Οι καλοκαιρινές διακοπές που μας πρόσφεραν ηρεμία και ξεκούραση, τελείωσαν.

Μπαίνουμε στους καθημερινούς μας ρυθμούς με πέντε βιβλία τα οποία θα μας κρατήσουν σε εγρήγορση με την πλοκή και το μυστήριο τους.

1. “Κατ’εξακολούθηση”, Πέτρος Μαρκάρης, Εκδόσεις Πατάκη

Ο Πέτρος Μάρκαρης διάνοιξε αποφασιστικά την αστυνομική γραφή στην εποπτεία της λογοτεχνίας, της πολιτικής και της ιστορίας. Ο Χαρίτος, ο πληρεξούσιος του αρμενορωμιού συγγραφέα, δεν είναι μόνο ένας δαιμόνιος ανατόμος της περιρρέουσας βίας, αλλά κι ένας ιδιότυπος θυμόσοφος, περιπατητής και ευζωϊστής.

Στο ανά χείρας βιβλίο, ο Μάρκαρης φυλλομετρά τις πίσω σελίδες της ζωής του, περνώντας το σελιδοδείκτη σε σπαρταριστές ενθυμήσεις, σε χαρακτηριστικές συνεργασίες (Θόδωρος Αγγελόπουλος), σε διαρκείς αναγνωστικές μαθητείες (Γκαίτε, Μπρεχτ), αλλά και στα αλλεπάλληλα μεταφραστικά ταξίδια των βιβλίων του ανά τον κόσμο.

Ένας “κατ’ εξακολούθηση” άνθρωπος της γραφής, του θεάτρου και του κινηματογράφου διασταυρώνει μοναδικά την εξομολόγηση με την περιπλάνηση, την ειρωνεία με την κριτική, τον κοσμοπολιτισμό με την ιθαγένεια.

“Όταν εγώ, μαθητής λυκείου τότε, διέσχιζα τη Μεγάλη Οδό του Πέρα από το Τούνελ, το μικρό μετρό των τριών λεπτών, που ένωνε το Πέρα με το Γαλατά, προς το Ταξίμ, την κεντρική τότε πλατεία της Πόλης, άκουγα στο πέρασμα μου έξι γλώσσες ταυτόχρονα: τούρκικα, ελληνικά, αρμένικα, σεφαραδίτικα εβραϊκά, ιταλικά και γαλλικά.

Στα αυτιά μου ηχούσε καθημερινά μια πανδαισία γλωσσών. Εμείς βλέπαμε, και εξακολουθούμε να βλέπουμε, την Πόλη και την Αλεξάνδρεια ως δύο από τα μεγάλα κέντρα του ελληνισμού- οι δύο πόλεις ήταν, ωστόσο, δύο κέντρα του κοσμοπολιτισμού που θα τα ζήλευαν πολλές μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις την ίδια εποχή.”

Ο Πέτρος Μάρκαρης γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη το 1937. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1965 με το θεατρικό έργο “Η ιστορία του Αλή Ρέτζο”. Δραματουργός, μεταφραστής, μελετητής του έργου του Μπέρτολτ Μπρεχτ και σεναριογράφος του Θόδωρου Αγγελόπουλου.

Εκτός από τέσσερα θεατρικά έργα, έχει γράψει δύο αστυνομικά μυθιστορήματα, το “Νυχτερινό δελτίο” (1995) και το “Άμυνα ζώνης” (1998) [σ.σ.: ακολούθησαν τα μυθιστορήματα “Ο Τσε αυτοκτόνησε” (2003), “Βασικός μέτοχος” (2006), “Παλιά, πολύ παλιά” (2008), “Ληξιπρόθεσμα δάνεια” (2010), “Περαίωση” (2011), με τη μεσολάβηση της συλλογής διηγημάτων “Αθήνα, πρωτεύουσα των Βαλκανίων” (2004)].

