Κοίταξα στον καθρέφτη και διαπίστωσα ότι έχω πολλές ρυτίδες γύρω από τα μάτια, το στόμα και το μέτωπό μου.

Έχω ρυτίδες γιατί γέλασα πολύ. Έζησα χαρούμενες στιγμές που αποτυπώθηκαν στο δέρμα μου.

Έχω ρυτίδες γιατί έκλαψα πολύ. Έκλαψα γιατί πληγώθηκα, όπως και γιατί πλήγωσα. Θύμωσα με άδικες συμπεριφορές προς εμένα, θύμωσα όμως και με μένα, με δικές μου άδικες συμπεριφορές. Στενοχωρήθηκα γιατί με πίεζα να προσαρμοστώ σε καταστάσεις όπου δεν ήμουν ο πραγματικός μου εαυτός, πίεσα με τη σειρά μου να προσαρμοστούν οι άλλοι σε αυτό που ήθελα εγώ, γιατί είχα αποδώσει λάθος ερμηνεία στην ασφάλεια.

Έχω ρυτίδες επειδή έχω παιδιά, που τους αγαπώ, τους συναισθάνομαι, τους νοιάζομαι, είναι η προτεραιότητά μου. Χαμογελώ με κάθε χαρά δική τους, λυπάμαι με τις λύπες τους. Εναρμονίζομαι με τα συναισθήματά τους, αγωνιώ όμως ταυτόχρονα να μην ταυτιστώ με αυτά αλλά να τα νιώσω, για να τους βοηθήσω να τα αντιμετωπίσουν. Η αγάπη μου για εκείνους με βοηθά να τους καταλαβαίνω, να τους αποδέχομαι ακόμα και στο λάθος τους, να σέβομαι και να εκτιμώ τις δυνατότητές τους όπως και τις αδυναμίες τους.

Έχω ρυτίδες γιατί αγαπάω, γιατί μου αρέσει να δίνομαι σε εκείνους που αγαπώ, να κάνω υπομονή όταν χρειάζεται, να επιμένω όταν υπάρχει αλήθεια στη συναισθηματική ανταπόκριση. Να προσπαθώ να καταλαβαίνω τι κάνει καλό σε εκείνους, να τους αγαπώ με το δικό τους τρόπο. Να αντιστέκομαι στην παρόρμησή μου να τους ταιριάξω με αυτά που θέλω εγώ για εκείνους. Να καταπολεμώ την ανάγκη μου να είμαι αρεστή σε εκείνους κάνοντας πράγματα που δεν είμαι εγώ, γνωρίζοντας πως αξίζω την εκτίμηση και τον σεβασμό των ανθρώπων που αγαπιόμαστε αληθινά.

Έχω ρυτίδες γιατί κάνω αλλαγές, κάποιες από αυτές επώδυνες. Εξελίσσομαι, αναθεωρώ, αποχωρίζομαι, διαφοροποιούμαι, συνθέτω. Σε κάθε αλλαγή μου εναρμονίζομαι ολοένα και περισσότερο με μένα, με την προσωπική μου αλήθεια.

Έχω ρυτίδες γιατί αποχαιρέτησα ανθρώπους και μαζί τους αποχαιρέτησα και ένα κομμάτι από μένα. Χάρη σε αυτές τις εμπειρίες, έμαθα τι θέλω στις σχέσεις μου όπως και το τι δεν θέλω. ‘Εμαθα πως δεν αρκεί να αγαπώ ή να αγαπιέμαι, πρέπει η αγάπη που νιώθω και δέχομαι να είναι εκείνη η αγάπη που κάνει καλό σε μένα, που ταιριάζει σε μένα, στη δική μου αλήθεια.

Έχω ρυτίδες γιατί εργάζομαι πολύ, γιατί αγαπώ το επάγγελμά μου, δίνομαι σε αυτό, φροντίζω να βαθαίνω τις γνώσεις μου, να τις εξελίσσω, να τις κάνω ολοένα και πιο ουσιαστικές. Μαθαίνω από τα λάθη μου, βελτιώνομαι. Νοιάζομαι τους ανθρώπους, εναρμονίζομαι με τα συναισθήματά τους, προσπαθώ να καταλάβω τη δική τους αλήθεια για να τους βοηθήσω να τη γνωρίσουν, να την προστατεύσουν, να την αγαπήσουν.

Μέσα σε κάθε ρωγμή, στο πρόσωπό μου, στο σώμα μου, κρύβω την ιστορία μου, τα συναισθήματα που έχω βιώσει, τις εμπειρίες που έχω ζήσει, όλα όσα έχω μάθει, πολύτιμα και αγαπημένα. Όλα αυτά, τα τόσο γοητευτικά για μένα, αποτελούν εμένα, και αν διαγράψω κάτι από αυτά, νιώθω πως ακυρώνω τον εαυτό μου.
Κάθε ρυτίδα είναι μια ενδιαφέρουσα ιστορία της ζωής μου, ένα κτύπημα της καρδιάς μου, είναι το άλμπουμ των πιο σημαντικών αναμνήσεων μου.

Αγγελική Μπολουδάκη , Ειδικός Ψυχικής Υγείας