– Οινομαγειρείο η Ελενίτσα.
– Γεια σας. Θέλω να κάνω μια κράτηση.
– Βεβαίως. Για πόσα άτομα;
– Για τρία.
– Λυπάμαι. Κρατήσεις μόνο για τέσσερα άτομα. Βλέπετε δεν βγαίνουμε με άδεια τραπέζια.
– Δίκιο έχετε. Καταλαβαίνω, αλλά ξέρετε η γυναίκα μου είναι σε ένα ταξίδι με τη δουλειά της και δεν μπορεί να έλθει.
– Ταξίδι! Τι μου θυμίσατε… Σας καταλαβαίνω, για τα άτομα, αλλά και εσείς πρέπει να με καταλάβετε. Το μαγαζί μας είναι μικρό. Με τις αποστάσεις και τα ποσοστά από τα επτά τραπέζια μπορούμε κουτσά στραβά να έχουμε μόνο τρία. Αν δεν γεμίζουν την κάτσαμε την βάρκα.
– ΟΚ, θα πω να έλθει και ο Νίκος με τη γυναίκα του, αλλά τότε γινόμαστε πέντε.
– Λυπάμαι αλλά, όπως σας είπα, ο μέγιστος αριθμός πελατών ανά τραπέζι είναι τέσσερεις. Δεν θέλω να μπλέξουμε. Το μεροκάματο δύσκολο, αν φάμε και κανένα πρόστιμο, θα το κλείσουμε το μαγαζί.
– Ναι αλλά πώς θα γίνει να χωρίσουμε το ζευγάρι, ο ένας να βγει και ο άλλος στο σπίτι να βλέπει Παπαδόπουλο «στην υγειά μας».
– Απλούστατο! Υπάρχει λύση. Έχω σε λίστα αναμονής μια παρέα με τρία άτομα και αυτοί. Αν θέλετε ένας από την δική σας παρέα θα μπορεί να καθίσει μαζί τους.
– Καλά τώρα είμαστε σοβαροί, θα καθίσει με τους ξένους ανθρώπους μόνος;
– Τι να κάνουμε τώρα; Από το να κάτσει στο σπίτι να ξεφαντώνει με τον Παπαδόπουλο, πιο καλά με τους ξένους. Αλλά μη στενοχωριέστε, το έχουμε ρυθμίσει. Είναι απλούστατο! Θα σας δώσω τον κωδικό του Wifi και θα συνδεθείτε με την παρέας σας με Skype, με Viber, με ό,τι αγαπάτε, τέλος πάντων. Θα κάνουμε και μια πιατελίτσα με ποικιλία από ό,τι παραγγείλει το μεγάλο τραπέζι και θα το πάμε σε αυτόν που θα κάθετε μόνος του. Μια μεγάλη παρέα, ούτε που θα το καταλάβει ότι είναι χώρια. Τι είναι ενάμιση μετράκι. Αφήστε που αν μερακλώσει κάποιος υπάρχει και χώρος για χορό. Αλλά ένας ένας. Να μην ξεχνιόμαστε.
– Μα γίνονται αυτά τα πράγματα;
– Βέβαια! Απλούστατο! Όλη την ώρα το κάνουμε. Τι ώρα να σας κρατήσω το τραπέζι και την καρέκλα;
– Κοιτάξτε, λέμε να έλθουμε κατά τις εννιά μισή. Να κοιμηθούν και τα μικρά πιο πριν.
– Λυπάμαι. Πλέον οι κρατήσεις είναι ανά δύο ώρες. Δεν βγαίνουμε διαφορετικά. Αν έλθει ο άλλος και μου την κάνει Αρμένικη, πώς θα βγω εγώ με τρία τραπέζια; Έχω τρία γκρουπ. 7-9, 9-11 και ένα after πιο σύντομο για τους ξενύχτηδες 11-12 μέχρι τον περιορισμό της κυκλοφορίας.
– Μα δύο ώρες; Και αν περνάμε καλά και θέλουμε να καθίσουμε και άλλο;
– Απλούστατο! Κανένα πρόβλημα. Τα μαζεύουμε και αντί να φέρουμε γλυκάκι παραγγέλνετε από την αρχή. Σας λέω, δεν βγαίνουμε διαφορετικά, αλλά για όλα υπάρχουν απλές λύσεις. Καλή διάθεση να υπάρχει.
– Τι λες βρε παιδί μου…
– Επειδή είσαστε παλιοί πελάτες, θα σας πρότεινα να έλθετε στο πρώτο ραντεβού στις επτά. Έχουμε happy hour και προσφέρουμε δωρεάν πλύση χεριών με αντισηπτικό και από μια μάσκα για τον κάθε πελάτη.
– Θα φοράμε και μάσκα;
– Φυσικά. ΧΑΜ!
– Και πώς θα τρώμε με την μάσκα;
– Μην ανησυχείτε. Είναι εύκολο. Μόνο που μερικές φορές λερώνεται με σάλτσες και το θέαμα δεν είναι πολύ ωραίο. Άλλοι βέβαια λένε ότι μοιάζει με πίνακα του Πικάσο. Πάντως δεν είναι πρόβλημα. Έτσι και αλλιώς όλοι λερώνονται. Δεν είναι ντροπή, πλέον. Κάνουμε και οικονομία στις χαρτοπετσέτες.
– Ε καλά τότε. Κλείστε μου στις επτά για πέντε άτομα και βλέπουμε.
– Ευχαριστώ. Θα σας περιμένουμε. Μήπως θέλετε να κανονίσω να έλθουν και πέντε ΤΑΧΙ να σας πάρουν από το σπίτι;
Κείμενο: Παναγιώτης Μιχαλόπουλος
