Εγώ όταν αγαπάω… Ένα έμβρυο είμαι…

Εγώ όταν αγαπάω…
Ξεχνάω τον εαυτό μου μέσα στον άλλον.
Στην πραγματικότητα δεν εχω εαυτό…
Είμαι ο άλλος.

Σκορπίζομαι όσα περισσότερα κομμάτια γίνεται μεσα του.

Δεν βρίσκομαι, δεν ζω, δεν θέλω, ούτε ζητάω.
Αναπνέω μέσα απο εκείνον, δεν έχω δική μου αναπνοή,εχω τη δική του.

Εγώ όταν αγαπάω..
Ένα έμβρυο είμαι…
Με γεννάει, με μαθαίνει με κοιμίζει, με ξενυχτάει, όποτε θέλει εκείνος.

Εγώ όταν αγαπάω, είμαι δύο εαυτοί, δύο φορές ξυπνάω το πρωί…
και δυο φορές κοιμάμαι το βράδυ…

Δύο φορές έχω γενέθλια…
Δύο φορές γιορτάζω…
Δύο φορές προσεύχομαι…
Μία για εκείνον, και μία για μένα.

Εγώ όταν αγαπάω…
είμαι ένα ξεχασμένο παιδί στις κούνιες…

Κλαίω, έχω ανασφάλειες…
πονάω, φοβάμαι την νύχτα…
φοβάμαι την μοναξιά…

Εγώ όταν αγαπάω…
Δεν έχω όνομα…
Είμαι αβάφτιστη…

Με λένε δική του…
Με λένε το όνομα του.

Εγώ όταν αγαπάω…
είμαι επικίνδυνη για μένα…
Μού κάνω κακό…
Με καταστρέφω με ακρίβεια, απόγνωση και με συναίσθημα.

Εγώ όταν δεν αγαπιέμαι πια…
Είμαι επικίνδυνη για τον άλλον…

Του κάνω κακό…
Τον αφομοιώνω μέσα μου…

Με την ίδια ακρίβεια και το ίδιο συναίσθημα απόγνωσης.
Ακριβώς όπως τον αγάπησα.

Απόλυτα…
Εξοντωτικά.
Ανυπέρβλητα.
Για πάντα.
~ Μια γυναίκα χωρίς όνομα ~

Γράφει η Μπέττυ Κούτσιου

Πηγή: psixologikosfaros.gr

Thessaloniki Arts and Culture