Μία έκθεση φωτογραφίας στην TOSS Gallery που σας προτρέπουμε να επισκεφτείτε!

Εγκαίνια : 15 Φεβρουαρίου 2014 – 20:30
TOSS Gallery [ la doze ]
Βηλαρά 1 & Συγγρού (περιοχή Βαλαωρίτου)
Διάρκεια : 15 Φεβρουαρίου 2014 – 5 Μαρτίου 2014
Η έκθεση θα είναι ανοιχτή για το κοινό καθημερινά από τις 20:00 και μετά, έως αργά το βράδυ.
Υποστήριξη: Ι.Κογχυλάκης Α.Ε. [ Φωτογραφικά-Βίντεο ]

Η φωτογράφηση πραγματοποιήθηκε στα χωριά του νομού Δράμας Μοναστηράκι, Ξηροπόταμος, Πετρούσα, Πύργοι, Καλή Βρύση και στην Νικήσιανη του νομού Καβάλας.

Χρησιμοποιήθηκαν, κατά περίπτωση, φυσικά σκηνικά εντάσοντας τους φωτογραφιζόμενους στο οικείο περιβάλλον.

Στις υπόλοιπες φωτογραφίες ο τεχνητός φωτισμός και σκηνικό λειτουργεί ως προβολέας θέτοντας σε πρώτο πλάνο τον άνθρωπο που κρύβεται πίσω από την μεταμφίεση.Η αφαίρεση της μάσκας εκπλήσσει τον θεατή και γεφυρώνει με απρόβλεπτο τρόπο τον άνθρωπο με τον εκάστοτε ρόλο.

Η συγκεκριμένη φωτογράφηση που πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο των δρωμένων εμπλέκει καταγραφικά στοιχεία με την προσωπική ματιά του φωτογράφου.

Ευχαριστώ πολύ τους ανθρώπους των πολιτιστικών συλλόγων που συνέβαλαν τα μέγιστα να πραγματοποιηθεί η φωτογράφηση καθώς επίσης και τον Θεολόγο Βαβδινούδη για την πολύτιμη βοήθεια του κατά τη διάρκεια των φωτογραφήσεων.

Το τριήμερο, 6-7-8 Ιανουαρίου δονείται η περιοχή από την κωδωνοφορία και από άλλα στοιχεία αποτρεπτικά του κακού, όπως δέρματα ζώων στα πρόσωπα (μάσκες),κουδούνια στη μέση, προσωπίδες, στάχτες . Έτσι, οι κάτοικοι των χωριών γιορτάζουν τα διονυσιακά δρώμενα από τα πανάρχαια χρόνια μέχρι και τις μέρες μας. Όπως αναφέρουν συμβολικά υμνούν την ευετηρία, την καλοχρονία που πατά σε δυο πυλώνες την ευγονία και την ευκαρπία.

ΝΙΚΟΣ ΒΑΒΔΙΝΟΥΔΗΣ [ STUDIO VD ]
Εργάζεται ως φωτογράφος στην Θεσσαλονίκη από το 1992.Εξειδικεύεται στην αρχιτεκτονική φωτογραφία, στο πορτραίτο και στην φωτογραφία τροφίμων.Συνεργάζεται με μουσεία,κατασκευαστικές και εκδοτικές εταιρίες, αρχιτεκτονικά γραφεία,βιομηχανίες και ξενοδοχεία.

Μαθήτευσε στο studio Αθυρίδη και από το 1999 διατηρεί το www.studiovd.gr με τον Χρήστο Δημητρίου
Εργα του έχουν βραβευθεί σε φωτογραφικούς διαγωνισμούς

Συνεργάζεται με τα φωτογραφικά πρακτορεία istockphoto.com και shutterstock.com

Έχει πάρει μέρος σε ατομικές και ομαδικές εκθέσεις φωτογραφικού έργου :
“Η πόλη σε άσπρο μαύρο”,Hionidis mankind, Δεκέμβριος 2010 Θεσσαλονίκη
‘Street life’ ,Πολιτιστικός Δημοτικός Πολυχώρος Ιωαννίνων – Παλιά Σφαγεία.
Ιωάννινα. 19-29 Μαΐου 2011 [ Photometria Photo Festival ]
‘Steet life’ ,The Art Foundation [taf]. Μοναστηράκι, Αθήνα. 2-12 Ιουνίου 2011
“Η Θεσσαλονίκη όπως είναι”,TOSS Gallery, Σεπτέμβριος 2011 Θεσσαλονίκη
“Vogue`s fashion night out” ,Punto Es, Οκτώβριος 2011 Θεσσαλονίκη
“Land.escapes” ,Punto Es, Δεκέμβριος 2011 Θεσσαλονίκη
“Land.escapes” ,hotel marelia [ Χαλκιδική ],Μάιος 2012
“Land.escapes” ,ZEIDOROS Gallery,Αυγουστος 2012 Κύθηρα
Λέσχη Πολιτισμού Φλώρινας,Δεκέμβριος 2012

