– Αύριο φεύγω.
-Έχουμε χρόνο.
-Την αυγή θα είμαι ήδη μακριά.
-Φτιάξε μου χρόνο.
-Μη φοβάσαι.
-Το σκοτάδι φοβόμουν, μα τώρα τρέμω την αυγή.
-Είχαμε χρόνο.
-Τον σπατάλησα.
-Έβαζες ταμπέλα σε κάθε εποχή μας.
-Νόμιζα πως είχα όλο το χρόνο του κόσμου.
-Κουράστηκα.
-Μείνε λίγο ακόμα.
-Τελείωσε ο χρόνος.
-Ούτε που κατάλαβα πως είχε, καν, αρχίσει.
-Θα φύγω πριν ξυπνήσεις.
-Για πάντα, αν το θες, θα μείνω ξύπνια.
-Τρεις ώρες μείνανε.
-Μια ζωή κρεμάσαμε, σε τρεις μονάχα ώρες.
-Κοιμήσου.
-Και το πρωί;
-Η μέρα θα ξασπρίσει τα σκοτάδια σου.
-Κι άμα βραδιάσει πάλι;
-Ο χρόνος θα καλύψει τα σημάδια.
-Δεν έχω χρόνο.
-Τον ξεπούλησες.
-Για μια στιγμή μαζί σου.
-Ξημερώνει.
-Τέλος χρόνου;
-Κλείσε τα μάτια σου.
-Και τί θα γίνει αν τα ξανανοίξω;
-Ζωή. Αυτό θα γίνει.
-Κι εσύ;
-Την αυγή θα είμαι ήδη μακριά.
-Κι εμείς;