Στα μυθιστορήματά του κεντρικός ήρωας είναι ο αστυνόμος Κώστας Χαρίτος, ένας συντηρητικός ως προς τις ιδέες και τις συνήθειες πενηντάρης, που έχει ως χόμπι την ανάγνωση λεξικών.

2. ” Έγκλημα στο Κολωνάκι”, Γιάννης Μαρής, εκδόσεις Ατλαντίς

Ολα ξεκινούν με το τηλεφώνημα που παίρνει ο ζωγράφος Καρνέζης από έναν φίλο του, τον χρηματιστή Φλωρά.

Όταν η καμαριέρα του βρίσκει τον ζωγράφο νεκρό στο διαμέρισμά του στην οδό Σκουφά του έχουν σπάσει το κεφάλι με μικρό χάλκινο άγαλμα του Ερμή του Πραξιτέλη, η καλή αθηναϊκή κοινωνία αναστατώνεται και οι υποψίες πέφτουν πάνω στον χρηματιστή. Όλα δείχνουν ότι πρόκειται για έγκλημα τιμής, ένα συνηθισμένο έγκλημα πάθους, φαινόμενο πολύ συνηθισμένο στην Αθήνα του 50.

Η αστυνομία έχοντας στα χέρια της τον βασικό ύποπτο δεν θέλει να προχωρήσει σε περαιτέρω έρευνες για την ανακάλυψη του δολοφόνου, κάτι που αναγκάζεται να κάνει ένας ιδιώτης, ο γιος του προφυλακισμένου, συνεπικουρούμενος από μια νεαρή γυναίκα.

Με τον Μπέκα να μπαίνει δυναμικά στο παιχνίδι, μαζί με τον φίλο του, τον δημοσιογράφο Μακρή το alter ego του συγγραφέα, η υπόθεση ξεκαθαρίζει αποδεικνύοντας ότι παρά τις αρχικές ενδείξεις το έγκλημα δεν είχε κίνητρο το πάθος αλλά το συμφέρον.

Ο Γιάννης Μαρής γεννήθηκε το 1916 στην Σκόπελο (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Γιάννη Τσιριμώκου). Γιος δικαστικού, καταγόταν από γνωστή οικογένεια της Φθιώτιδας με παράδοση στο χώρο της πολιτικής. Μεγάλωσε στη Λαμία. Αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε στην Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος.

Από το 1945 ασχολήθηκε επαγγελματικά με τη δημοσιογραφία. Το 1950, μετά τις αποκαλύψεις της εφημερίδας για το στρατόπεδο της Μακρονήσου, δικάστηκε και κλείστηκε στις φυλακές των Βούρλων στη Δραπετσώνα. Στο χώρο της λογοτεχνίας πρωτοεμφανίστηκε το 1953 με το μυθιστόρημα “Έγκλημα στο Κολωνάκι”, που δημοσιεύτηκε σε συνέχειες στο περιοδικό “Οικογένεια”.

Η επιτυχία του μυθιστορήματος, που εκδόθηκε σε βιβλίο από τις εκδόσεις “Ατλαντίς”, τον ώθησε να συνεχίσει το γράψιμο και έτσι, στο περιθώριο της δημοσιογραφικής δουλειάς του, κατάφερε να γράψει περίπου πενήντα αστυνομικά αφηγήματα, είκοσι σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση και δύο θεατρικά έργα.

3. “Εξαφάνιση Ελληνίδας αοιδού”, Φρεντ Βαργκάς, εκδόσεις Libro

Πώς γίνεται και ξάφνου, μες στη νύχτα, φυτρώνει σ’ έναν κήπο μια οξιά, δίχως κανείς να την φυτέψει; Κι όμως. Στο σπίτι της αοιδού Σοφίας Συμεωνίδη, γίνεται. Κι εκείνη χάνει τον ύπνο της. Κι ύστερα εξαφανίζεται. Κανείς δεν την αναζητά, ούτε κι ο ίδιος της ο άνδρας.