PORTRAITS -‘ Alexander rock opera’ [ ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ – ΚΤΙΡΙΟ Μ2 ] Μάρτιος 2013

ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΥΔΟΥΝΙΟΥ

Έως την 9η χιλιετία π.Χ. τα ανθρώπινα πατήματα ήταν του κυνηγού τροφοσυλλέκτη που γύριζε τη γη για να βρει τροφή· από τότε εμφανίζονται και τα πατήματα του καλλιεργητή που κάνει τη γη να γυρίζει γι αυτόν σε πρωτόγνωρους, παραγωγικούς κύκλους.

Με την ανακάλυψη της γεωργίας, η αμέτρητη έκταση, το χάος, γίνεται χωράφι, χώρος μετρημένος, ενώ η αδιάφορη εναλλαγή θερμών και ψυχρών περιόδων γίνεται πέρασμα από τον ένα παραγωγικό κύκλο στον άλλο, χρόνος μετρημένος.Οι γεωργοκτηνοτροφικές κοινότητες βίωναν τα περάσματα από τον έναν παραγωγικό κύκλο στον άλλο με την εξαιρετική ένταση που τροφοδοτούσε το δίπολο του φόβου και της ελπίδας. Φόβος απέναντι στο απρόβλεπτο και το ευμετάβλητο της κλιματικής συνθήκης που μπορούσε να απειλήσει τη σοδειά, άρα την επιβίωση της κοινότητας.

Ελπίδα για καλή συγκομιδή και υγιή αναπαραγωγή ανθρώπων και ζώων. Αυτά τα κοινά και διάχυτα στις κοινότητές τους ισχυρά αισθήματα ώθησαν τους γεωργούς και τους κτηνοτρόφους να επινοήσουν διαβατήριες τελετές, ιεροπραξίες ευγονικού και ευετηρικού-καλοχρονιάτικου-χαρακτήρα, κυρίως μιμητικές παραστάσεις των γεωργικών εργασιών, και να τις πυκνώσουν κατά το κρίσιμο πέρασμα από τον χειμώνα (εποχή εμφανούς νέκρωσης της φύσης), στην άνοιξη (εποχή αρχόμενης αναβλάστησης).

Με τις τελετές, τα δρώμενα όπως ονομάζονται, επικαλούνταν μυστηριακές, υπέρτερες των φυσικών δυνάμεων δυνάμεις, για να τις εξευμενίσουν, ώστε να ευεργετήσουν την κοινότητα: ευεργεσία σημαίνει ανανέωση της εμπιστοσύνης στη δύναμη της κοινότητας, στον συλλογικό της εαυτό, στην αλληλεγγύη ανάμεσα στα μέλη της.

Η περιοχή μας, εδώ στη Θεσσαλονίκη, πάνω στον διάδρομο Θερμαϊκός-Αξιός-Μοράβας-κοιλάδα της Ουγγαρίας που διέτρεξε ο πολιτισμός των καλλιεργητών μεταδίδοντας, γύρω στην 7η χιλιετία π.Χ., τη γεωργία από το Αιγαίο στις ολιγομελείς κοινωνίες των κυνηγών της Μεσευρώπης, υπήρξε κεντροβαρική στην ανάπτυξη του νέου γεωργοκτηνοτροφικού πολιτισμού και των ιεροπραξιών του. Άλλοι τρεις διάδρομοι, δυτικά της ελληνικής χερσονήσου, διαπερνούν το ορεινό εμπόδιο των Άλπεων επιτρέποντας τη μετάδοση της γεωργίας έως την 5η χιλιετία π.Χ., από τη βόρεια ακτογραμμή της Μεσογείου στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη: το πέρασμα του Μπρέννερο στη Βόρεια Ιταλία, ο Ροδανός ποταμός πλάϊ στη Μασσαλία, η περιοχή Καρκασσόν δίπλα στα Πυρηναία.

Περιοχές επίσης κεντροβαρικές σε ομοιόθετες ιεροπραξίες, δρώμενα γονιμικά, κωδωνοφορίες εκκωφαντικές και αποτροπαϊκές για τη συντριβή των ενάντιων στην επιβίωση των κοινοτήτων δαιμόνων και τον εξευμενισμό των φιλίων δυνάμεων.

