Η κακοποίηση

Η κακοποίηση

Η κακοποίηση επιτυγχάνεται με την προσβολή της προσωπικότητας του υποκειμένου μέσω άσκησης λεκτικής, σωματικής, ψυχολογικής, κοινωνικής βίας με στόχο την κάμψη της βούλησης του και την υποταγή στην επιθυμία του άλλου. Σε κοινωνικό επίπεδο στοχεύει στην προσαρμογή σε ένα κοινωνικό σύστημα, όπου οποιαδήποτε άρνηση, ή η αντίθεση θεωρείται σαν ένδειξη ανάρμοστης συμπεριφοράς.

Η κακοποίηση πριν εμφανιστεί σαν όρος των κοινωνικών επιστημών αποτελούσε το βασικό τρόπο διαπαιδαγώγησης των κοινωνιών, εφόσον αντιπροσώπευε με την μορφή της τιμωρίας, την μόνη οδό για την ενηλικίωση.

Η κακοποίηση είναι διαταξική δηλαδή την συναντάμε τόσο στην «υψηλές» όσο και στις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Αποτελεί το βασικό περιεχόμενο αλληλεπίδρασης ανάμεσα στους πολίτες μιας κοινωνίας, συνιστώντας και το βασικό περιεχόμενο των θεσμών της, όπως η οικογένεια, η εκπαίδευση, η εργασία.

Έχει επίσης καταλάβει το χώρο της «διασκέδασης» σαν το βασικό διδακτικό περιεχόμενο της βιομηχανίας του θεάματος, κατακτώντας τον κινηματογράφο, την τηλεόραση το τραγούδι και ότι έρχεται να αναπαραστήσει καλλιτεχνικά την σχέση του ατόμου με την κοινωνία.

Όπου και να στραφούμε η κακοποίηση είναι εδώ να διατυμπανίζει την αναγκαιότητα της παρουσίας της σαν συστατικό μιας καθημερινότητας κυριευμένης από αυτή. Το άγχος, ο φόβος, η αγωνία που αισθανόμαστε σε καθημερινή βάση δεν είναι παρά αποτελέσματα της κακοποίησης. Έτσι δεν θα θεωρηθεί καθόλου υπερβολή αν ισχυριστούμε ότι είμαστε συνεχώς εκτεθειμένοι στην παρουσία της σε πραγματικό επίπεδο και σε φαντασιακό.

Εάν λοιπόν μείνουμε, πιστοί στην ερμηνεία του όρου «κακοποίηση» τότε πρέπει να αποδεχτούμε ότι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στην μέχρι τώρα ζωή μας έχουμε υποστεί κακοποίηση και σίγουρα θα υποστούμε στο μέλλον. Θα υποστούμε διότι η κοινωνία μας η οποία οργανώθηκε με βάση την εκμετάλλευση του ανθρώπου από τον άνθρωπο… δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς κακοποίηση.

Κερεντζής Λάμπρος

Διαβάστε επίσης

Close