Μια γυναίκα ανακαλύπτει πως είναι γυναίκα, όταν μια μητέρα επιβεβαιώσει την θηλυκή της υπόσταση και ένας πατέρας τη θαυμάσει με αγάπη.
Υιοθετεί την ταυτότητα του φύλου της και εναρμονίζεται μαζί της, όταν καθρεφτιστεί στα μάτια των γονιών της και διαπιστώσει ότι η γυναικεία της φύση είναι καλοδεχούμενη. Ένα παιδί μπορεί να δεχτεί το φύλο του, όταν οι γονείς του πιστέψουν σε αυτό και αισθανθούν περήφανοι με αυτό.
Μια γυναίκα έλεγε χαρακτηριστικά: “Η μητέρα μου δεν αναφερόταν ποτέ στο γεγονός ότι ήμουν όμορφη. Το εισέπραττα από το περιβάλλον μου, αλλά το ένιωθα ως ενοχή, γιατί εκείνη δεν το αποδεχόταν και μάλιστα φαινόταν να δυσκολεύεται με αυτό, για τους δικούς της λόγους φυσικά, που όμως εγώ ως παιδί δεν τους καταλάβαινα.”
Μια άλλη γυναίκα: «Ο πατέρας μου με αγαπούσε πολύ. Είχε εναποθέσει όμως σε μένα όλες του τις φιλοδοξίες, εκείνες που δεν πραγματοποίησε. Κάθε φορά που αρίστευα, ένιωθα τον ενθουσιασμό του και ενώ αυτό με βοηθούσε να προχωρήσω στη ζωή μου, η αγωνία του μήπως δεν διακριθώ, γιατί από την επιτυχία μου εξαρτιόταν η δική του επιθυμία, με έκανε να νιώθω ενοχή στην προοπτική της αποτυχίας. Η ζωή μου ήταν ένας αγώνας να πετύχω, ενώ η ευτυχία μού διέφευγε. Έμεινα μόνη να προσπαθώ να ικανοποιώ τον πατέρα μου και στην ουσία οι διακρίσεις μου ήταν δώρα για εκείνον, όχι για μένα. Δεν δεχόμουν την αδυναμία μου, όπως και τη δική του φυσικά. Με ήθελα παντοδύναμη, όπως ήθελα και εκείνον, αρνούμενη να τον αποχωριστώ, εξαρτημένη από εκείνον. Δεν παραδόθηκα στα συναισθήματά μου για έναν άντρα, δεν αφέθηκα στην αγάπη μου για να μην προδώσω το ρόλο της ηρωίδας που επέμενα να έχω. Οι σχέσεις που έκανα ήταν επιδερμικές και κρατούσαν τόσο όσο να μην κινδυνεύσει να εκτοπιστεί η θέση του πατέρα μου στην καρδιά μου»
Η ενοχή ακινητοποιεί και κάποιες φορές ακρωτηριάζει τη γυναικεία φύση. Η επαγγελματίας που την ενδιαφέρει μόνο η εξουσία, η μητέρα που παραδίδεται ολοκληρωτικά στο παιδί της, η γυναίκα που αδιαφορεί για το σώμα και τις επιθυμίες της, είναι γυναίκες που Υπάκουσαν σε μια ενοχή.
Η μητέρα που σκέφτεται ότι γυναίκα σημαίνει οδύνες γεννά μια κόρη που η ζωή της περνά μέσα από τον οδύνη. Καμιά φορά αναρωτιέται γιατί έλκει τον πόνο και φαίνεται εξαρτημένη από αυτόν, αλλά παραμένει εγκλωβισμένη, έρμαιη των στερεοτύπων της μητέρας της. Ίσως σε αυτό το φαύλο κύκλο αναζήτησης της οδύνης- ηδονής ανακαλύψει κάποια στιγμή τη δική της διέξοδο και απελευθερωθεί.
“Τι σημαίνει θηλυκότητα;” αναρωτιέται μια άλλη γυναίκα. “Μήπως είναι μια παγίδα φτιαγμένη από τους άνδρες που εξυπηρετεί την παράδοση μας σε αυτούς;” Η γυναίκα που παραδίδει την επιθυμία της σ’ έναν άντρα γνωρίζει πως μπορεί να επιστραφεί σε αυτήν ολοκληρωμένη. Η γυναίκα που φοβάται, θεωρεί την επιθυμία της τόσο εύθραυστη, που φαντάζεται πώς, αν την παραδώσει κάπου, θα την χάσει. Δεν την έχει αναγνωρίσει ως δικαίωμα της, για αυτό και δεν επιτρέπει την πρόσβαση της σε αυτήν ή όταν το κάνει, το κάνει είτε στερητικά είτε εγκαταλείπεται με πάθος σε αυτήν, όχι για να μοιραστεί συναισθήματα, αλλά για να επιβεβαιώσει κάποιος τη θηλυκή της υπόσταση, ώστε να αποδεχτεί και εκείνη το δικαίωμά της σε αυτήν.
Μια άλλη γυναίκα λέει χαρακτηριστικά: “Έχω το μυαλό ενός άντρα. Είμαι έξυπνη και ανεξάρτητη, είμαι ο άντρας της ζωής μου.” Ένα άντρας ελέγχει. Το μυαλό ενός άντρα στο σώμα μιας γυναίκας ελέγχει την επιθυμία της και δεν παραδίδεται σε αυτήν. Έτσι, δεν εξαρτάται από την επιθυμία της. Και δεν δεσμεύεται. Με αυτόν τον τρόπο όμως η μοναχικότητα δεν είναι επιλογή. Είναι οχυρό στο φόβο και άμυνα στον πόνο. Εκείνο που φοβάται είναι η υπέρβαση, η ιδέα πως θα δώσει την άδεια σε κάτι που της έχει απαγορευτεί. Εκείνο που την πονά είναι ότι πρέπει να το κατακτήσει μόνη της.
Το ταξίδι μια γυναίκας είναι η αγάπη για τη θηλυκότητά της, η εναρμόνιση με τη σεξουαλικότητά της, το ενδιαφέρον για το σώμα της, για τις επιθυμίες της, η αποδοχή της θηλυκής της φύσης ως γοητευτική και τόσο συναρπαστική. Αυτό το ταξίδι είναι γοητευτικό, γιατί παρόλο που κάποιες φορές εμπεριέχει οδύνες, αυτές οι ωδίνες είναι της δικής της γέννησης.
Αγγελική Μπολουδάκη – Ειδικός Ψυχικής Υγείας
Thessaloniki Arts and Culture
