Παλεύεις από τη μέρα που γεννήθηκες να υποτάξεις τη φυσική σου ροπή προς τη βία.

Την βλέπεις στους γύρω σου εν είδει ξεσπάσματος και τη μιμείσαι. Και τότε σου λένε ότι αυτό δεν κάνει να το κάνεις. Κάπου εκεί ξεκινά μια προσπάθεια καταπίεσης αυτού που θα υπάρχει πάντα στον βιολογικό μας προκαθορισμό. Αυτού που ξεπετάχτηκε πριν από αιώνες και στον κοινωνικό μας προκαθορισμό.

Ο Ζακ Κωστόπουλος βρίσκεται ξαπλωμένος, αιμόφυρτος, καλυμμένος από τζάμια έξω από ένα κοσμηματοπωλείο. Ο ιδιοκτήτης του προσπαθεί να τον εμποδίσει. Το τι έχει συμβεί από κει και μετά το βλέπει ο καθένας και το κρίνει κατά το δοκούν. Εκείνο που δεν μπορεί να κριθεί κατά το δοκούν είναι η εύκολη προσαρμογή μας στη βία. Κάθε μορφής.

Βία από τον κοσμηματοπώλη που ορίζεται ως αυτοάμυνα ή αυτοδικία. Ανάλογα του πως βλέπει κανείς τα πράγματα. Βία από τους περαστικούς που δεν συμμετέχουν με το σώμα, αλλά διά της απάθειας ή της προτροπής. Βία μετά στα social media ένθεν κείθεν.

Από τη μία να λένε «ο γκέι, ο ναρκομανής, ο οροθετικός καλά να πάθει». Από την άλλη «νοικοκυραίοι να σας θάψουν τα παιδιά σας». Ποιος είναι λιγότερο και ποιος περισσότερο τέρας εδώ; Ποιος είναι αυτός που μπορεί να περηφανευτεί ότι είναι περισσότερο άνθρωπος και περισσότερο ηθικός; Όποιος το κάνει, είναι αυτός που ήδη έχει χάσει.

Γιατί η αλαζονεία με την οποία αντιμετωπίζουμε την ίδια μας τη φύση μας οδηγεί σε μια βία απέναντι στους άλλους. «Εγώ είμαι ανώτερος από εσάς ανθρωπάκια, βουλώστε το». Δεν έχει σημασία τι πολιτικά ιδεώδη έχει ο καθένας.

Όλα καταλήγουν στο ότι η βία μας έγινε καταπίεση στο σώμα και έξη στο λόγο. Βρήκαμε έναν ωκεανό να κολυμπήσουμε και εμείς επιλέγουμε να τον βρωμίζουμε. Γιατί κανείς δεν μας σταματά. Γιατί αυτή είναι η μετάφραση μας στη λέξη δημοκρατία.

Δημοκρατία δεν σημαίνει σεβασμός, δε σημαίνει κριτική σκέψη, δε σημαίνει τίποτα τέτοιο. Σημαίνει ότι θα εκφράσω την άποψη μου και θα το κάνω με τον πιο αισχρό τρόπο. Δεν αξίζει τίποτα καλύτερο στο μέσο μέσω του οποίου συνδιαλέγομαι γι΄αυτό επιλέγω το νόμο της ζούγκλας. Ψόφα. Ψόφα. Ψόφα. Η επωδός μας.

Δεν ξέρω ποια ανάγκη μας ωθεί να επιβάλλουμε την δική μας ανωτερότητα. Ξέρω όμως ότι κανείς μας δεν μπορεί να καμωθεί τον άμεμπτο. Κανείς. Ο δημοσιογράφος που έγραψε άποψη υπέρ του Ζακ Κωστόπουλου, έγραψε γιατί το θεώρησε μια καλή ευκαιρία να πάρει κλικ.

Ο θυμωμένος νέος στο Facebook πόσταρε το βίντεο του ξυλοδαρμού του γιατί ήταν μια καλή ευκαιρία να πάρει like, να συναγελαστεί, να γίνει μέλος μιας μεγάλης ομάδας.

Στο τρεχαλητό μας να πάρουμε θέση ανωτερότητας, αφήσαμε όλοι μας μερικά κιλά βίας πίσω μας. Κι αυτό καλό είναι να μην το λησμονούμε!