Τέσσερις γείτονές της, ιδιόρρυθμοι εργένηδες, ξεσκεπάζουν αποτρόπαια εγκλήματα κι ανακαλύπτουν τις ρίζες της οξιάς, βυθισμένες για δεκαπέντε χρόνια στο μίσος και τον φθόνο…

Ποιότητα γραφής και χιούμορ απ’ την αρχαιολόγο συγγραφέα του “Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν”, που τόσο υμνήθηκε από τον Τύπο, και του “Ο άνθρωπος με τους μπλε κύκλους”, που τιμήθηκε με το βραβείο του Φεστιβάλ Saint-Nazaire το 1992.

Η Φρεντ Βαργκάς (λογοτεχνικό ψευδώνυμο της αρχαιολόγου Frederique Audoin-Rouzeau) γεννήθηκε το 1957 στο Παρίσι. Στο λογοτεχνικό της όνομα κράτησε το βαπτιστικό της Φρεντερίκ, αλλά ως επίθετο πήρε αυτό του χαρακτήρα που υποδύθηκε η Άβα Γκάρντνερ στην κινηματογραφική ταινία “Η ξυπόλυτη κόμησσα”.

Μετά την επιτυχία των πρώτων βιβλίων της, τη δεκαετία του ’90, το άστρο της ανεβαίνει συνεχώς στο στερέωμα της αστυνομικής λογοτεχνίας. Σύμφωνα με τις σπουδές της, είναι αρχαιολόγος και ιστορικός ειδικευμένη στον Μεσαίωνα.

Οι σπουδές της ωστόσο βάρυναν και στις υποθέσεις ορισμένων βιβλίων της. Έτσι στις μυθιστορηματικές προσωπικότητες που δημιούργησε η φαντασία της περιλαμβάνονται: ένας ιστορικός με ειδίκευση στην προϊστορία, ένας μεσαιωνολόγος κι ένας ειδικός στον Α΄ παγκόσμιο πόλεμο (του 1914-1918). Το έργο της τιμήθηκε επανειλημμένα.

4. “Αζαζέλ”, Μπόρις Ακούνιν, εκδόσεις Σύγχρονοι Ορίζοντες

Στο “Αζαζέλ”, ο Ακουνίν μας συστήνει στον νεαρό ντέτεκτιβ Εράστ Φαντορίν, ο οποίος αναλαμβάνει τη διαλέυκανση μίας μυστηριώδους αυτοκτονίας ενός γόνου ευγενούς οικογενείας της Μόσχας του 19ου αιώνα.

Τα στοιχεία θα τον οδηγήσουν στο Λονδίνο και την Αγία Πετρούπολη, ενώ η υπόθεση του επιφυλάσσει γνωριμίες με γυναίκες γοητευτικές και μοιραίες, με τυχοδιώκτες καιροσκόπους, με κατασκόπους, με προδότες και με στυγνούς δολοφόνους.

Ο άπειρος Φαντορίν, αρχικά δειλός κι αμήχανος, ξεσκεπάζει με μεθοδικότητα μία παγκόσμια συνωμοσία, ενώ στις γραμμές του βιβλίου παρελαύνουν τα πάρκα και τα ανάκτορα της τσαρικής Μόσχας, τα τραίνα που διασχίζουν την πελώρια Ευρώπη, οι σκοτεινές προκυμαίες του Τάμεση, η αυτοκρατορική γραφειοκρατία της Αγίας Πετρούπολης.

Η σειρά βιβλίων με ήρωα τον νεαρό ντέτεκτιβ Εράστ Φαντορίν απολαμβάνει ρεκόρ πωλήσεων στην ανατολική Ευρώπη, ξεπερνώντας την επιτυχία του “Χάρυ Πόττερ”, του “Άρχοντα των Δαχτυλιδιών”, ή, ακόμα, και του “50 Αποχρώσεις του Γκρι”, ενώ κάθε νέα κυκλοφορία μίας περιπέτειας του Φαντορίν στέλνει εκατομμύρια αναγνώστες να περιμένουν σε ουρές για ώρες έξω από βιβλιοπωλεία της Μόσχας.

