Γνωρίζεις κάποιον, τον ερωτεύεσαι.
Όσο περισσότερο τον γνωρίζεις, σου δίνει λόγους να τον αγαπήσεις, να είσαι μαζί του, να κάνεις όνειρα. Περνάνε τα χρόνια κι αυτό που αισθάνεσαι ολοένα και μεγαλώνει μέσα σου, χωρίς φραγμούς, χωρίς σύνορα, χωρίς σταματημό. Σώμα, μυαλό, καρδιά, εκεί. Με τη μόνη διαφορά πως αυτά που σκέφτεσαι εσύ για το κοινό σας μέλλον, η άλλη πλευρά έχει πάψει να τα σκέφτεται προ πολλού. Κάπου εκεί είναι που ξεκινάει ο κίνδυνος.
Ξεκινάς ως μηχανισμό άμυνας, να ωραιοποιείς τα πάντα στη σχέση σου, αφού δε θέλεις να πιστέψεις ότι μπορεί να ήρθε το τέλος κι ότι θα χάσεις τον άνθρωπό σου.
Κάπου πιάνεις τον εαυτό σου να δικαιολογεί καταστάσεις· μια απότομη συμπεριφορά, ένα ξερό φιλί για καληνύχτα, για να πούμε ότι σου έδωσε φιλί, το να έχετε να βρεθείτε καιρό, ίσως και για βδομάδες, το να μην υπάρχει ιδιαίτερο συναίσθημα, τον να υπάρχει νοιάξιμο και φροντίδα, το να είναι ο καθένας στην πλευρά του στο κρεβάτι, το να μιλάει με το παραμικρό άσχημα σε κάθε σας καβγά.
Θα σκεφτείς πως «ήρθε κουρασμένος από τη δουλειά», «κάποιος τον εκνεύρισε», «λογικό, έχει μπει λίγο η ρουτίνα ανάμεσά μας μετά από 10 χρόνια σχέσης ή γάμου», «κι εγώ εχτές δε μίλησα όμορφα, λογικό να έχει αυτή τη συμπεριφορά», «το σίγουρο είναι πως μ’ αγαπάει».
Ωραιοποιείς τα πάντα, δεν μπορείς να διανοηθείς πως αύριο θα ξημερώσει μια ημέρα και δε θα υπάρχει ο άνθρωπός σου στη ζωή σου. Δεν μπορείς να διανοηθείς πως επένδυσες τόσα χρόνια σε μια σχέση, αλλά εν τέλει δεν έβγαλε πουθενά. Θέλεις για άλλη μια μέρα να πιστέψεις στην ιδέα του ευτυχισμένου ζευγαριού, κι ας είναι παραμύθιασμα.
Πρέπει, όμως, να πάψουμε να φέρνουμε δικαιολογίες μπροστά στα μάτια μας και να κοροϊδεύουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Ναι, δε θέλεις να πιστέψεις πως ήρθε το τέλος της σχέσης -δε σημαίνει πως απαραίτητα έχει έρθει όμως αν σταματήσεις να εθελοτυφλείς.
Το να κρατάς κάποιον άνθρωπο με νύχια και με δόντια δε θα βγάλει πουθενά. Απλώς θα διαιωνίζεις αυτό που συμβαίνει, το οποίο αργότερα μπορεί να γίνει και χειρότερο ή να σημάνει και το τέλος.
Ναι, μετά από τόσα χρόνια σχέσης επέρχεται η ρουτίνα κι ίσως το κρεβάτι να μην είναι το ίδιο όπως τις πρώτες φορές, ίσως να θέλει να μη μιλήσει απόψε, μπορεί όντως να είναι κουρασμένος από τη δουλειά ή κάποιος να τον έχει θίξει μέσα στην ημέρα και να μη θέλει να το μοιραστεί. Μπορεί όντως να έχει βαλτώσει η σχέση σας και να μην ξέρετε πώς να το χειριστείτε κι οι δύο. Μπορεί απλώς να θέλει 2-3 μέρες να ξεφύγει απ’ όλους κι από όλα και να κάνει διαλογισμό.
Σε κάθε περίπτωση, αν έχει όντως επέλθει ο κορεσμός στη σχέση μας κι αισθανόμαστε ότι τα πράγματα είναι μονόπλευρα κι ότι εμείς κρατάμε τη σχέση από τα «μαλλιά», σπάνια λαθεύει το ένστικτό μας. Κάνε ένα καλό στον εαυτό σου και μη δικαιολογείς, πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις που σε κάνουν δυστυχισμένο. Αν είναι να τελειώσει κάτι, ας τελειώσει μια ώρα αρχύτερα.
Δε γίνεται κάποιον που λέμε πως αγαπάμε να τον κρατάμε δέσμιο, ακόμα κι αν όντως τον αγαπάμε με όλο μας το είναι, αντί να τον αφήνουμε ελεύθερο. Γιατί τελικά, αυτό είναι αγάπη. Ή μάλλον -και- αυτό. Να ξέρεις πότε να φεύγεις και πότε να αφήνεις κάποιον να φύγει. Γιατί χώρια ίσως και να είστε καλύτερα. Κι αν δεν είστε, ο δρόμος θα σας ενώσει και πάλι. Ξέρει αυτός.
Συντάκτης: Βασιλική Ασλόγλου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
