Agora: Από τη Δημοκρατία στις Αγορές,  κριτική

Agora: Από τη Δημοκρατία στις Αγορές, κριτική

Σκηνοθεσία: Γιώργος Αυγερόπουλος
Κριτική: Παρασκευή Γιουβανάκη, Βαθμολογία 4/5

Η Αγορά ήταν μια κεντρική περιοχή στην Αρχαία Ελλάδα των πόλεων-κρατών. Ήταν ένας τόπος συγκέντρωσης, μια συνάθροιση ενεργών πολιτών, καθώς και το κέντρο της πόλης για την πολιτική, οικονομική, αθλητική, καλλιτεχνική και πνευματική ζωή. Ήταν η καρδιά της δημοκρατίας. Στη σύγχρονη Ελλάδα η λέξη Αγορά έχει χάσει την αρχική της έννοια και έχει έρθει για να υποδηλώσει μόνο τον τόπο και την πράξη των εμπορικών συναλλαγών. Είναι μια κυρίαρχη λέξη στην πραγματικότητα που βιώνουν σήμερα οι Έλληνες, καθώς η χώρα περνά μια οικονομική δίνη που καταβροχθίζει ανθρώπινες ζωές στην πορεία της.
Ο διεθνώς καταξιωμένος ντοκιμαντερίστας και δημιουργός του πολυβραβευμένου «Εξάντα» και «Το Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας» Γιώργος Αυγερόπουλος, παίρνει και πάλι την κάμερα στα χέρια και αυτή τη φορά καταγράφει τη δημιουργία ενός λοιμού που μαστίζει τα τελευταία 4 χρόνια τη χώρα μας. Φυσικά ο λόγος γίνεται για την αρχικά οικονομική κρίση, που δεν άργησε να μετατραπεί και σε ανθρωπιστική κρίση. Για δύο ώρες, ένας τεράστιος όγκος υλικού με σημαντικές και ανατριχιαστικές πληροφορίες κατακλύζουν τα μάτια μας.
2009- 2010- 2011-2012 είναι οι χρονιές που καταγράφονται. Τα γεγονότα που σηματοδοτούν την εξέλιξη της κρίσης μέσα σε αυτά τα χρόνια, καταγράφονται κυρίως με ευθύγραμμη αφήγηση. Από τα πρωταρχικά επίπεδα (“Λεφτά υπάρχουν”), στη σταδιακή άνοδο της ακροδεξιάς, στο βίαιο κλείσιμο της Ερτ (παρακολουθούμε αυτούσια κομμάτια από το «Το Χαμένο Σήμα της Δημοκρατίας»), και σιγά σιγά με μια μονταζιακή μπάρα φτάνουμε -ή μάλλον μεταφερόμαστε, κοντά στο σήμερα. Μέσα στο καλογυρισμένο υλικό περιλαμβάνονται και ομιλίες Ελλήνων υπουργών, οικονομολόγων και επιχειρηματιών αλλά και Ευρωπαίων αξιωματούχων στους οποίους ο σκηνοθέτης απευθύνει τον λόγο αναζητώντας απαντήσεις. Στην κάμερά του παράλληλα πρωταγωνιστούν και κομμάτια του λαού που αντιδρά στο δρόμο με ειρηνικές πορείες και συγκεντρώσεις, με τους “Αγανακτισμένους”. Αυτό που κάνει το “Αγορά” ακόμη πιο βαθύ και ανθρώπινο είναι το γεγονός ότι ο σκηνοθέτης επιλέγει έναν μικρό αριθμό προσωπικοτήτων μέσα από τον απλό ελληνικό και μη λαό (όπως η περίπτωση ενός πρόσφυγα από το Σουδάν) και τους παρακολουθεί σε βάθος χρόνου. Δεν διστάζουν να μαρτυρήσουν μπροστά στην κάμερα το αντίκτυπο που είχε στην καθημερινότητά τους η κρίση και να διηγηθούν την πορεία της ζωής τους μέσα σε αυτά τα χρόνια. Οι μαρτυρίες τους, συγκλονιστικές.
Ένα από τα κυριότερα στοιχεία είναι πως οι πολιτικοκοινωνικές διαπιστώσεις διατυπώνονται με σαφήνεια. Βαθιά συγκινητικό και ανθρώπινο, ευθύ στο λόγο του και άκρως ενημερωτικό, το έργο του Γιώργου Αυγερόπουλου καταφέρνει να κάνει τον θεατή να δει τη ζωή του μέσα σε αυτό. Κάθε συνειδητοποιημένος πολίτης οφείλει να το παρακολουθήσει.
Y.Γ. “Στόχος μου είναι να δώσω φωνή στους ανθρώπους που δεν μπορούν να ακουστούν.” Γ. Αυγερόπουλος.
Παρασκευή Γιουβανάκη

Διαβάστε επίσης

Close