Ο Μπόρις Ακούνιν, ψευδώνυμο του συγγραφέα Γκριγκόρι Τσκαρτισβίλι, γεννήθηκε το 1956 στη Γεωργία από πατέρα Γεωργιανό και Ρωσίδα μητέρα, αλλά μεγάλωσε στη Μόσχα όπου και σπούδασε ανατολικές γλώσσες. Αν και το φιλολογικό του όνομα θυμίζει τον Ρώσο αναρχικό Μπακούνιν, αιώνιο αντίπαλο του Καρλ Μαρξ, όπως διασαφηνίζει ο ίδιος, είναι απλώς δάνειο της ιαπωνικής λέξης ακούνιν, που σημαίνει τον κακό, τον μοχθηρό, τον λωποδύτη.

5. “Το Κάλεσμα του Κούκου”, Ρόμπερτ Γκαλμπρέιθ, εκδόσεις Ψυχογιός

Το «Κάλεσμα του Κούκου» είναι το νέο μυθιστόρημα της Τζόαν Ρόουλινγκ, αστυνομικό αυτή τη φορά, γραμμένο με το ψευδώνυμο Ρόμπερτ Γκάλμπρεϊθ. Σε αυτό το βιβλίο η Ρόουλινγκ παρουσιάζει τις πολύ καλές δυνατότητές της και ως αστυνομική συγγραφέας.

To “Το Κάλεσμα του Κούκου” κυκλοφόρησε τον Απρίλιο του 2013 από τον εκδοτκό οίκο Little, Brown & Company, ενώ κυκλοφορεί ήδη στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

Η παραφιλολογία είναι λίγο-πολύ γνωστή: Η Ρόουλινγκ υπέγραψε το βιβλίο με το ψευδώνυμο Ρόμπερτ Γκάλμπρεϊθ, το βιβλίο πουλούσε από συμπαθητικά έως καθόλου, η αληθινή ταυτότητα της συγγραφέως διέρρευσε από τη σύζυγο ενός εκ των δικηγόρων του εκδοτικού οίκου, η Ρόουλινγκ ζήτησε τεράστια αποζημίωση, και έκτοτε βέβαια οι πωλήσεις του βιβλίου εκτοξεύτηκαν.

Το βιβλίο είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα αστυνομικής λογοτεχνίας που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τις κλασικές ιστορίες εγκλημάτων. ‘Ηδη από την πρώτη κιόλας σελίδα ο αναγνώστης νομίζει πως ξεκινά μια από τις ιστορίες του Ντάσιελ Χάμετ ή του Ρέυμοντ Τσάντλερ και το κλίμα παραμένει ίδιο ως το πραγματικά ανατρεπτικό τέλος.

Αν και η συγγραφέας χρησιμοποιεί ορισμένα κλισέ αστυνομικών ιστοριών (καταθλιπτικός ντετέκτιβ, φιλότιμη γραμματέας, κλπ.) ωστόσο καταφέρνει να τα ταιριάξει πολύ καλά στην ιστορία.

Με θαυμαστή συγγραφική αυτοπεποίθηση, ακολουθεί κατά γράμμα τα βήματα παλιότερων Βρετανών αστυνομικών συγγραφέων, γυρίζει την πλάτη της στην εγκληματολογία, την τεχνολογία και την κοινωνική κριτική επιτυγχάνοντας να παρουσιάσει ένα αυθεντικό αστυνομικό αίνιγμα, απόλυτα μοντέρνο αλλά και εντελώς παλιομοδίτικο.

Γράφει η Κύρα Κάπη
Πηγή clickatlife.gr

Thessaloniki Arts and Culture http://www.thessalonikiartsandculture.gr