Εκείνη.
Που άνοιξε την πόρτα σου στον παγωμένο κόσμο.
Που κράτησε το χέρι σου σφιχτά και τη ζωή σου τράβηξε εκεί έξω να κυλήσει.
Που βρήκε ξέφωτα με άσπρες μαργαρίτες την ομορφιά της μέρας να σου δείξει.
Που ίστοριες κάθε βράδυ σκαρφιζόταν κι έφτιαχνε κόσμους για να τρέχεις σαν κοιμάσαι.
Που έβαλε πανιά στο πρόσωπό σου και πήρε το κακό στην αγκαλιά της.
Που ξέχασε εκείνη ν’αγαπάει κι εσένα έκανε Θεό για να λατρεύει.
Κι εκείνη.
Που έζησε σαν να΄ταν άλλος εαυτός τα ανέμελά σου χρόνια.
Που σμίλεψε κουτάκια μαγικά τα μυστικά να κρύβει.
Που κέντησε μαντήλια καθαρά τα σκονισμένα δάκρυά σου να φυλάξει.
Που έβαφε με χρώματα τα όνειρα και τις κρυφές ευχές σου.
Που έκλαψε και γέλασε μέσα στα δυο σου χέρια.
Που είναι εκεί να ακούει όποτε κι αν φωνάζεις.
Κι εκείνη.
Που γέννησε τον έρωτα που ως τότε σου κρυβόταν.
Που αγάπησε τον άνθρωπο που μέσα σου πλαγιάζει.
Που έντυσε τις νύχτες σου με μεταξένιο φως.
Που έκανε τις μέρες να περνούν χωρίς να το ορίζεις.
Που άφησε στον κόσμο σου μια πινελιά στοργής.
Που μέσα απο τα μάτια της εσένα πια κοιτάζεις.
Κι εκείνη.Κι εκείνη.Κι εκείνη.
Που μίλησε γλυκά δίχως να σε γνωρίζει.
Που τη χαρά μοιράστηκε χωρίς να το ζητήσεις.
Που έφτιαξε τη μέρα σου ή φώτισε τη νύχτα.
Κι εκείνη.
Που δίπλα σου περνά και ίσως δεν τη βλέπεις.
Που κάθε μέρα συναντάς και ίσως δεν προσέχεις.
Που κάποτε σε φρόντισε μα πια δεν το θυμάσαι.
Είναι εκείνη, εκείνη και κάθε εκείνη.
Που δίνει ύπαρξη στον κόσμο κι αν θέλει του την παίρνει.
Είναι για μένα και για σένα κάτι άλλο.
Είναι εκείνη που ζει κοντά ή μακριά σου.
Είναι γιορτή,χαρά και θλίψη.
Είναι εκείνη που αγήπησες ή πάντα θα αγαπάς.
Είναι εκείνη για μένα κι εκείνη για σένα.
Είναι εκεί για μένα κι εκεί για σένα.
Είναι εκείνη και κάθε εκείνη.
Κείμενο: Αθηνά Τσαγκαράκη
Πηγή: dramaholicsrule.blogspot.gr
