Οι εικόνες με τις μουμιοποιημένες, αλυσοδεμένες και κακοποιημένες γυναίκες από το Αφγανιστάν είναι σοκαριστικές, πολύ σοκαριστικές. Συμφωνούμε νομίζω όλοι σε αυτό.
Ιστορικά η μπούρκα είχε την έννοια της «εξαφάνισης» της γυναίκας. Ήταν εξαρχής ένας τρόπος για να δείξουν στις γυναίκες ότι ήταν υποδεέστερες από τους άντρες. Κάτω από αυτή, η γυναίκα δεν είναι πια ορατή. Η γυναίκα δεν υπάρχει, είναι τίποτα, ΜΗΔΕΝ.
Κάντε τώρα ένα βήμα πίσω και μην πάτε μακριά. Μείνετε εδώ, σε εμάς και αναρωτηθείτε: «Μήπως εμείς οι γυναίκες του δυτικού πολιτισμού δεν φοράμε μπούρκες;» Φοράμε; Ναι φοράμε, θα πω εγώ! Αυτές όμως δεν φαίνονται, είναι αόρατες και τις φοράμε παντού.
Και βασικά δεν τις φοράμε, μας τις φοράνε. Μας τις φοράνε στο σπίτι, στην οικογένεια, στις συντροφικές σχέσεις, στο εργασιακό περιβάλλον, στις επιχειρήσεις, στην πολιτική, παντού. Είναι το γνωστό «καπέλωμα», το «φίμωτρο», η εκμετάλλευση της δύναμης του a priori ισχυρού, που καταλήγει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο στον εξευτελισμό και στην εξάρτηση του αδύναμου.
Πως θα αλλάξει η κοινωνία συλλογική συνείδηση, όταν τα παιδιά μας ακόμη ακούνε τη γνωστή ιστορία με τους πρωτόπλαστους στον παράδεισο;
Για θυμηθείτε ξανά πως, από τι, και γιατί «πλάστηκε» η Εύα; Για θυμηθείτε ακόμη τις ευθύνες που κουβαλάει; Ναι έτσι, ακριβώς! Η Εύα, όχι μόνο ήρθε δεύτερη, πλάστηκε από ένα μικρό κομματάκι πηλού, το «περίσσευμα» του Αδάμ. Από μικρή το είχα απορία πως ένα τόσο δα μικρό κομματάκι πηλού μπορεί να πλάσει μια ολόκληρη γυναίκα. Αλλά πλάστης είναι αυτός, σκεφτόμουν, και μάλιστα παντοδύναμος.
Αμ το άλλο; Που η Εύα από τότε κουβαλάει και όλη την ευθύνη του χαμένου παραδείσου; Αυτή δεν ήταν υπεύθυνη για το διωγμό τους από τον παράδεισο και για όλα τα δεινά που ακολούθησαν μετά; Γιατί ήταν άμυαλη, ξελογιάστηκε, παραστράτησε και παρέσυρε και τον Αδάμ.
Τώρα λοιπόν έχουμε και τον ένοχο.
Η Εύα φταίει! E, έπρεπε λοιπόν να τιμωρηθεί. Να πονάει για να κυοφορήσει, να πονάει για να γεννήσει κ.ο.κ. Και εδώ πάλι μικρή, με το παιδικό μου μυαλό, είχα προβληματιστεί: «Aν δεν ήταν η Εύα, ίσως ο Αδάμ δε θα πάθαινε αυτό το κακό και θα ζούσε μια χαρά στον Παράδεισο. Πως την πάτησε έτσι;»
Με αυτά και με τα άλλα, πως να μην δικαιολογείται λοιπόν η αόρατη μπούρκα στις δυτικές κοινωνίες;
Από εκεί πρέπει να το πιάσουμε, από τόσο πίσω και ο δρόμος είναι παλιός, κακοστρωμένος και μακρύς για να αποδομηθούν πεποιθήσεις και στερεότυπα αιώνων, τόσο βαθιά ριζωμένα που έχουν πλέον κωδικοποιηθεί στο DNA μας.
Ίσως να είμαστε καλύτερα, δεν είμαστε όμως οι καλύτεροι. Ας μην εφησυχάζουμε λοιπόν στην ψευδαίσθηση μιας προηγμένης κοινωνίας!
Φωτεινή Δημίου, MBA & Diploma in Evidence based Coaching
Coach | Mentor | Public Speaker
[email protected]
+30 6942460740
FB: FotiniDimiouCoach
FB personal profile: FotiniDimiou
Linkedin: dimiou
Instagram: fotinidimiou