Δρώμενα που θα φιλοξενήσουμε στην πόλη μας, «εκτός τόπου και χρόνου», ως προς τη γεωγραφία και τη συμβατική χρονομέτρηση, εντός όμως της εποποιίας της κοινής γεωργοκτηνοτροφικής μας κληρονομιάς, της πιο πλατιάς, της πιο γενναιόδωρης αναγωγής του σημερινού μας πολιτισμού: Η γεωργία υπήρξε «μαθητεία αρετής και θάρρους» και είμαστε οι σημερινοί άνθρωποι παιδιά εκείνης της εποποιίας που χάραξε πάνω στη γη η γεωργοκτηνοτροφική κοινωνία καθιστώντας οικουμένη την πριν «ανώνυμη, ανυπόστατη, ερημωμένη» γη.

Αν ο προνεωτερικός άνθρωπος επινόησε τα εκκωφαντικά στην κλίμακα της κοινότητάς του κουδούνια για να εξορκίσει το κακό, και φαίνεται πως τα κατάφερε καλά, τί διαστάσεων κουδούνια να περιμένουμε από τον νεωτερικό άνθρωπο που σε δυόμισι μόλις αιώνες κατάφερε να απειλήσει τον πλανήτη;Ίσως μια κωδωνοφορία συμπαντικής κλίμακας!

Λίγα λόγια για την ανάγκη εμπλοκής των φωτογράφων στην αναδημιουργία των παραδοσιακών δρώμενων.

Μία έκθεση στο μεταίχμιο της δημιουργίας, στο μεταίχμιο της συνεργασίας του παλαιού με το καινούργιο, στο μεταίχμιο της εναλλαγής, με βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες επιδιώξεις.Η νεώτερη των εικαστικών τεχνών (η φωτογραφία) με θεματογραφία κάποια από τα παλαιότερα έθιμα της Ελληνικής υπαίθρου, τόσο ίδια, και τόσο διαφορετικά μεταξύ τους.

Η σημερινή φωτογραφική δημιουργία σε συνομιλία με το πολιτιστικό ένστικτο του Έλληνα, οι σύγχρονες δημιουργικές αξίες σε διάλογο με την μέθεξη της συν- μετοχής στην ανα-βίωση.Οι φωτογράφοι ενώνουν τις δυνάμεις τους με τις ανά την επικράτεια τοπικές πρωτοβουλίες διαφυγής ή εμπλουτισμού του λεξιλογίου έκφρασης, κοινωνικής ενσωμάτωσης και διερεύνησης του εγώ. Η έκθεση που δημιουργείται έχει κεντρικούς ήρωες, αυτούς που ενδιαφέρονται και εργάζονται ακατάπαυστα για να περισυλλέξουν τα σκόρπια κομμάτια της παλαιάς και της νέας πολιτιστικής μας παράδοσης ή κληρονομιάς.

Οι φωτογράφοι, με μία παραδοσιακή τεχνική/αποστολή του μέσου (αυτή της αδιαμεσολάβητης καταγραφής των όσων συμβαίνουν γύρω τους) με τη συμμετοχή τους στα δρώμενα, εμπλουτίζουν τα εκφραστικά τους μέσα προς νέες (ή μήπως ξεχασμένες;) πολιτιστικές κατευθύνσεις και δημιουργικές ενατενίσεις.

Η μακροχρόνια εμπλοκή των φωτογράφων με κάτι έξω από τις σύγχρονες αισθητικές πρακτικές της σημερινής τέχνης, είναι προφανές πως σε βάθος χρόνου, αποδίδει προς δύο κατευθύνσεις. Όχι μόνο με τον εμπλουτισμό της σημερινής θεματολογίας τους (δυνατότητες) αλλά και προς μία πιο πολύμορφη σύμμειξη/ανάπτυξη των τεχνών (αναδημιουργία).

Μέσω του δημιουργικού παντρέματος της φωτογραφίας με τα δρώμενα της δικής μας παράδοσης (που παραδοσιακά δεν την περιλαμβάνουν) ίσως λειτουργήσει μία άλλου τύπου ανάπτυξη και σε βάθος διάνθηση των παραδοσιακών πρακτικών και αξιών. Έχουμε ανάγκη μια νέα έμπνευση για μετεξέλιξη και των δύο πόλων αυτής της συνεργασίας, για μία αξιοποίηση των δημιουργημάτων του λαού, δίχως λαϊκισμούς,Βασίλης Καρκατσέλης Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Φωτογραφικού Κέντρου Θεσσαλονίκης