Να μάθεις να αντέχεις!

Όταν γύρω σου όλα γκρεμίζονται εσύ να έχεις τη δύναμη να στέκεσαι όρθιος.

Να σκύβεις μόνο για να μαζέψεις τα κομμάτια και να τα βάλεις στη σωστή σειρά.
Να φτιάξεις το πάζλ και πάλι απ’ την αρχή.

Μέσα σου άγγελοι και δαίμονες θα μάχονται.
Οι άγγελοι θα μαζεύουν οι δαίμονες θα κλέβουν.

Και εσύ εκεί ανάμεσα στον παράδεισο και στη κόλαση να ψάχνεις να βρεις το δρόμο.
Το δρόμο για τη δική σου γη.
Για τη δική σου πατρίδα.

Εκεί που έσπειρες τα όνειρα σου.
Μερικά τα είδες να ανθίζουν, να ψηλώνουν μέχρι εκεί που ποτέ δεν φαντάστηκες πως μπορούν να πάνε.
Άλλα μεγάλωσαν λίγο, μα στη πορεία μαράθηκαν.
Δεν τα φρόντισες τόσο.

Ή δεν ήταν η μοίρα τους να ανθίσουν.
Άλλα έμειναν εκεί στο καταφύγιο τους μέσα στη γη.
Ακόμα εκεί κοιμούνται και περιμένουν.
Αυτή σου η πατρίδα είναι εκεί και σε περιμένει.

Η μάχη συνεχίζεται κάθε μέρα.
Οι άγγελοι βγάζουν τα σπαθιά τους και δαιμονίζονται δε θα αφήσουν κανένα να σου κλέψει την πίστη.
Οι δαίμονες σκύβουν το κεφάλι τους και γυρνάνε πίσω στις κρυψώνες τους.

Τα κομμάτια μπαίνουν σιγά σιγά στη θέση τους και ο δρόμος ανοίγεται μπροστά.
Δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, μα ούτε είναι και μαραμένος.
Είναι ο δικός σου δρόμος και είναι μοναδικός.

Γράφει η Γεωργία Μαυρίδου