας, στην ουσία θρηνούμε θραύσματα καθρεφτών.
Και αν παλεύουμε να τα μαζέψουμε, ενίοτε ματώνουμε.
Οι καθρέφτες είναι άφθονοι.
Το ίδιο και τα θρύψαλά τους.
__________
Από το ανέκδοτο βιβλίο του Πέτρου Θεοδώρου (Δεκέμβρης 2017) “…στους αιρετικούς της αγάπης: τα μάτια που με κοίταξαν”.
Η εικόνα από το έργο του Ars Moriendi.
__________
In eros the Other is a magnificent mirror. Then we push our hand through the shinning vertical surface. Then, we touch ourselves behind the mirror. Then we grieve. When we grieve our eros-loves we are actually grieving fragments of mirrors. And if we attempt to gather the fragments, we often bleed. The mirrors are endless. Their fragments are also endless.
_________
From Petros Theodorou’s unpublished yet book (English translation autumn of 2018): “…to the heretics of love: the eyes in which I was mirrored”. Image: from his work Ars Moriendi.

Κείμενο: Πέτρος Θεοδώρου από το ανέκδοτο (Δεκέμβρη 2017) βιβλίο του: “…στους αιρετικούς της αγάπης: τα μάτια που με κοίταξαν”)
Embodied interaction-PSPEmbodied interaction-PSP