Συγγενείς με Αλτσχάιμερ, εμείς όμως δεν ξεχνάμε...

Συγγενείς με Αλτσχάιμερ, εμείς όμως δεν ξεχνάμε…

21 Σεπτεμβρίου, Παγκόσμια Ημέρα Αλτσχάιμερ και πιθανότατα, κάποιοι συγγενείς μας με Αλτσχάιμερ φιλοξενούνται σε μία δομή, σε μία Μονάδα Φροντίδας, δίχως να μπορούμε πια, λόγω του κορωνοϊού να τους επισκεφτούμε. Άραγε, νιώθουν την απώλειά μας; Άραγε, αντιλαμβάνονται αυτό που συμβαίνει ή αισθάνονται εγκατάλειψη;

H Φαίη Ευθυμιοπούλου (Κλινική Νευροψυχολόγος, MSc) μας δίνει συμβουλές, ώστε να έρθουμε κοντά στους ανθρώπους μας, έστω και από… απόσταση.

Να τους τηλεφωνούμε συχνά, να τους εξηγούμε, να συζητούμε μαζί τους για την νέα κατάσταση, ώστε να μη στενοχωριούνται που δεν τους επισκεπτόμαστε

Να χρησιμοποιούμε τις νέες τεχνολογίες: viber, socialmedia και skype, ώστε να υπάρχει οπτική επαφή και να εκφραστούμε εξωλεκτικά, με μεγαλύτερες πιθανότητες να γεννήσουμε ευχάριστα συναισθήματα

Να τους γράψουμε ένα γράμμα. Να τους εκφράσουμε ότι μας λείπουν και πως η απόσταση υπάρχει για να τους προστατέψουμε

Να τους στείλουμε φωτογραφίες με τα αγαπημένα τους πρόσωπα (εγγόνια, φίλους, γείτονες κ.α.). Έτσι θα πυροδοτήσουμε τη μνήμη τους και θα έχουν κάτι στα χέρια τους που θα το κοιτάζουν ξανά και ξανά.

Να τους καθησυχάσουμε λέγοντας πως η κατάσταση είναι παροδική και σύντομα θα τους επισκεφτούμε και θα τους πάμε μια βόλτα. Να τους υποσχεθούμε κάτι που θα το προσδοκούν με χαρά.

Να τους στείλουμε ένα δώρο. Κάτι που θα το κρατούν και θα μας θυμούνται. Είναι καλό να τους γράψουμε επάνω από ποιον είναι, ώστε να το βλέπουν συνέχεια.

Να τους λέμε με κάθε τρόπο, συχνά και επαναλαμβανόμενα, ότι τους αγαπάμε. Είναι το πιο σημαντικό, γιατί, ένα χαμόγελο και ένα ζεστό «σ’ αγαπώ» είναι από μόνα τους αρκετά. Είναι τα πιο σπουδαία!

Γράφει η Φαίη Ευθυμιοπούλου, Κλινικός Νευροψυχολόγος

 

Διαβάστε επίσης

Close