Μαρία Βασιλική Κενανίδου κι ούτε ξέρει γιατί έχει δύο ονόματα…
Μεγάλωσε κάνοντας όνειρα για μακρινά, μαγικά, φωτεινά ταξίδια.
Με σκανταλιές, αναζητούσε τον χαμένο της χρόνο, με την ίδια αίσθηση απώλειας, από παιδί.
Ακόμη ταξιδεύει με κλειστά μάτια, εκεί που χτυπούν οι αχτίδες του ήλιου και πλάθει μαγικές εικόνες από αγαπημένες μουσικές, μυρωδιές, μνήμες, πρόσωπα και χρώματα.
Λατρεύει τα ζουμερά φρούτα, την κούπα-κουβά καφέ που πίνει κάθε πρωί, τη σοκολάτα βιενουά με λίγο ρούμι το απόγευμα και για βράδυ το μαρτίνι μπιάνκο με αγαπημένη παρέα και απαγορευμένα πατατάκια.
Απεχθάνεται την κριτική και ιδιαίτερα την κατακριτική προς όλους και όλα, αρκετά τις άσκησε στο πεδίο της τέχνης τόσα χρόνια…
Όλες τις εποχές των χρόνων που πέρασε ζούσε με ένταση τις εναλλαγές με την πολύτιμη συντροφιά φίλων και βιβλίων. Πρέπει να σημειωθεί με έμφαση, πως το καλοκαίρι ζωντανεύει με βουτιές στα βιβλία της και στον μεγάλο της έρωτα, την θάλασσα.
Ψυχοθεραπεία : με Κώστα Γεμενετζή και φίλους
Ζώδιο: ποτέ δεν ασχολήθηκε με τόσο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες της συγκρότησης του είναι της…